Uitspraken

Appellante is bij besluit van 1 oktober 2012 geïndiceerd voor begeleiding individueel, klasse 3, op grond van het bepaalde bij en krachtens de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) voor de periode van 1 oktober 2012 tot en met 30 september 2013. Bij datzelfde besluit is zij voor de periode van 1 oktober 2013 tot en met 30 september 2027 geïndiceerd voor begeleiding individueel, klasse 2. Hieraan heeft CIZ ten grondslag gelegd dat appellante vanwege het oefenen van praktische vaardigheden tijdelijk klasse 3 ontvangt. Hierna verwacht CIZ dat klasse 2 volstaat voor de ondersteuning bij de sociale redzaamheid.

Bij besluit van 27 september 2013, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 7 maart 2014, heeft CIZ appellante voor de periode van 27 september 2013 tot en met 26 september 2028 geïndiceerd voor begeleiding individueel, klasse 2. Hieraan heeft CIZ ten grondslag gelegd het medisch advies van arts drs. C.L.J. Mulder. Volgens CIZ heeft appellante matige beperkingen in de sociale redzaamheid en het psychisch functioneren. In de oriëntatie is er sprake van lichte beperkingen. Zij behoeft hulp en aansturing, maar de mate waarin overname wordt gevraagd kan niet worden geobjectiveerd. Appellante heeft een fulltime baan en er is sprake van mantelzorg. Ondersteuning bij handelingen/vaardigheden is langdurig noodzakelijk. Daarnaast is enige ondersteuning nodig in de structuur, met name voor de dagen dat appellante niet werkt. Voor het leren koken, wassen en boodschappen doen is er sprake van een wettelijke voorliggende voorziening. De indicatie is als volgt berekend: 30 minuten per week voor ondersteuning bij structuur/planning en drie keer per week 45 minuten voor ondersteuning bij praktische handelingen. Dit komt uit op in totaal 2 uur en 3 kwartier, wat volgens CIZ de indeling in klasse 2 rechtvaardigt.

Appellante heeft zich tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Zij heeft verwezen naar de gronden die zij heeft aangevoerd in bezwaar en beroep. Verder heeft zij aangevoerd dat de omstandigheid dat het oefenen niet heeft geleid tot resultaat, aanleiding zou moeten zijn om een klasse extra voor begeleiding individueel toe te kennen. Ook heeft zij aangevoerd dat uit de indicatie van 1 oktober 2012 niet blijkt wat er gebeurt met het geïndiceerde aantal uren als het oefenen mislukt. Zij heeft in hoger beroep een verslag overgelegd van haar begeleidster.

CIZ heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

De Raad verenigt zich met het oordeel van de rechtbank en onderschrijft de overwegingen waarop dat oordeel berust. De Raad voegt hier het volgende aan toe.

In wat appellante in hoger beroep naar voren heeft gebracht, heeft de Raad geen steun gevonden om tot een ander oordeel te komen dan waartoe de rechtbank is gekomen. Naar het oordeel van de Raad maakt de omstandigheid dat het oefenen niet heeft geleid tot resultaat, niet dat CIZ een hogere klasse zou moeten indiceren. Hieruit blijkt immers niet dat de indicatie voor begeleiding individueel, klasse 2, onvoldoende is om te voorzien in haar zorgbehoefte. De in hoger beroep overgelegde verklaring, nog daargelaten dat deze ongedateerd is en dat daaruit niet blijkt van wie deze afkomstig is, concretiseert niet waarom de huidige indicatie niet volstaat. Ook de grond dat uit het indicatiebesluit van 1 oktober 2012 niet blijkt wat er gebeurt als het oefenen niet lukt, slaagt niet. Uit dat indicatiebesluit volgt immers dat na ommekomst van de oefenperiode van een jaar, appellante terugvalt naar begeleiding individueel klasse 2.

Uit 4.1 en 4.2 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.