Uitspraken

Het gaat in dit geding kort gezegd om het volgende.

( i) [geïntimeerde] is in 1996 bij Detailresult in dienst getreden. Op enig moment is hij als productiemedewerker in de door Detailresult geëxploiteerde bakkerij tewerkgesteld.

( v) De klachtencommissie heeft bij uitspraak van 6 november 2012 overwogen “tot de overtuiging (te zijn) gekomen dat mevrouw (..) een gegronde reden tot klagen had” en heeft de klacht “daarom gegrond verklaard”.

(vi) Detailresult heeft [geïntimeerde] op 7 november 2012, onder verwijzing naar voornoemde uitspraak, op staande voet ontslagen en dit bij brief van 8 november 2012 bevestigd. [geïntimeerde] heeft de nietigheid van ontslag ingeroepen. In de onderhavige procedure vordert hij - kort gezegd - wedertewerkstelling en loondoorbetaling. De kantonrechter heeft die vorderingen toegewezen. Daartegen richten zich de grieven.

De grieven 1 tot en met 7 lenen zich voor gezamenlijke behandeling. Zij vallen het (voorlopige) oordeel van de kantonrechter aan dat een dringende reden voor het [geïntimeerde] gegeven ontslag op staande voet ontbreekt en [geïntimeerde] derhalve ten onrechte op staande voet is ontslagen. Het hof overweegt met betrekking tot die grieven als volgt.

Een ontslag op staande voet dient onverwijld gegeven te worden. [geïntimeerde] heeft zich in deze procedure op het standpunt gesteld dat (naast dat geen sprake was van een dringende reden) aan deze voorwaarde niet is voldaan: zie de inleidende dagvaarding onder 36 en de pleitnota in eerste aanleg van de raadsman van [geïntimeerde] onder 20 (herhaald bij memorie van antwoord sub 76). Het hof volgt [geïntimeerde] in die visie: Detailresult heeft [geïntimeerde] op 3 mei 2012 geschorst en had haar eigen (interne) onderzoek op 8 mei 2012 afgerond, waarna zij [geïntimeerde] - onvoorwaardelijk - heeft overgeplaatst naar de slagerij. Zij kan [geïntimeerde] dan niet vanwege een uitspraak van de hiervoor onder 3.1 sub (iv) bedoelde klachtencommissie (eerst) op 6 november 2012 op staande voet ontslaan op grond van een (vermeend) feitencomplex dat al begin mei 2012 speelde. Dat zou mogelijk anders zijn als Detailresult in het kader van (de onderhandelingen met betrekking tot) het intrekken door [geïntimeerde] van het hiervoor onder 3.1 sub (iv) bedoelde kort geding uitdrukkelijk en met succes zou hebben bedongen dat zij bij gegrondverklaring van de bewuste klacht door meerbedoelde klachtencommissie [geïntimeerde] alsnog op staande voet zou kunnen ontslaan. Een dergelijke afspraak (die voor wat [geïntimeerde] betreft ook allerminst voor de hand zou hebben gelegen) is gesteld noch gebleken. Het hiervoor onder 3.1 sub (iv) opgenomen citaat wijst ook geenszins op een dergelijke afspraak: de inzet van de procedure bij de klachtencommissie was - naast een geschil over toeslagen - de al dan niet gegrondheid van de overplaatsing van [geïntimeerde] naar de slagerij (zoals ook het daarmee ingetrokken kort geding die inzet had). Detailresult heeft in dit verband nog wel gewezen op haar brief van 27 juni 2012 aan [geïntimeerde], waarin zij schrijft dat partijen zich zouden conformeren aan de uitkomst van het externe onderzoek en dat zij (Detailresult) afhankelijk van die uitkomst “hier de eventuele consequenties aan (zal) verbinden”, maar dit is niet een uitdrukkelijk beding als hiervoor bedoeld. Overigens heeft de raadsman van [geïntimeerde] bovendien in een reactie op die brief nog de kanttekening geplaatst dat [geïntimeerde] zich niet zonder meer gebonden had aan meerbedoelde uitkomst.

Het hof verwacht dat de bodemrechter het [geïntimeerde] gegeven ontslag bij gebreke van onverwijlde aanzegging nietig zal bevinden. Daarop al stranden de grieven 1 tot en met 7 en behoeft de vraag of sprake was van een dringende reden geen bespreking.

Grief 9 ziet op het door de kantonrechter toegewezen bruto loon per vier weken (inclusief ploegentoeslag en exclusief vakantietoeslag en emolumenten) ad € 3.004,48. Volgens Detailresult bedroeg het bruto loon van [geïntimeerde] laatstelijk € 2.275,72 per vier weken, inclusief een vaste ploegentoeslag van € 157,19 en een feestdagenforfait van € 6,09. Weliswaar kan [geïntimeerde] daarnaast mogelijk nog aanspraak maken op overige toeslagen (zoals voor overuren en werken in weekenden en/of zon- en feestdagen), maar deze toeslagen hangen van inroostering af en zijn dus niet structureel, aldus Detailresult. Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

In de memorie van antwoord sub 134 stelt [geïntimeerde] dat zijn brutoloon € 2.286,63 per vier weken bedraagt, inclusief € 157,19 vaste ploegentoeslag en € 6,09 aan feestdagenforfait. Voor het verschil van € 10,91 met de opgave van Detailresult heeft het hof in de stukken geen verklaring kunnen vinden. Waar het als oorspronkelijk eisende partij aan [geïntimeerde] is hier duidelijkheid te verschaffen, zal het hof in het kader van dit kort geding uitgaan van het door Detailresult opgegeven bedrag van €  2.275,72 per vier weken. Voor opname in het dictum - dat, anders dan [geïntimeerde] doet voorkomen, ook ziet op de periode nadat [geïntimeerde] zijn werkzaamheden weer heeft hervat - van niet-structurele looncomponenten ziet het hof geen plaats. Dit betekent dat de grief in zovere slaagt dat in het desbetreffende deel van het dictum het bedrag van € 3.004,48 zal worden gewijzigd in € 2.275,72. Voor de periode 7 november 2012 tot en met 18 januari 2013 (waarin [geïntimeerde] niet heeft gewerkt) zullen partijen voor wat betreft de bewuste looncomponenten zelf tot een oplossing moeten geraken. Dat daarbij wordt uitgegaan van een gemiddelde van die componenten over een bepaald aantal maanden voorafgaand aan die niet-gewerkte periode lijkt voor de hand te liggen.

Het hof ziet, op de voet van het arrest van de Hoge Raad van 3 mei 2002 (NJ 2003/642), aanleiding de gevorderde wettelijke verhoging (alsnog) te matigen tot 20%.

Waar het dictum van het vonnis goeddeels in stand blijft, faalt ook grief 8 (die ziet op de in eerste aanleg jegens Detailresult uitgesproken proceskostenveroor-deling).