Uitspraken

2 Feiten

3 Oordeel van de rechtbank

2. Eiser vindt dat verweerder ten onrechte het kwarttarief heeft geweigerd. Eiser stelt dat artikel 5aa van het Uitvoeringsbesluit motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: het Besluit) voor zover betrekking op het zogenoemde binnenruimtecriterium onverbindend is. Volgens eiser is de regelgever namelijk met het invoeren van het binnenruimtecriterium buiten de aan hem via artikel 23a van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: MRB) gedelegeerde bevoegdheid getreden. Indien artikel 5aa van het Besluit niet onverbindend is, dan kan dat artikel volgens eiser nog niet worden toegepast omdat dit anders een op grond van verdragenrecht verboden ongelijke behandeling oplevert. Zo dit niet het geval is, dan stelt eiser zich op het standpunt dat het motorrijtuig aan het binnenruimtecriterium voldoet; de weigering van verweerder berust volgens eiser op een verkeerde lezing van de tekst. Tot slot stelt eiser dat het kwarttarief dient te worden toegepast omdat verweerder in strijd met het gelijkheidsbeginsel heeft gehandeld. Verweerder weerspreekt de stellingen van eiser en stelt dat hij het kwarttarief terecht heeft geweigerd.

3. Artikel 23a, eerste lid, van de Wet MRB luidt als volgt.

4. Artikel 5aa, eerste lid, van het Besluit luidt, voor zover hier van belang, als volgt.

5. De rechtbank overweegt dat het kwarttarief een tegemoetkoming inhoudt voor de houder van een personenauto waarvan de binnenruimte is ingericht voor het vervoer en verblijf van personen en is voorzien van een vaste kook- en slaapgelegenheid (hierna: de kampeerauto). Uit de tekst van artikel 23a van de Wet MRB volgt dat de wetgever de regelgever de bevoegdheid geeft om aan deze tegemoetkoming voorwaarden met betrekking tot inrichting en uiterlijk van de kampeerauto en overige voorwaarden te stellen. Deze voorwaarden zijn beschreven in artikel 5aa van het Besluit.

6. Niet in geschil is dat het motorrijtuig kan worden aangemerkt als een kampeerauto waarvan de ruimte achter de zitplaatsen voor de bestuurder en bijrijder geen rechthoekig blok

kan bevatten van ten minste 170 cm hoogte over een lengte van ten minste 200 cm en over een breedte van ten minste 90 cm en dat daarom niet aan de voorwaarde van artikel 5aa, eerste lid, eerste alinea, van het Besluit is voldaan.

7. Het kwarttarief is evenwel mede van toepassing indien, voor zover hier van belang, de binnenruimte van de personenauto af fabriek geen hoogte van 170 cm maar wel van ten minste 130 cm heeft. De rechtbank volgt eisers uitleg van artikel 5aa, eerste lid, van het Besluit niet. De tekst van dat artikel laat geen andere uitleg toe dan dat de eerder genoemde lengte van 200 cm van de binnenruimte onverkort geldt. Er wordt hier enkel afgeweken van de hoogte van de binnenruimte. De in dit geval geïntroduceerde minimale lengte van 100 cm ziet, kort gezegd, op de al dan niet uitklapbare, permanent aangebrachte gesloten dakconstructie en vervangt niet de eerder gestelde totale, minimale lengte van 200 cm van de binnenruimte. Nu vaststaat dat de binnenruimte van het motorrijtuig af fabriek geen hoogte van ten minste 130 cm over een lengte van 200 cm heeft, heeft verweerder (in beginsel) terecht het kwarttarief geweigerd.

8. Wat betreft eisers stelling dat artikel 5aa van het Besluit voor zover betrekking op het zogenoemde binnenruimtecriterium onverbindend is, overweegt de rechtbank het volgende. Eiser heeft ter onderbouwing van zijn stelling aangevoerd dat de regelgever via artikel 23a van de Wet MRB enkel bevoegd is voorwaarden en beperkingen te stellen met betrekking tot uiterlijk en inrichting van een kampeerauto. De in artikel 5aa van het Besluit vervatte eis dat de binnenruimte af fabriek ten minste 130 cm hoog is, kan volgens eiser niet gesteld worden omdat af fabriek niet op bestemming, uiterlijk en/of inrichting van de kampeerauto ziet; hoe het motorrijtuig uit de fabriek is gekomen, is niet meer relevant bij de vraag of voldaan is aan de voorwaarden voor het kwarttarief, aldus eiser. De rechtbank is van oordeel dat de af fabriek maten van de binnenruimte van een personenauto betrekking hebben op het uiterlijk van die personenauto. Dat die personenauto later is omgebouwd doet daar niet aan af.

Verweerder heeft ter zitting verklaard dat de hoogte van 130 cm is ingevoerd vanuit de gedachte dat dan enkel grote bestelauto’s die tot kampeerauto zijn omgebouwd voor het kwarttarief in aanmerking zouden komen. De hoogte van af fabriek 130 cm is, zo begrijpt de rechtbank uit deze verklaring, bedoeld als een drempel; niet bij alle tot kampeerauto omgebouwde motorrijtuigen kan het kwarttarief worden toegepast. Deze eis verdraagt zich met doel en strekking van de regeling voor kampeerauto’s. Voor gebruik als kampeerauto is immers een binnenruimte van een bepaalde omvang noodzakelijk. De voorwaarden betreffende de af fabriek maten waarborgen een zekere kwaliteit en veiligheid van omgebouwde bestelauto’s. In dat licht bezien is het ook niet onredelijk aan te knopen bij de af fabriek maten. De rechtbank overweegt tot slot dat gelet op artikel 23a van de Wet MRB de regelgever ook andere voorwaarden mag stellen die geen betrekking hebben op uiterlijk en inrichting. Gelet op het voorgaande, in onderlinge samenhang bezien, gaan de in artikel 5aa van het Besluit MRB gestelde voorwaarden naar het oordeel van de rechtbank de delegatiebevoegdheid van artikel 23a van de Wet MRB niet te buiten. De in dit verband door eiser aangevoerde jurisprudentie doet aan dit oordeel niet af. Deze jurisprudentie is gewezen onder de voorloper van artikel 23a van de Wet MRB. Artikel 23a van de Wet MRB is sinds die jurisprudentie aangepast juist om de delegatiebevoegdheid uit te breiden. De stelling van eiser slaagt niet.

9. Teneinde te kunnen beoordelen of sprake is van de door eiser gestelde verboden ongelijke behandeling, dient eerst onderzocht te worden of sprake is van feitelijk en rechtens gelijke gevallen. Eiser heeft in dat verband aangevoerd dat eigenaren van Land Rover Defenders en die van Toyota Land Cruisers die tot kampeerauto’s zijn omgebouwd en waarvan de binnenruimte een hoogte van minder dan 130 cm af fabriek heeft, ongelijk worden behandeld. Verweerder heeft hieraan toegevoegd dat eiser doelt op een gespecialiseerde fabrikant van Toyota Land Cruisers die op bestelling een kampeerauto bouwt op basis van het standaardmodel van een Toyota Land Cruiser. Deze kampeerauto voldoet af fabriek (de desbetreffende fabrikant wordt als producent van de kampeerauto beschouwd) dus aan alle voorwaarden, aldus verweerder. De rechtbank volgt verweerder in dezen. Indien een gespecialiseerde bouwer aan de hand van de voorwaarden in de wet- en regelgeving op bestelling een kampeerauto bouwt, kan niet worden gesproken van een aan dat van eiser gelijk geval. De rechtbank verwerpt het beroep van eiser.

10. Ter onderbouwing van zijn beroep op het gelijkheidsbeginsel (als algemeen beginsel van behoorlijk bestuur) heeft eiser een overzicht van een lijst met 14 kentekens overgelegd. Volgens eiser was bij al die gevallen niet voldaan aan het binnenruimtecriterium en is desondanks het kwarttarief toegekend. Eiser beroept zich in dit kader op de zogeheten meerderheidsregel. Voor een geslaagd beroep op de meerderheidsregel geldt bij een voldoeningsbelasting (zoals de MRB) het volgende. Vereist is dat, ondanks dat de persoon die zich op de meerderheidsregel beroept alle benodigde gegevens van rechtens en feitelijk gelijke gevallen aan de inspecteur heeft verstrekt, de inspecteur de juiste toepassing van de wet achterwege laat, terwijl hij met deze gegevens de wet in deze gelijke gevallen juist had kunnen toepassen (vergelijk Hoge Raad 13 juli 2012, LJN: BV0264). In dat kader is het enkele door eiser overgelegde overzicht, naar het oordeel van de rechtbank, dan ook onvoldoende. Voorts heeft eiser, tegenover de betwisting van verweerder, niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van vergelijkbare gevallen; het overzicht vermeldt twee pick-ups, twee old-timers en een high-roof uitvoering van een Toyota Landcruiser. Bij twee kentekens staan geen opmerkingen, zodat niet duidelijk is onder welke omstandigheden het kwarttarief is toegekend. Voorts heeft verweerder hieraan toegevoegd dat de heer Hoppenbrouwers, die in de lijst wordt genoemd, een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel heeft gedaan en dat het beroep op drie gelijke gevallen dat deze belastingplichtige heeft gedaan, niet tot enig resultaat heeft geleid. De rechtbank verwerpt het beroep op de meerderheidsregel.

11. De overige door eiser aangevoerde omstandigheden doen aan het voorgaande niet af.

4 Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is evenals bij de rechtbank in geschil het antwoord op de vraag of belanghebbende voor het motorrijtuig aanspraak kan maken op toepassing van het bijzondere tarief van artikel 23a van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: het kwarttarief, resp. de Wet), hetgeen belanghebbende verdedigt en de inspecteur bestrijdt.

5 Standpunten van partijen



Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de gedingstukken. Voor hetgeen partijen ter zitting hebben aangevoerd, wordt verwezen naar het proces-verbaal van de zitting.

7 Proceskosten en griffierecht

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een kostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8 Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.