Uitspraken

Het gaat in deze zaak, voor zover thans nog relevant, om het volgende.

( i) G4S is onderdeel van het G4S concern, een onderneming die wereldwijd actief is op het gebied van beveiliging. [appellant] is sinds 2 januari 1993 werkzaam bij (rechtsvoorgangers van) G4S. Gedurende zijn dienstverband heeft [appellant] verschillende functies binnen G4S bekleed. Sinds juli 2010 is hij Regional CEO-Europe. De meest recente arbeidsovereenkomst is van januari 2011.

( v) Tijdens een gesprek tussen de advocaten van partijen op 6 november 2013 en een gesprek tussen [X] en [appellant] op 7 november 2013 is meegedeeld dat G4S het dienstverband met [appellant] wenst te beëindigen. G4S heeft [appellant] op 7 november 2013 geschorst. [appellant] heeft zich in verband met een acute opname op de intensive care-afdeling van een ziekenhuis te Londen, direct na zijn gesprek met [X], wederom ziek gemeld.

(vi) G4S heeft een e-mailbericht van 7 oktober 2013 van [appellant] aan [X] in het geding gebracht waarin het volgende valt te lezen:

[appellant] heeft in eerste aanleg gevorderd, kort gezegd en voor zover thans nog relevant, dat G4S wordt veroordeeld – op straffe van verbeurte van een dwangsom – [appellant] zonder enige belemmering toe te laten tot de werkzaamheden en verantwoordelijkheden verbonden aan de functie van Regional CEO Europe althans tot werkzaamheden verbonden aan een mogelijke andere passende functie binnen G4S en hiervan schriftelijke mededeling te doen, met veroordeling van G4S in de proceskosten. Hij heeft daartoe gesteld, kort gezegd, dat er geen enkele grond bestaat om hem na zijn betermelding niet meer tot zijn gebruikelijke werk toe te laten, dat de resultaten weliswaar zijn verslechterd maar hij er alle vertrouwen in heeft dat hij het tij kan keren, dat het voornoemde e-mailbericht van 7 oktober 2013 niet kan worden beschouwd als een mededeling van zijn kant dat hij tot een beëindiging van zijn dienstverband wilde komen en dat G4S met de (zowel externe als interne) mededeling dat zij [appellant] in zijn functie heeft vervangen door een ander, de goede naam en reputatie van [appellant] heeft geschaad. G4S heeft hiertegen verweer gevoerd.

De voorzieningenrechter heeft in het vonnis waarvan beroep, kort samengevat en voor zover thans nog relevant, overwogen dat voldoende is komen vast te staan dat bij G4S niet meer het vertrouwen bestaat dat [appellant] in zijn functie van Regional CEO Europe in staat is de tegenvallende resultaten binnen Europa binnen afzienbare tijd te verbeteren, dat gelet op het e-mailbericht van 7 oktober 2013 bovendien aannemelijk is dat [appellant] de verantwoordelijkheid voor de tegenvallende resultaten ook aanvaardde, dat het dan ook aannemelijk is dat het uiteindelijk tot beëindiging van het dienstverband van [appellant] zal komen, dat het onder die omstandigheden – gelet op het niveau en het aanzien van de functie van [appellant] – niet reëel is dat [appellant] naar zijn huidige functie terugkeert en dat de vordering tot wedertewerkstelling daarom moet worden afgewezen. De voorzieningenrechter heeft daarnaast een vordering van [appellant] die betrekking had op, kort gezegd, doorbetaling van (volgens [appellant]: twee maanden) salaris, (wat betreft één maand) toegewezen en de proceskosten tussen partijen gecompenseerd.

Het hof overweegt allereerst dat grief 1, die betrekking heeft op de onder 3.3 genoemde vordering tot doorbetaling van salaris, buiten bespreking kan blijven, omdat deze vordering, die in hoger beroep bij memorie van grieven aanvankelijk was vermeerderd, bij gelegenheid van de pleidooien bij akte in die zin is verminderd dat deze is ingetrokken, zodat thans alleen nog de vordering tot wedertewerkstelling aan de orde is. Bij de beoordeling van grief 2, die is gericht tegen de afwijzing van deze vordering, zal het hof, als in kort geding beslissende rechter, zich hebben te richten naar de waarschijnlijke uitkomst van de bodemprocedure.

