Uitspraken

Appellante ontving vanaf 27 februari 2012 een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW).

Appellante heeft het Uwv bij mailbericht van 14 augustus 2014 geïnformeerd dat zij per 15 mei 2014 in Turkije verblijft.

Bij een tweede besluit van 25 september 2014 heeft het Uwv appellante een boete opgelegd ten bedrage van € 1.310,-, omdat zij te laat heeft doorgegeven dat zij naar Turkije is verhuisd.

Bij beslissing op bezwaar van 27 januari 2015 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellante tegen het in 1.3 genoemde besluit ongegrond verklaard. Het bezwaar van appellante tegen het in 1.4 genoemde besluit heeft het Uwv gegrond verklaard. Het Uwv heeft de boete nader vastgesteld op € 330,-.

In hoger beroep heeft appellante staande gehouden dat er dringende redenen zijn die moeten leiden tot het afzien dan wel matigen van de terugvordering, aangezien appellante zelf de verhuizing heeft gemeld en zij een laag inkomen heeft. Het lage inkomen van appellante is een dringende reden die moet leiden tot het afzien van de boete.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Niet (langer) in geschil is dat het Uwv gehouden is de WW-uitkering over de periode van 12 mei 2014 tot en met 3 augustus 2014 te herzien, op de grond dat appellante in die periode buiten Nederland verbleef anders dan wegens vakantie. Over de terugvordering is slechts nog in geschil of sprake is van een dringende reden om daarvan af te zien. Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van de Raad van 6 juli 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:2514) kunnen dringende redenen als hier bedoeld slechts zijn gelegen in de onaanvaardbaarheid van de financiële en/of sociale gevolgen die een terugvordering voor een verzekerde heeft. De omstandigheid dat appellante zelf de verhuizing heeft gemeld is geen dringende reden nu die melding geen gevolg is van de terugvordering, maar de oorzaak daarvan. Ook de financiële situatie van appellante geeft geen aanleiding voor het aannemen van een dringende reden. Appellante heeft namelijk niet onderbouwd dat zij een te laag inkomen heeft om de vordering te voldoen en ter zitting heeft de gemachtigde van het Uwv meegedeeld dat appellante in staat is geweest de onverschuldigd betaalde uitkering aan het Uwv volledig terug te betalen.

Niet in geschil is dat appellante de op haar rustende inlichtingenplicht heeft geschonden. Haar stelling over haar lage inkomen heeft appellante niet onderbouwd en is ook niet in overeenstemming met het gegeven dat zij de boete reeds in november 2015 volledig heeft voldaan. Met de rechtbank wordt daarom geoordeeld dat er geen aanleiding is om de boete te verlagen.

Hetgeen is overwogen onder 4.1 tot en met 4.3 leidt tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Bij deze uitspraak bestaat voor veroordeling van het Uwv tot vergoeding van gederfde wettelijke rente geen grond. Het verzoek daartoe zal worden afgewezen.

6. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.