Uitspraken

Bij besluit van 18 januari 2013 heeft appellant bepaald dat betrokkenes WAO-uitkering over de periode van 1 april 2010 tot 15 juni 2011 niet wordt uitbetaald, op de grond dat betrokkene op basis van de door haar ontvangen inkomsten uit arbeid als minder dan 15% arbeidsongeschikt wordt beschouwd. Het bedrag van € 21.006,26 aan onverschuldigd betaalde WAO-uitkering wordt van betrokkene teruggevorderd. Bij besluit van 8 mei 2013 (bestreden besluit) heeft appellant het bezwaar van betrokkene tegen het besluit van 18 januari 2013 ongegrond verklaard.

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de bewijslast bij het Uwv ligt en heeft ter onderbouwing van dit standpunt verwezen naar de uitspraak van 17 september 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BF3199. Betrokkene heeft niet met overtuigende, objectieve en verifieerbare gegevens aangetoond dat zij zelf geen arbeid heeft verricht. Dit rechtvaardigt de veronderstelling dat betrokkene direct betrokken is geweest bij het exploiteren van de hennepkwekerij. Het is dan ook voldoende aannemelijk dat betrokkene meer inkomsten uit arbeid heeft verkregen dan het onder 2 genoemde bedrag

Betrokkene heeft verzocht om bevestiging van de aangevallen uitspraak. Zij heeft aangevoerd dat appellant de nodige kennis dient te vergaren over de relevante feiten en omstandigheden. De door appellant genoemde uitspraak van de Raad is gedaan met inachtneming van de specifieke context en onder de specifieke omstandigheden van die zaak. Niet is gebleken dat betrokkene in de thans voorliggende zaak inkomsten uit arbeid heeft verkregen.

Het bestreden besluit berust op het standpunt van appellant dat betrokkene in de periode van 1 maart 2010 tot en met 14 juni 2011 meerdere oogsten uit haar hennepkwekerij heeft gehad en daaruit inkomsten heeft genoten. Het bestreden besluit is een voor betrokkene belastend besluit. Alvorens dat besluit wordt genomen dient appellant de nodige kennis omtrent de relevante feiten te vergaren. Appellant dient aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor toepassing van artikel 44 van de WAO is voldaan.

Vaststaat dat betrokkene haar inlichtingenplicht heeft geschonden door niet overeenkomstig artikel 80, eerste lid, van de WAO onverwijld en uit eigen beweging bij appellant melding te maken van het vestigen van de hennepkwekerij in haar woning. Voorts heeft betrokkene geen gegevens overgelegd waaruit blijkt wat haar inkomsten zijn geweest in de periode in geding. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 20 april 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BQ2083) is het Uwv, wanneer de verzekerde verzuimt concrete, verifieerbare gegevens over zijn inkomsten te verstrekken, bevoegd om die inkomsten schattenderwijs vast te stellen. Wel zal aan die schatting voldoende onderzoek moeten voorafgaan. De gevolgen van het ontbreken van concrete, verifieerbare gegevens over het inkomen van de betrokkene vallen geheel binnen haar risicosfeer. Appellant heeft aan het bestreden besluit ten grondslag gelegd een rapport Werknemersfraude van 10 januari 2013. Dat rapport vormt samen met het politieonderzoek een deugdelijke grondslag voor het bestreden besluit. Nu er geen twijfel over bestaat dat er meerdere malen is geoogst in de hennepkwekerij en betrokkene heeft verzuimd terstond concrete, verifieerbare gegevens over het inkomen aan appellant te verschaffen, heeft appellant de uit of in verband met die kwekerij genoten inkomsten schattenderwijs mogen vaststellen. Appellant heeft daarbij mogen afgaan op de berekeningen gegeven in het rapport Berekening wederrechtelijk verkregen voordeel van 13 september 2011 en het vermelde rapport Werknemersfraude.

De omstandigheid dat betrokkene consequent heeft verklaard dat niet zij, maar een man die zich Jaap noemt de hennepkwekerij heeft opgezet en geëxploiteerd, betekent niet dat die verklaring reeds daarom geloofwaardig is. Aan betrokkenes verklaringen wordt daarom niet die betekenis gehecht die betrokkene daaraan gehecht wil zien. Daarbij wordt mede in aanmerking genomen dat betrokkene in de in geding zijnde periode kennelijk geen enkele (serieuze) poging heeft gedaan om de juiste identiteit van de man die zich Jaap noemde, te achterhalen. Dat betrokkene vanwege haar lichamelijke beperkingen niet in staat is zwaar lichamelijk werk te verrichten en dat zij niet beschikt over de vereiste (technische) kennis om een hennepkwekerij op te zetten, doet niet af aan het feit dat in haar woning een hennepkwekerij van flinke omvang is geëxploiteerd en dat het in verband daarmee niet onaannemelijk is dat zij wel minimaal enige ( verzorgende) arbeid ten behoeve van de kwekerij heeft (of moet hebben) verricht in verband waarmee zij inkomsten heeft verkregen. De omstandigheid dat de politierechter heeft geoordeeld dat betrokkene geen wederrechtelijk verkregen voordeel heeft genoten, leidt niet tot een ander oordeel. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 17 september 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BF3199) wordt in een strafrechtelijke procedure aan de rechter niet alleen een andere vraag ter beantwoording voorgelegd, maar bestaat bovendien een aanmerkelijk verschil tussen de vereisten waaraan het bewijs in strafzaken moet voldoen en de vereisten voor het bewijs in een bestuursrechtelijke beroepsprocedure.

Uit 4.2 tot en met 4.4 volgt dat het hoger beroep slaagt. De aangevallen uitspraak moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal het beroep van betrokkene tegen het bestreden besluit ongegrond worden verklaard.