Uitspraken

1.1.

Betrokkene was, na een aanmelding als wanbetaler door zijn zorgverzekeraar Menzis (Menzis), over de periode van juli 2010 tot december 2011 bestuursrechtelijke premie verschuldigd aan appellant. Bij besluit van 25 juni 2012 heeft appellant betrokkene bericht dat Menzis hem opnieuw heeft aangemeld als wanbetaler en dat betrokkene daarom vanaf juli 2012 wederom een bestuursrechtelijke premie verschuldigd is. De hoogte van de bestuursrechtelijke premie wisselt per jaar. In 2014 bedroeg de bestuursrechtelijke premie € 143,98 per maand.

1.2.

Appellant heeft betrokkene op 24 november 2014 meegedeeld dat Menzis hem met ingang van 1 mei 2014 heeft afgemeld als wanbetaler en dat hij vanaf die datum niet langer de bestuursrechtelijke premie verschuldigd is.

1.3.

Bij besluit van 19 januari 2015 heeft appellant een eindafrekening bestuursrechtelijke premie opgemaakt over de periode van juli 2010 tot en met april 2014. Appellant heeft het in de periode van mei 2014 tot en met november 2014 van betrokkene ontvangen bedrag van in totaal € 1.007,86 (7 x € 143,98) als betaalde bestuursrechtelijke premie aangemerkt. Daarmee resteert een totaal te vorderen bedrag aan bestuursrechtelijke premie van € 1.943,53. Nu betrokkene is afgemeld als wanbetaler vanwege zijn deelname aan een schuldregeling heeft appellant afgezien van invordering van dit bedrag.

1.4.

Bij besluit van 26 juni 2015 (bestreden besluit) heeft appellant het bezwaar van betrokkene tegen deze eindafrekening ongegrond verklaard.

3.1.

In hoger beroep heeft appellant aangevoerd dat de eindafrekening, anders dan de rechtbank aanneemt, wel per 1 mei 2014 is opgesteld en dat daarbij de beleidsregels juist zijn toegepast. Betrokkene heeft bij de betalingen aan het CJIB na 1 mei 2014 geen kenmerk vermeld zodat niet is na te gaan waarop de betalingen betrekking hebben. Betrokkene heeft dan ook geen aanwijzing gegeven als bedoeld in artikel 4:92, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Daarom zijn de betalingen afgeboekt van de oudst openstaande vorderingen inzake bestuursrechtelijke premie.

3.2.

Betrokkene heeft aangevoerd dat gelet op de data en de hoogte van de betalingen duidelijk was dat de betalingen bedoeld waren voor bestuursrechtelijke premie van mei 2014 tot en met november 2014. Nu vast staat dat in deze periode geen bestuursrechtelijke premie verschuldigd was zijn deze betalingen onverschuldigd gedaan. Door de handelwijze van CAK is appellant niet in staat de reguliere zorgpremie over de maanden mei 2014 tot en met november 2014 te betalen en ontstaat een nieuwe schuld.

4.1.

Ingevolge artikel 4:92, tweede lid, van de Awb kan de schuldenaar van verschillende geldschulden bij dezelfde schuldeiser aanwijzen waaraan een door hem verrichte betaling moet worden toegerekend.

4.2.

Vaststaat dat betrokkene na 1 mei 2014 geen bestuursrechtelijke premie verschuldigd was. Betrokkene heeft in de periode van mei 2014 tot en met november 2014, telkens op de negende dag van de maand, een bedrag van € 143,98 voldaan aan het CJIB dat de incasso van de bestuursrechtelijke premie uitvoerde. Gelet op de betaaldata, de periodiciteit daarvan en de betaalde bedragen, die precies gelijk zijn aan de maandelijkse bestuursrechtelijke premie in 2014, heeft betrokkene voldoende aanwijzingen gegeven dat de betalingen strekten ter voldoening van bestuursrechtelijke premie over mei 2014 tot en met november 2014. Appellant kan deze betalingen daarom niet aanmerken als betaling van vóór mei 2014 verschuldigde bestuursrechtelijke premie. Appellant heeft deze betalingen dan ook ten onrechte als betaalde bestuursrechtelijke premie bij de eindafrekening betrokken.

4.3.

Uit wat is overwogen in 4.2 volgt dat het hoger beroep van appellant niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak met verbetering van gronden moet worden bevestigd.