Uitspraken

Appellant is als burgerambtenaar werkzaam bij het [Eenheid] . Op verzoek van appellant is zijn arbeidsduur met ingang van 28 februari 2014 op grond van artikel 30c van het Burgerlijk ambtenarenreglement defensie (Bard), de regeling voor partiële arbeidsparticipatie senioren (PAS-regeling), onder handhaving van de arbeidsduur waarvoor hij is aangesteld en met inhouding van 5% van het salaris, teruggebracht naar zes uur per dag. Met ingang van 28 december 2014 heeft appellant zich ziek gemeld. Op 16 maart 2015 heeft appellant in verband met zijn ziekte een verzoek ingediend om de PAS-regeling met terugwerkende kracht tot 28 december 2014 stop te zetten.

Bij besluit van 16 december 2015, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 14 juni 2016 (bestreden besluit), heeft de commandant het verzoek van appellant afgewezen. Aan dat besluit ligt ten grondslag dat deelname aan de PAS-regeling volgens de commandant niet kan worden stopgezet tijdens ziekte. Volgens de commandant is dat in strijd met het doel en de uitgangspunten van de PAS-regeling, wat volgt uit de nota van toelichting bij het Algemeen Rijksambtenarenreglement (ARAR; Stb. 1993,143).

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Thans is de PAS-regeling neergelegd in artikel 30c van het Bard. Deze bepaling is niet meer volledig gelijkluidend aan de regeling in het ARAR, zoals neergelegd in artikel 21a. Appellant verbindt aan het ontbreken in artikel 30c van het Bard van een artikellid gelijk aan het vijfde lid van artikel 21a van het ARAR, de conclusie dat het Bard een grondslag ontbeert voor het laten doorlopen van de PAS-regeling tijdens ziekte. Ook daarin kan hij niet worden gevolgd. Vooropgesteld wordt dat in geen van beide artikelen iets staat over tussentijdse stopzetting van de PAS-regeling. Uit artikel 21a, vijfde lid, van het ARAR, volgt wel dat de PAS-regeling doorloopt tijdens ziekte. Uitgaande van het eerdergenoemde uitgangspunt van aansluiting van de regeling in het Bard bij die in het ARAR, bevestigt dit artikellid juist dat stopzetting tijdens ziekte, zoals ook al volgt uit de onder 3.1 genoemde toelichtingen, niet door de regelgever is beoogd.

Appellant heeft zich tot slot beroepen op het gelijkheidsbeginsel. Hij heeft er op gewezen dat een ambtenaar van de Koninklijke Marine in aanmerking is gekomen voor stopzetting van de PAS-regeling tijdens ziekte. Uit de toelichting die ter zitting van de Raad namens de commandant op de door appellant bedoelde zaak is gegeven, blijkt dat die zaak, waarin overigens strikt genomen een ander bestuursorgaan was betrokken, afwijkt van de situatie van appellant. De betrokken ambtenaar in de bewuste zaak is ten onrechte ziek gemeld door de werkgever. Ook overigens heeft de werkgever in die zaak de nodige steken laten vallen. Van op de rechtens relevante aspecten gelijke gevallen is dus geen sprake. Het beroep op het gelijkheidsbeginsel kan niet slagen.

Het overwogene onder 3.1 tot en met 3.3 betekent dat de commandant het verzoek van appellant terecht heeft afgewezen. Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.