Uitspraken

Appellante, geboren op [geboortedag] 1996, heeft op 28 januari 2014 bij het Uwv een aanvraag om arbeids- en inkomensondersteuning op grond van de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wet Wajong) ingediend. Naar aanleiding van deze aanvraag is appellante op het spreekuur van een verzekeringsarts verschenen, waar zij te kennen heeft gegeven dat zij lijdt aan het chronisch vermoeidheidssyndroom en last heeft van verschillende lichamelijke klachten. De verzekeringsarts heeft op medisch gebied geen afwijkingen gevonden die de klachten voldoende kunnen verklaren. Echter op grond van de aanwezige gegevens en eigen bevindingen worden de klachten consistent en aannemelijk geacht. Appellante wordt gezien haar energetische, gewrichts- en longklachten aangewezen geacht op werkzaamheden zonder veelvuldige storingen, piekbelasting of hoog handelingstempo. Ook is appellante beperkt voor contact met rook, stof, gassen en dampen, enkele dynamische en statische handelingen, lopen, zitten en staan. Ook mag appellante niet ’s avonds of ’s nachts werken. De beperkingen zijn vastgelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 2 mei 2014. Vervolgens heeft een arbeidsdeskundige geconcludeerd dat appellante in staat is om in voor haar als passende arbeid geselecteerde functies meer dan 75% van het minimumloon te verdienen.

Bij besluit van 2 juni 2014 heeft het Uwv de aanvraag van appellante om Wajong afgewezen.

Het door appellante tegen het besluit van 2 juni 2014 gemaakte bezwaar is door het Uwv bij beslissing op bezwaar van 30 oktober 2014 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan dat besluit liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

Appellante heeft in hoger beroep herhaald dat van een zorgvuldig medisch onderzoek geen sprake is geweest en het bestreden besluit gebrekkig is gemotiveerd. Er is bij appellante sprake van een al vele jaren bestaand consistent klachtenbeeld zonder tekenen van verbetering. Door deze klachten studeert zij niet en kan zij geen reguliere arbeid verrichten. Haar sociale leven is zeer beperkt. Voor iedere inspanning heeft zij een lange tijd nodig om te herstellen. Ten onrechte is geen urenbeperking gesteld en ook is niet voldoende rekening gehouden met de beperkingen ten aanzien van het persoonlijk en sociaal functioneren. Ter ondersteuning van haar standpunt heeft appellante gewezen op een brief van Straatman, bedrijfsarts bij het CVS-centrum.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Gelet op de datum van de aanvraag, 28 januari 2014, en de geboortedatum van appellante, [geboortedag] 1996, zijn op deze aanvraag de bepalingen van hoofdstuk 2 van de Wajong 2010 van toepassing.

Op grond van artikel 2:3, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wajong 2010 is jonggehandicapte in de zin van dit hoofdstuk de ingezetene die aansluitend op de dag waarop hij 17 jaar wordt als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte, gebrek, zwangerschap of bevalling gedurende 52 weken niet in staat is geweest met arbeid meer dan 75% van het maatmaninkomen te verdienen, terwijl niet aannemelijk is dat hij binnen een jaar volledig zal herstellen.

De door appellante in hoger beroep aangevoerde gronden vormen in essentie een herhaling van wat zij in beroep heeft gesteld. De rechtbank heeft deze gronden afdoende besproken en gemotiveerd waarom deze gronden niet slagen. Uit de in beroep door appellante overgelegde medische stukken, waarop steeds door de verzekeringsarts bezwaar en beroep is gereageerd, valt volgens de rechtbank niet af te leiden dat de FML een onjuist beeld geeft van appellantes beperkingen voor het verrichten van arbeid. Dit oordeel wordt onderschreven.

Uitgaande van de juistheid van de FML, moet appellante in staat worden geacht de werkzaamheden te verrichten die zijn verbonden aan de voor haar geselecteerde functies.

Uit 4.3 tot en met 4.5 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.