Uitspraken

1.1.

De minister heeft, voor zover hier van belang, bij besluit van 10 december 2013 met ingang van 1 januari 2014 studiefinanciering op grond van de Wet studiefinanciering 2000 (Wsf 2000) aan appellante toegekend, berekend naar de norm die geldt voor een thuiswonende studerende.

1.2.

Op 10 mei 2014 heeft appellante aan de minister een wijziging in haar woonsituatie doorgegeven. Hierbij heeft zij vermeld dat zij vanaf 1 mei 2014 uitwonend is. Bij besluit van 16 mei 2014 heeft de minister met ingang van 1 mei 2014 studiefinanciering op grond van de Wsf 2000 aan appellante toegekend, berekend naar de norm die geldt voor een uitwonende studerende.

1.3.

Bij besluit van 28 mei 2014 heeft de minister appellante naar aanleiding van een adrescontrole vanaf 1 mei 2014 als thuiswonende studerende aangemerkt, omdat zij in de basisregistratie personen (brp) onder hetzelfde adres als haar ouders staat ingeschreven. Hierbij heeft de minister de hoogte van de studiefinanciering van appellante vanaf mei 2014 aangepast naar de norm die geldt voor een thuiswonende studerende. Het aan appellante over mei 2014 te veel betaalde bedrag van € 199,78 is daarbij van haar teruggevorderd.

1.4.

Bij besluit van 5 augustus 2014 (bestreden besluit) heeft de minister het bezwaar van appellante tegen het besluit van 28 mei 2014 ongegrond verklaard. Daaraan is ten grondslag gelegd dat appellante in de brp onder hetzelfde adres als haar ouders staat ingeschreven en dat zij daarom geen recht heeft op studiefinanciering, berekend naar de norm die geldt voor een uitwonende studerende. Voorts is overwogen dat er geen sprake is van een situatie waarin er aanleiding is voor toepassing van de hardheidsclausule.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank heeft overwogen dat de minister appellante, op grond van de artikelen 1.1, eerste lid, en 1.5, eerste lid, van de Wsf 2000, terecht als thuiswonende studerende heeft aangemerkt, nu zij in de brp onder hetzelfde adres stond ingeschreven als haar ouders. Voorts heeft de rechtbank geoordeeld dat de minister in redelijkheid heeft kunnen afzien van toepassing van de hardheidsclausule.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Appellante heeft zich op het standpunt gesteld dat zij als een uitwonende studerende moet worden aangemerkt, omdat zij bij haar zus, en niet bij haar ouders, woont. Appellante heeft daarnaast, onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 25 juli 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BE6614, aangevoerd dat er, wanneer zij niet als uitwonende studerende wordt aangemerkt, aanleiding bestaat voor toepassing van de hardheidsclausule. Hierbij heeft appellante gesteld dat zij feitelijk bij haar zus woont, dat zij daar een woonruimte huurt en dat van haar verlangd wordt dat zij bijdraagt in de dagelijkse kosten. Dat haar ouders op hetzelfde adres wonen, betekent volgens appellante niet dat zij bij haar ouders woont. Appellante heeft voorts gesteld dat het feit dat zij gelijktijdig met haar ouders naar haar zus is verhuisd, niet van belang is. Ten slotte heeft appellante verzocht om haar met terugwerkende kracht als uitwonende studerende aan te merken, omdat haar situatie nu gelijk is aan haar situatie in 2012.

4. De Raad oordeelt als volgt.

4.2.

Tussen partijen is niet in geschil dat appellante en haar ouders in de in geding zijnde periode onder hetzelfde adres in de brp stonden ingeschreven. Naar het oordeel van de Raad biedt de duidelijke tekst van artikel 1.1, eerste lid, en artikel 1.5, eerste lid, van de Wsf 2000 geen ruimte om tot een ander oordeel te komen dan dat appellante in de in geding zijnde periode moet worden aangemerkt als een thuiswonende studerende.

4.3.

4.4.

Uit wat is overwogen in 4.2 en 4.3 volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.