In dit kader stelt het hof voorop dat op de arbeidsovereenkomst tussen G4S en [appellant] het Nederlandse recht van toepassing is en, voorts, dat de toewijsbaarheid van een vordering van een werknemer om in de gelegenheid te worden gesteld de overeengekomen arbeid of andere passende arbeid te verrichten, moet worden beoordeeld aan de hand van de algemene maatstaf van artikel 7:611 BW, die, kort samengevat, verwijst naar wat een goed werkgever behoort te doen en na te laten. In het algemeen gesproken, brengt deze maatstaf voor een zodanige vordering mee dat de toewijsbaarheid afhangt van de aard van de dienstbetrekking, van de overeengekomen arbeid en van de bijzondere omstandigheden van het geval. Een werkgever die zijn werknemer de gelegenheid tot het verrichten van arbeid ontneemt op een grond waarvan de juistheid door de werknemer wordt betwist, zal er naar deze maatstaf in beginsel rekening mee moeten houden dat deze werknemer niet alleen aanspraak zal kunnen maken op doorbetaling van loon doch ook op hervatting van zijn arbeid of eventueel andere passende arbeid. In beginsel zal daarom van de werkgever kunnen worden gevergd dat hij met het oog op een mogelijke gegrondheid van deze laatste aanspraak in zijn bedrijf de mogelijkheid van hervatting van de overeengekomen arbeid of van andere passende arbeid openhoudt. In dit opzicht zal van de werkgever echter minder kunnen worden gevergd naar mate de werknemer – zonder goede grond als tijdelijke arbeidsongeschiktheid – langer met een eis van deze strekking wacht (vgl. HR 12 mei 1989, NJ 1989, 801).

G4S heeft aangevoerd dat grond voor schorsing van [appellant] is geweest dat G4S tot de conclusie was gekomen dat [appellant] niet meer de juiste man was op de binnen de G4S-groep zo belangrijke positie van Regional CEO Europe. Zij stelt dat [appellant] al sinds april 2013 door G4S op de beweerdelijk ondermaatse resultaatontwikkeling in de regio Europa is aangesproken, te weten door [X] tijdens een door deze bijgewoonde bijeenkomst in april 2013 van het managementteam van [appellant] in Amsterdam, door [X] tijdens de European Regional Management Meeting op 31 mei 2013 in Kopenhagen, door [Z] (verder: [Z]), de nieuwe CFO van G4S, tijdens de evaluatievergadering over het Europese budget voor 2014 op 30 september en 1 oktober 2013 en, ten slotte, door [X] tijdens het gesprek dat deze met [appellant] had op 7 november 2013 in Londen, waarbij [X] [appellant] – naar vaststaat – heeft medegedeeld dat G4S tot een beëindiging van de arbeidsovereenkomst met [appellant] wilde komen. [appellant] heeft betwist dat hij bij een van de genoemde gelegenheden vóór 7 november 2013 door G4S op de beweerdelijk ondermaatse resultaatontwikkeling in de regio Europa is aangesproken en gesteld dat hij vóór 7 november 2013 nooit met [X] over zijn functioneren heeft gesproken. Ter staving van haar stellingen te dezer zake heeft G4S slechts een door [Z] opgestelde verklaring, gedateerd 10 januari 2014, overgelegd met betrekking tot hetgeen deze beweerdelijk aan [appellant] en diens team heeft medegedeeld tijdens de evaluatievergadering over het Europese budget voor 2014 op 30 september en 1 oktober 2013, alsmede een door [X] opgestelde verklaring, gedateerd 13 november 2013, met betrekking tot hetgeen deze beweerdelijk aan [appellant] heeft gezegd tijdens het gesprek met [appellant] op 7 november 2013 in Londen. [appellant] heeft een e-mailbericht in het geding gebracht van 12 april 2013 – verzonden na de door [X] bijgewoonde bijeenkomst in april 2013 van het managementteam van [appellant] in Amsterdam –, waarin [X] het volgende heeft geschreven:

Blijkens de inhoud van de door [X] opgestelde verklaring, gedateerd 13 november 2013, met betrekking tot hetgeen deze beweerdelijk aan [appellant] heeft gezegd tijdens het gesprek met [appellant] op 7 november 2013 in Londen, zijn er drie kernredenen geweest om [appellant] – op ad interim basis – te vervangen door [Y]:

