Uitspraken

Appellant ontving 2 augustus 2000 tot en met 31 maart 2012 bijstand van het college, laatstelijk op grond van de Wet werk en bijstand (WWB).

Op 15 januari 2010 is de vader van appellant overleden. Appellant heeft de erfenis van zijn vader bij akte van 9 december 2010 beneficiair aanvaard. Bij brief van 18 februari 2011 heeft appellant het college daarvan in kennis gesteld en er voorts op gewezen dat thans een notaris dient te worden ingeschakeld voor de boedelbeschrijving en dat pas na de boedelbeschrijving betalingen uit de erfenis zouden kunnen plaatsvinden, omdat dan pas duidelijk is of de erfenis baten omvat die de schulden van zijn overleden vader te boven gaan. Met deze brief heeft appellant bedoelde akte en het testament van zijn vader meegezonden.

Bij besluit van 25 februari 2011, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 28 juni 2011 (bestreden besluit), heeft het college met toepassing van artikel 55 van de WWB appellant de verplichting opgelegd om zo snel mogelijk de boedelbeschrijving te regelen en de erfenis te gelde te maken. Appellant dient de boedelbeschrijving en de gehele afwikkeling van de nalatenschap vóór 1 juni 2011 te hebben geregeld. Het college heeft er daarbij nog op gewezen dat, indien appellant vóór deze datum de boedelbeschrijving en de uitbetaling daarvan niet heeft geregeld en dit niet aan hem te wijten is, hij daarvan bewijsstukken dient over te leggen. Voorts heeft het college erop gewezen dat de aan appellant gegeven termijn om de boedelbeschrijving te regelen is bepaald in samenspraak met een notaris. Deze notaris heeft laten weten dat de boedelbeschrijving inclusief uitbetaling van de erfenis in zes weken kan worden geregeld, mits partijen meewerken. Deze termijn is verdubbeld, zodat appellant ruim genoeg de tijd heeft om zijn erfenis te gelde te maken.

Artikel 55 van de WWB bepaalt, voor zover hier van belang, dat het college verplichtingen kan opleggen die strekken tot vermindering of beëindiging van de bijstand.

Vaststaat dat de bij besluit van 25 februari 2011 aan appellant opgelegde verplichting ertoe strekt de bijstand van appellant te verminderen dan wel te beëindigen. Het gevolg geven aan die verplichting kan er immers toe leiden dat appellant de beschikking krijgt over een zodanig vermogen dat de bijstand niet langer kan worden voortgezet en/of met toepassing van artikel 58, eerste lid, aanhef en onder f, ten eerste, van de WWB kan worden teruggevorderd. Gelet hierop is de Raad met de rechtbank van oordeel dat het college op grond van artikel 55 van de WWB bevoegd was appellant de verplichting op te leggen om zo snel mogelijk, in ieder geval vóór 1 juni 2011, de boedelbeschrijving te regelen en de erfenis te gelde te maken. Wat appellant heeft aangevoerd, vormt geen grond voor het oordeel dat het college deze verplichting niet in redelijkheid aan appellant heeft kunnen opleggen. Anders dan appellant veronderstelt, hield de opgelegde verplichting niet in dat hij gehouden was om de nalatenschap van zijn vader zonder meer te aanvaarden. Appellant had, indien hij buiten zijn schuld de nalatenschap niet vóór 1 juni 2011 zou kunnen afwikkelen, door middel van bewijsstukken kunnen bewerkstelligen dat de hem geboden termijn zou worden verlengd.

Uit 4.2 vloeit voort dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigt.