Uitspraken

Appellante ontvangt met ingang van 14 mei 2013 een uitkering op grond van de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wet Wajong). Op 27 mei 2013 heeft Incasso- en gerechtsdeurwaarderskantoor Van Houwelingen & Partners aan het Uwv een beslagexploit betekend waarin is vermeld dat executoriaal beslag wordt gelegd ten laste van appellante. Daarbij is te kennen gegeven dat de beslagvrije voet € 661,06 per maand bedraagt.

Op 29 mei 2013 heeft het Uwv aan appelante medegedeeld dat de deurwaarder Van Houwelingen & Partners beslag heeft gelegd op de uitkering en dat de uitkering met ingang van 1 juni 2013 tot een bedrag van € 661,06 per maand aan haar zal worden uitbetaald. Het resterende gedeelte wordt uitbetaald aan Van Houwelingen & Partners.

Bij besluit van 22 augustus 2013 (besluit 1) heeft het Uwv aan appellante meegedeeld dat ook SVHW op 13 augustus 2013 beslag op haar uitkering heeft gelegd, zij hierdoor tot een bedrag van € 661,06 per maand zal ontvangen en het resterende gedeelte voortaan wordt uitbetaald aan SVHW.

Bij brief van 22 augustus 2013 heeft het Uwv aan SVHW meegedeeld dat de beslagvrije voet van appellante € 661,06 bedraagt en dat met ingang van 1 september 2013 aan dit kantoor een bedrag van € 162,83 per maand zal worden betaald.

Bij brief van 23 oktober 2013 heeft SVHW aan het Uwv meegedeeld dat het beslag per 23 oktober 2013 is ingetrokken.

Bij besluit van 7 november 2013 (besluit 2) heeft het Uwv aan appellante medegedeeld dat SVHW de beslaglegging heeft opgeheven, het beslag van deurwaarder Van Houwelingen & Partners nog moet worden voldaan en dat de uitkering met ingang van 1 november 2013 tot een bedrag van € 661,06 per maand aan haar zal worden uitbetaald. Het resterende gedeelte wordt uitbetaald aan Van Houwelingen & Partners.

Bij besluiten van 19 december 2013 (bestreden besluit 1) en 14 januari 2014 (bestreden besluit 2) heeft het Uwv de bezwaren van appellante tegen de besluiten van 22 augustus 2013 en 7 november 2013 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen de bestreden besluiten 1 en 2 ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat appellante in de procedure tegen het Uwv slechts kan opkomen tegen de wijze waarop het beslag op haar Wajong-uitkering is uitgevoerd. Zij heeft vastgesteld dat wat appellante heeft aangevoerd betrekking heeft op de geldigheid en de omvang van het gelegde beslag of op de gehanteerde beslagvrije voet. Naar het oordeel van de rechtbank dient appellante zich hierover met de deurwaarder te verstaan of zich tot de civiele rechter te wenden. Deze gronden kunnen niet leiden tot vernietiging van de bestreden besluiten. Nu voorts vast staat dat de deurwaarder het Uwv heeft medegedeeld dat de beslagvrije voet in het geval van appellante € 661,06 bedraagt en dat appellante tot de data van de bestreden besluiten maandelijks een bedrag van tenminste € 661,06 heeft ontvangen, is het Uwv binnen de grenzen van de beslagen gebleven. Voor een beroep op de hardheidsclausule is geen ruimte.

3. In hoger beroep heeft appellante haar in eerste aanleg aangevoerde gerieven in essentie herhaald.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Met juistheid heeft de rechtbank overwogen dat het niet op de weg van het Uwv ligt om de geldigheid van het beslag te beoordelen. Dat oordeel is voorbehouden aan de burgerlijke rechter en de bestuursrechter komt hieraan niet toe. Bij de beoordeling van een betalingsbeslissing als in dit geding aan de orde is, moet volgens vaste rechtspraak het gelegde beslag als een gegeven worden aanvaard en dient de bestuursrechter zijn toetsing te beperken tot het beantwoorden van de vraag of het bestuursorgaan bij het nemen van deze betalingsbeslissing is gebleven binnen het kader van het beslag. De Raad beantwoordt deze vraag bevestigend. Over het beslag van Van Houwelingen en Partners wordt overwogen dat het Uwv de betaling heeft verricht overeenkomstig de door Van Houwelingen en Partners vastgestelde beslagvrije voet en daarmee binnen het kader van het gelegde beslag is gebleven. Voor zover appellante de hoogte van de vastgestelde beslagvrije voet heeft willen aanvechten, diende zij zich te wenden tot de deurwaarder dan wel de civiele rechter. Dit geldt eveneens voor het beslag van SVHW. De toelichting van het Uwv dat indien sprake is van meerdere beslagleggingen waarbij verschillende bedragen als beslagvrije voet zijn gehanteerd, het Uwv als derde-beslagene de laagste beslagvrije voet toepast, mede ter beperking van het eigen financiële risico en ongeacht welke beslaglegger die heeft opgegeven, wordt niet onjuist geacht. Ook de motivering van het Uwv dat voorkomen moet worden dat de beslaglegger die het laagste bedrag heeft opgegeven de derde-beslagene aanspreekt op het verschil tussen beide bedragen en dat de derde-beslagene alsnog het verschil dient af te dragen aan die beslaglegger, komt de Raad niet onlogisch voor. Het lag op de weg van appellante om, indien zij meende dat het Uwv niet van een juist bedrag van de beslagvrije voet is uitgegaan, zich tot de beslaglegger te wenden. Het Uwv is gezien het bovenstaande ook voor wat betreft het beslag bij SVHW binnen het kader van het beslag gebleven.

Over het beroep op de hardheidsclausule, dan wel een door het Uwv toe te passen belangenafweging wordt geoordeeld dat uit vaste rechtspraak volgt dat de door de Uwv te verrichten beoordeling geen ruimte laat voor een belangenafweging. Het ligt immers - zoals de Raad hiervoor heeft overwogen - niet op de weg van het Uwv om de geldigheid van het beslag te beoordelen.