Voor zover G4S zich erop heeft beroepen dat een afweging van belangen tussen partijen meebrengt dat de vordering van [appellant] tot wedertewerkstelling moet worden afgewezen, overweegt het hof, daarbij mede al het voorgaande expliciet in aanmerking nemend, als volgt. [appellant] is al ruim twintig jaar voor G4S werkzaam. G4S heeft niet gesteld dat [appellant] in de periode tot 2013 niet goed zou hebben gefunctioneerd. Zoals bij gelegenheid van de pleidooien voor dit hof is gebleken heeft [appellant] over 2011 als enig lid van het Group Executive Team een bonus ontvangen. [appellant] heeft, naar vaststaat, ook over 2012 een bonus ontvangen, mogelijk tezamen met één ander lid van het Group Executive Team, te weten zijn (vergelijkbare) collega die verantwoordelijk is voor Azië en het Midden Oosten, hoewel G4S dit laatste – wat zij pas bij gelegenheid van de pleidooien in hoger beroep heeft gesteld en bij gebrek aan wetenschap door [appellant] is betwist – op geen enkele wijze heeft onderbouwd. Dat [appellant] over 2013, voor zover hij in dat jaar zijn functie heeft uitgeoefend, onvoldoende heeft gepresteerd en daarop (tijdig en bij herhaling) zou zijn aangesproken, is, gelet op al het voorgaande, onvoldoende aannemelijk geworden. Vooralsnog moet worden aangenomen dat zowel het onder verantwoordelijkheid van [appellant] opgestelde Business Unit Plan als het budget voor 2014 door het Group Executive Team zijn besproken en goedgekeurd, en worden uitgevoerd. Niet aannemelijk is geworden dat dit anders is, zoals in de notitie van [Y] van 10 januari 2014 wordt gesteld. Evenmin is aannemelijk geworden dat [appellant] het vertrouwen van zijn managementteam heeft verloren. G4S heeft tot dusverre zowel intern als extern slechts gecommuniceerd dat [appellant] wegens ziekte is uitgevallen en dat [Y] zijn functie van Regional CEO Europe tijdelijk heeft overgenomen. [appellant] heeft zijn vordering tot wedertewerkstelling zeer kort na zijn schorsing ingesteld en heeft zich onlangs weer beter gemeld. G4S heeft tot dusverre nog geen enkele procedure in gang gezet om tot beëindiging van de dienstbetrekking met [appellant] te komen. Voor zover G4S heeft aangevoerd dat terugkeer van [appellant] in zijn oude functie tot een onwerkbare situatie leidt omdat de regio Europa dan (na zeven maanden) weer zou worden aangestuurd door een Regional CEO in wiens functioneren (het Group Executive Team van) G4S geen vertrouwen heeft en dit schade zou opleveren voor het operationele management, acht het hof, gelet op al het voorgaande, onvoldoende aannemelijk althans van onvoldoende gewicht, en komt bovendien voor risico van G4S, van wie immers mocht worden gevergd dat zij met het oog op een mogelijke gegrondheid van de aanspraak van [appellant] in haar bedrijf de mogelijkheid van hervatting van de overeengekomen arbeid openhield. Daar komt bij dat [appellant] gedurende het grootste deel van de tijd dat hij niet in functie is geweest wegens ziekte, ook niet kon werken, wat zijn terugkeer zowel intern als extern goed verklaarbaar maakt.

Een en ander leidt tot de conclusie dat geen bijkomende feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die tot een ander oordeel leiden dan dat onvoldoende grond voor (het voortduren van de) schorsing van [appellant] bestaat en dat een afweging van belangen tussen partijen meebrengt dat de vordering tot wedertewerkstelling moet worden toegewezen. G4S heeft bepleit dat als de vordering tot wedertewerkstelling wordt toegewezen, deze slechts moet worden toegewezen voor zover het de werkzaamheden van [appellant] in Nederland betreft (tien procent) en niet voor zover het gaat om zijn werkzaamheden buiten Nederland als Regional CEO Europe en lid van het Group Executive Team van G4S (negentig procent). Nu, mede gelet op het voorgaande, een deugdelijke grond voor een dergelijke beslissing ontbreekt, zal het hof G4S hierin niet volgen en de vordering tot wedertewerkstelling zonder beperkingen toewijzen.

Het voorgaande brengt mee dat grief 2 slaagt.

De slotsom luidt als volgt. Het hoger beroep slaagt. Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd. G4S zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van beide instanties. Dit betekent dat ook grief 3 terecht is voorgesteld.