Uitspraken

Appellant is vanaf 1 oktober 1982 in dienst bij de politie, laatstelijk in de rang van [rang] . Vanaf 1 april 2001 was appellant werkzaam als wijkagent bij bureau [locatie] .

Bij besluit van 17 januari 2011, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 13 mei 2011 (bestreden besluit), heeft de korpschef het verzoek van appellant van 5 oktober 2009 om zijn ziekmelding van die dag aan te merken als het gevolg van een hem overkomen dienstongeval afgewezen. De korpschef heeft daarbij te kennen gegeven van mening te zijn dat in het geval van appellant geen sprake is van een dienstongeval, een beroepsziekte of een beroepsincident.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank heeft hierbij overwogen dat er in het geheel geen aanknopingspunten zijn voor het oordeel dat sprake is geweest van een dienstongeval. Verder heeft de rechtbank geoordeeld dat evenmin sprake is van een beroepsziekte. De rechtbank heeft hiertoe, kort samengevat, overwogen dat de door appellant gestelde omstandigheden, voor zover deze voldoende aannemelijk zijn gemaakt, individueel noch in hun onderlinge samenhang bezien, tot het oordeel leiden dat is voldaan aan de in de rechtspraak geformuleerde voorwaarde van naar objectieve maatstaven gemeten buitensporigheid.

3. De Raad komt naar aanleiding van wat appellant in hoger beroep heeft aangevoerd tot de volgende beoordeling.

Ingevolge artikel 1, aanhef en onder z, respectievelijk artikel 1, aanhef en onder aa, van het Besluit bezoldiging politie, voor zover hier van belang, wordt onder beroepsziekte, respectievelijk dienstongeval verstaan: een ziekte, respectievelijk een ongeval, welke in overwegende mate haar (zijn) oorzaak vindt in de aard van de aan de ambtenaar opgedragen werkzaamheden of in de bijzondere omstandigheden, waaronder deze moesten worden verricht, en die (dat) niet aan zijn schuld of onvoorzichtigheid is te wijten.

Appellant is op de bewuste 5 oktober 2009 uitgevallen met psychische klachten. Van een ongeval is geen sprake geweest. Dit betekent dat een dienstongeval niet aan de orde is. In geschil is de vraag of van een beroepsziekte moet worden gesproken.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 24 november 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BU7194) moeten bij de toepassing van een regeling als hier aan de orde de in het werk of de werkomstandigheden gelegen bijzondere factoren, die de arbeidsongeschiktheid zouden hebben veroorzaakt, worden geobjectiveerd. Naarmate de ziekte meer van psychische aard is, zal in meerdere mate sprake moeten zijn van factoren die in verhouding tot dat werk of die werkomstandigheden - objectief bezien - een buitensporig karakter dragen. Het ligt daarbij op de weg van de ambtenaar om voldoende feiten aan te dragen ter onderbouwing van zijn stelling dat van dergelijke omstandigheden sprake is.

De bedrijfsarts heeft indertijd gesproken van een beroepsgebonden burnout/overspanning. Volgens een advies van de Adviescommissie PTSS Politie is geen sprake geweest van een posttraumatische stressstoornis, zodat de Circulaire PTSS Politie van 18 december 2012 niet van toepassing is. Dit betekent dat het buitensporigheidsvereiste, bedoeld onder 3.3, in dit geval onverkort aan de orde is.

Appellant schrijft zijn ziekte toe aan de gang van zaken rondom het vervoer van een verdachte op 25 januari 2009. Kort nadien heeft deze verdachte aangifte tegen appellant gedaan vanwege beweerdelijk geweldgebruik. Appellant verwijt zijn toenmalig leidinggevende dat deze de bedoelde aangifte heeft opgenomen, maar hem, appellant, niet of onvoldoende in de gelegenheid heeft gesteld op zijn beurt aangifte te doen van smaad en van het opzettelijk doen van valse aangifte.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.