Uitspraken

03/2602 WAO

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

[appellante], gevestigd te [vestigingsplaats], appellante,

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Namens appellante is op bij aanvullend beroepschrift aangevoerde gronden hoger beroep ingesteld tegen de tussen partijen door de rechtbank Breda onder kenmerk 01/876 op 7 april 2003 gewezen uitspraak.

Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 21 oktober 2003 is van de zijde van appellante schriftelijk gereageerd.

II. MOTIVERING

Bij besluit van 4 december 2000 heeft gedaagde ten laste van appellante de gedifferentieerde premie ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) voor 2001 vastgesteld op 0,98%. Bij deze vaststelling zijn, voor zover thans nog van belang, betrokken de in 1999 aan een tweetal (ex-)werknemers van appellante betaalde WAO-uitkeringen. Deze uitkeringen zijn na 1 januari 1998 toegekend.

Bij besluit van 10 april 2001 heeft gedaagde het bezwaar van appellante tegen het besluit van 4 december 2000 ongegrond verklaard.

De rechtbank heeft het thans nog van belang zijnde beroep ongegrond verklaard en heeft daartoe overwogen, samengevat, dat de eerste arbeidsongeschiktheidsdag van betrokkenen ligt binnen hun dienstverband met appellante en dat voor de berekening van de gedifferentieerde premie in het refertejaar betaalde arbeidsongeschiktheidsuitkeringen in aanmerking worden genomen, ongeacht de oorzaak van de arbeidsongeschiktheid, (individuele) arbeidsomstandigheden, reïntegratie-inspanningen van de werkgever, reïntegratie-activiteiten van gedaagde of het (tijdig) verrichten van de wettelijke voorgeschreven keuringen. Tevens heeft de rechtbank met betrekking tot een aantal door appellante aangevoerde gronden volstaan met te verwijzen naar de uitspraak van de Raad van 20 juli 2001, RSV 2001/205.

De Raad onderschrijft de thans nog van belang zijnde oordelen van de rechtbank.

Appellante keert zich vergeefs tegen deze uitspraken met een beroep op de onverbindendheid van artikel 87e van de WAO, omdat deze bepaling in strijd zou zijn met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Daartoe heeft zij betoogd dat de relevantie van de reïntegratie-inspanningen van gedaagde en de tijdigheid van keuringen en vaststelling van de passendheid van arbeid blijkt uit de (malus-) uitspraak van de Raad van 15 februari 1995, RSV 1996/214, waarmee deze aspecten zouden moeten worden gerekend tot de “merits of the matter” in de zin van artikel 6 van het EVRM.

Daartoe overweegt de Raad het volgende.

Naar de Raad eerder heeft doen blijken, dient voor de werkgever die vanwege de toekenning van een WAO-uitkering aan een (ex-) werknemer met een (hogere) gedifferentieerde premie wordt geconfronteerd de mogelijkheid open te staan de relevante feiten en regeltoepassing verband houdende met die toekenning ter toetsing aan de rechter voor te leggen. Of gedaagde op goede gronden heeft aangenomen dat een (doorgaand) recht op toekenning van een arbeidsongeschikt- heidsuitkering aan een (ex-) werknemer bestaat, vormt in een voorkomend geval een voor de werkgever relevante vraag, evenzeer als de vraag naar de door gedaagde ondernomen reïntegratie-inspanningen, de tijdigheid van tussentijdse keuringen en de tijdige vaststelling van de passendheid van arbeid, in aanmerking genomen de medische beperkingen. Ook overigens kunnen in het toekenningstraject wegings- en beslismomenten aangewezen worden, waarvan de uitkomst van doorslaggevende betekenis kan zijn op het (voort-) bestaan van een recht op WAO-uitkering.

De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten.

Gegeven door mr. R.C. Schoemaker als voorzitter en mr. G. van der Wiel en mr. R.C. Stam als leden, in tegenwoordigheid van A. de Gooijer als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 14 oktober 2004.

(get) R.C. Schoemaker

(get) A. de Gooijer