Uitspraken

Zowel voor de vaststelling van het toe te wijzen aantal betalingsrechten als voor de vaststelling van de basisbetaling en de vergroeningsbetaling is van belang dat het – kort gezegd – moet gaan om subsidiabele hectares. Onder ‘subsidiabele hectare’ wordt verstaan ieder landbouwareaal van het bedrijf dat wordt gebruikt voor een landbouwactiviteit of dat, indien het areaal ook voor niet-landbouwactiviteiten wordt gebruikt, overwegend voor landbouwactiviteiten wordt gebruikt (artikel 32, tweede lid, aanhef en onder a, van Verordening 1307/2013). Onder ‘landbouwareaal’ wordt – voor zover hier van belang – verstaan om het even welke grond die wordt gebruikt als blijvend grasland (artikel 4, eerste lid, onder e, van Verordening 1307/2013). Onder blijvend grasland wordt – voor zover hier van belang – verstaan grond met een natuurlijke of ingezaaide vegetatie van grassen of andere kruidachtige voedergewassen die ten minste vijf jaar niet in de vruchtwisseling van het bedrijf is opgenomen; andere begraasbare soorten, zoals struiken en/of bomen, kunnen er deel van uitmaken, mits de grassen en andere kruidachtige voedergewassen overheersen (artikel 4, eerste lid, onder h, van Verordening 1307/2013). Onder “grassen of andere kruidachtige voedergewassen” wordt verstaan alle kruidachtige planten die in de lidstaat traditioneel in natuurlijk grasland voorkomen of normaliter in zaadmengsels voor grasland worden opgenomen, ongeacht of het betrokken grasland voor het weiden van dieren wordt gebruikt (artikel 4, eerste lid, onder i, van Verordening 1307/2013). Voor de toepassing van artikel 4, eerste lid, onder h, van Verordening 1307/2013 worden grassen en andere kruidachtige voedergewassen als overheersend beschouwd als zij meer dan 50% van het subsidiabele areaal innemen op het niveau van het landbouwperceel (artikel 6 van Verordening 639/2014).

Niet in geschil is dat op de percelen 16, 17 en 18 pitrus groeit. Het College heeft geen aanwijzingen dat pitrus moet worden aangemerkt als gras of kruidachtig voedergewas. Beoordeeld moet dus worden of de grassen en andere kruidachtige voedergewassen op die percelen overheersen. Daarvan is sprake als zij meer dan 50% van het subsidiabele areaal innemen. Voor het College is niet duidelijk geworden op grond waarvan verweerder het percentage van 60% hanteert, zij het dat appellante daardoor niet wordt benadeeld. In zijn algemeenheid kan niet met vrucht worden gezegd dat verweerder percelen niet op basis van luchtfoto’s kan beoordelen. In de onderhavige zaak heeft verweerder daarmee echter niet mogen volstaan. Verweerder heeft ter zitting van het College erkend dat de percelen 16, 17 en 18 lastig te beoordelen percelen zijn. Met verweerder moet worden vastgesteld dat op de door verweerder bij het verweerschrift overgelegde luchtfoto’s uit 2014 en 2015 donkere plekken zijn te zien die duiden op pitrus. Ter zitting van het College heeft verweerder meer luchtfoto’s laten zien (periode 2012 tot en met 2017). Op deze foto’s is ook duidelijk pitrus te zien, maar op de foto die volgens verweerder dateert van 2017 is, zoals verweerder ook heeft erkend, een duidelijk verschil met de foto’s van voorgaande jaren te zien omdat de percelen op die foto’s er ten opzichte van die andere jaren groen en netjes uitzien. Appellante heeft in dit verband onvoldoende weersproken erop gewezen dat deze foto niet dateert van 2017 maar van 2016 en dat deze is genomen nadat zij de percelen heeft gemaaid, terwijl de overige door verweerder getoonde luchtfoto’s zijn genomen op momenten dat pitrus op zijn hoogst staat en zij nog niet had gemaaid. De luchtfoto’s laten aldus niet een eenduidig beeld zien van de betreffende percelen, waarbij van belang is dat appellante ter zitting heeft verklaard dat zij de percelen al vanaf 2002 jaarlijks maait en dat 2016 in die zin niet kan worden gezien als een wezenlijke verandering ten opzichte van de voorgaande jaren. Voorts acht het College van belang dat appellante erop heeft gewezen dat door de beheerder van de percelen in 2008 een vegetatiekarting is uitgevoerd waarbij is vastgesteld dat deze percelen uit 30% tot 40% pitrus bestonden, dat de vegetatieontwikkeling erg langzaam gaat en de gegevens uit 2008 dus nog representatief kunnen zijn voor de huidige situatie. Uitgaande van die percentages zouden de percelen 16, 17 en 18 moeten worden aangemerkt als blijvend grasland en dus als landbouwareaal. Bij deze stand van zaken moet worden geoordeeld dat verweerder het bestreden besluit niet met de vereiste zorgvuldigheid heeft voorbereid en dat het bestreden besluit niet steunt op een deugdelijke motivering.

Uit het voorgaande volgt dat de beroepsgrond van appellante slaagt.

5. Het beroep is gegrond en het bestreden besluit moet worden vernietigd wegens strijd met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) (het zorgvuldigheidsbeginsel) en artikel 7:12, eerste lid, van de Awb (het motiveringsbeginsel). Het College acht geen termen aanwezig het geschil finaal te beslechten dan wel de bestuurlijke lus toe te passen. Het College zal verweerder daarom opdragen een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Het College stelt hiervoor een termijn van acht weken. Aan wat appellante verder heeft aangevoerd over – kort gezegd – het ontbreken van verwijtbaarheid bij het opgeven van de percelen 16, 17 en 18 en de evenredigheid van het aan haar opgelegde kortingsbedrag komt het College niet toe en behoeft om die reden thans geen bespreking. Indien verweerder naar aanleiding van nader onderzoek wederom tot de conclusie zou komen dat de percelen 16, 17 en 18 niet als landbouwareaal kunnen worden aangemerkt dan dient verweerder daarop in het nieuw te nemen besluit gemotiveerd in te gaan.

6. Het College veroordeelt verweerder in de door appellante gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt het College op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 495,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, met een waarde per punt van € 495 en een wegingsfactor 1).