Uitspraken

Appellant is per 26 september 2014 in aanmerking gebracht voor een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW). Na een tweetal eerdere ziekmeldingen vanuit de situatie dat hij een WW-uitkering ontving, heeft appellant zich op 25 september 2015 opnieuw ziek gemeld. Deze ziekmelding is door het Uwv geaccepteerd.

In een werkplan van 1 oktober 2015 zijn door een adviseur werk van het Uwv afspraken vastgelegd over de re-integratie van appellant. Op 15 december 2015 heeft de adviseur werk geconstateerd dat appellant geen van de in het werkplan vastgelegde afspraken is nagekomen.

Bij besluit van 17 december 2015 heeft het Uwv de WW-uitkering van appellant bij wijze van maatregel per 23 november 2015 verlaagd met 37,5% gedurende vier maanden op de grond dat appellant zich niet heeft gehouden aan de met de adviseur werk gemaakte afspraken. Omdat dit in het afgelopen jaar al eerder is voorgekomen, is de uitkering verlaagd met 37,5% in plaats van 25%, aldus het Uwv. Appellant heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt.

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat hij op medische gronden niet in staat was om aan de verplichtingen te voldoen. Appellant heeft ter onderbouwing van dit standpunt medische stukken overgelegd. Ook heeft appellant aangevoerd dat voor hem geen passende functies beschikbaar waren, onder meer vanwege zijn leeftijd en medische beperkingen. In het licht van deze omstandigheden is volgens appellant sprake van geen dan wel verminderde verwijtbaarheid. Vanwege de grote financiële gevolgen is de maatregel onevenredig zwaar en moet de maatregel worden gematigd, aldus appellant.

Op grond van artikel 26, eerste lid, aanhef en onder l, van de WW, is de werknemer onder andere verplicht te voldoen aan de verplichtingen die zijn opgenomen in de re-integratievisie als bedoeld in artikel 30a, vierde lid, van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen (Wet SUWI).

Indien de werknemer de in artikel 26, eerste lid, aanhef en onder l, van de WW genoemde verplichtingen niet of niet behoorlijk is nagekomen, weigert het Uwv de uitkering op grond van artikel 27, derde lid, van de WW tijdelijk of blijvend, geheel of gedeeltelijk. Op grond van artikel 27, zesde lid, van de WW wordt een maatregel afgestemd op de ernst van de gedraging en de mate waarin de werknemer de gedraging verweten kan worden. Van het opleggen van een maatregel als bedoeld in het derde lid wordt in elk geval afgezien, indien elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt. Het Maatregelenbesluit socialezekerheidswetten (Maatregelenbesluit) bepaalt de hoogte en de duur van de in geval van overtreding van voornoemde verplichting, die is ingedeeld in de derde categorie, op te leggen maatregel op 25% van het uitkeringsbedrag, met een mogelijkheid van afwijking tot ten minste 15% of ten hoogste 100% van het uitkeringsbedrag, gedurende ten minste vier maanden. In artikel 8, eerste lid, van het Maatregelenbesluit is bepaald dat het percentage van de op te leggen maatregel met 50% wordt verhoogd indien aan de belanghebbende een maatregel is opgelegd en binnen twee jaar na bekendmaking daarvan opnieuw dezelfde verplichting niet of niet behoorlijk wordt nagekomen (recidive).

Ter beoordeling ligt voor of het Uwv terecht de WW-uitkering van appellant bij wijze van maatregel heeft verlaagd met 37,5% gedurende vier maanden op de grond dat appellant zich niet heeft gehouden aan de verplichtingen, zoals die zijn vastgelegd in het werkplan van 1 oktober 2015.

In het werkplan van 1 oktober 2015 is onder meer vastgelegd dat appellant:

- uiterlijk op 7 oktober 2015 een actief en kwalitatief goed cv op werk.nl zet;

- drie realistische bemiddelingsberoepen benoemt en in zijn cv op werk.nl zet en dit via de werkmap doorgeeft aan de adviseur werk; en

- vanaf 1 oktober 2015 minimaal 4 sollicitaties per 4 weken verricht en deze in de werkmap vermeldt.

Volgens vaste rechtspraak (bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 10 april 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:452) moet het werkplan worden aangemerkt als een re-integratievisie in de zin van artikel 30a, vierde lid, van de Wet SUWI. Niet in geschil is dat appellant geen van de in het werkplan van 1 oktober 2015 vastgelegde verplichtingen is nagekomen. Dit betekent dat appellant de verplichting, zoals genoemd in artikel 26, eerste lid, aanhef en onder l, van de WW heeft overtreden. De door appellant aangevoerde omstandigheden bieden geen grond voor het oordeel dat deze overtreding appellant niet of niet volledig is te verwijten. Uit de door appellant overgelegde medische stukken blijkt dat appellant fysieke klachten heeft, waarvoor hij pijnbestrijding krijgt. Er is geen grond voor het oordeel dat appellant vanwege deze klachten niet in staat was om aan de in het werkplan vastgelegde verplichtingen, die fysiek niet belastend zijn, te voldoen. Uit de ter zitting door appellant gegeven toelichting op de beroepsgronden komt naar voren dat appellant niet heeft voldaan aan de in het werkplan vastgelegde verplichtingen, omdat hij zichzelf vanwege zijn medische beperkingen in de relevante periode geen reëel aanbod voor de arbeidsmarkt vond; hij verwachtte bij werkhervatting snel weer te zullen uitvallen of veel te moeten verzuimen. Overwogen wordt dat appellant de eerste dertien weken van ziekte recht op WW-uitkering behield. Dit betekent dat de verplichtingen van de WW tijdens de eerste dertien van ziekte van toepassing bleven en dat appellant aan deze verplichtingen diende te voldoen. Appellant is hierop gewezen bij brief van 28 september 2015, met als onderwerp: ‘afspraakbevestiging aanvraag ziekmelding’. De door appellant aangevoerde beweegredenen om niet aan de in het werkplan van 1 oktober 2015 vastgelegde verplichtingen te voldoen, geven geen aanleiding om geen dan wel verminderde verwijtbaarheid aan te nemen.

Uit wat is overwogen in 4.1 tot en met 4.5 en in aanmerking genomen dat bij besluit van 7 april 2015 een maatregel is opgelegd vanwege dezelfde overtreding, heeft het Uwv terecht een maatregel opgelegd van een verlaging van 37,5% van de uitkering gedurende vier maanden.

5. Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

6. Er bestaat geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.