Uitspraken

Appellanten ontvingen sinds 1 april 2015 – met enkele onderbrekingen – bijstand, van de Svb op grond van de Participatiewet (PW) in de vorm van een aanvullende inkomensvoorziening ouderen (AIO-aanvulling).

Naar aanleiding van een op 5 juni 2018 ontvangen anonieme tip, inhoudende dat appellante een pensioen ontvangt in Turkije, heeft de Svb een onderzoek gestart naar de rechtmatigheid van de aan appellanten verleende AIO-aanvulling. In dat kader heeft de Svb onder meer Bureau Sociale Zaken te Ankara verzocht na te gaan of appellante een Turks pensioen ontvangt. Uit een e-mailwisseling tussen Bureau Sociale Zaken en het Turkse verzekeringsorgaan Sosyal Güvenli Kurumu (SGK) in december 2018 bleek dat appellante vanaf 1 juni 2016 een Turks pensioen ontvangt. De SGK heeft opgave gedaan van de hoogte van dit pensioen vanaf die datum. De Svb heeft naar aanleiding van deze gegevens bij besluit van 15 januari 2019 de AIO-aanvulling van appellanten over de periode van 1 juni 2016 tot en met 31 december 2018 herzien op de grond dat appellante inkomsten heeft ontvangen, in de vorm van een Turks pensioen, die bij de Svb niet bekend waren. Tegen dit besluit hebben appellanten geen bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 4 maart 2019, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 14 juni 2019, heeft de Svb de kosten van bijstand over de periode van 1 juni 2016 tot en met 31 december 2018 van appellanten teruggevorderd tot een bedrag van € 13.937,91. Tevens heeft de Svb appellanten een boete opgelegd van € 5.533,33. Aan de besluitvorming heeft de Svb ten grondslag gelegd dat appellanten geen opgave hebben gedaan van het Turkse pensioen van appellante.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep hebben appellanten zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

De hier te beoordelen periode loopt van 1 juni 2016 tot en met 31 december 2018.

Niet in geschil is dat appellante in de te beoordelen periode een pensioen via de SGK heeft ontvangen en hiervan geen melding heeft gemaakt bij de Svb.

Appellanten hebben aangevoerd dat het onderzoek in Turkije niet rechtmatig is verricht, omdat onder verantwoordelijkheid van de Svb in Turkije onderzoek is verricht zonder dat de Turkse autoriteiten daarvoor toestemming hebben gegeven en zonder dat de wetten en regelgeving in Turkije zijn nageleefd, en bij de uitvoering van het onderzoek in strijd is gehandeld met de Turkse wetgeving ter bescherming van de privacy.

Deze beroepsgrond slaagt niet. De Raad is in zijn uitspraak van 1 oktober 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:2914, waarbij de gemachtigde van appellanten ook betrokken was, onder rechtsoverwegingen 4.3.1 tot en met 4.3.3, gemotiveerd ingegaan op de beroepsgronden die gelijkluidend waren als die welke onder 4.3 zijn weergegeven en heeft deze verworpen. Geen aanleiding bestaat om in dit geval tot een ander oordeel te komen.

Appellanten hebben als tweede en tevens laatste beroepsgrond aangevoerd dat het onderzoek van Bureau Attaché een onaanvaardbare inbreuk vormt op hun recht op eerbiediging van het privéleven als bedoeld in artikel 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Deze beroepsgrond slaagt ook niet. Daarbij is het volgende van betekenis.

Uit 4.2 volgt dat de Svb heeft aangetoond dat appellanten hun inlichtingenverplichting hebben geschonden door geen melding te maken van het Turks pensioen van appellante. Aan appellanten kan van het niet nakomen van de inlichtingenverplichting een verwijt worden gemaakt. Het college was daarom verplicht een boete op te leggen. De opgelegde boete van € 5.533,33 is evenredig aan de ernst van de overtreding, de mate van verwijtbaarheid en de overige over appellanten gebleken omstandigheden.

Uit 4.2 tot en met 4.6. volgt dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.