Uitspraken

Het hof behandelt de zaak in hoger beroep opnieuw in volle omvang. Daarbij worden alleen in beschouwing genomen klachten die ook in de procedure in eerste aanleg aan de orde zijn geweest. In hoger beroep heeft klager zijn oorspronkelijke klacht aangevuld met een nieuw verwijt. Het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder het correspondentieadres van klager niet in zijn systeem had aangepast zal het hof in dit hoger beroep dan ook niet behandelen.

Het hof neemt het volgende in aanmerking. Op 31 mei 2012 heeft het CJIB een dwangbevel uitgevaardigd ten laste van de onder bewind gestelde schuldenaar. Op 21 juni 2012 heeft de gerechtsdeurwaarder het dwangbevel aan die schuldenaar betekend met het gelijktijdig bevel om aan de inhoud te voldoen. Vanaf eind juni 2012 heeft de gerechtsdeurwaarder herhaaldelijk getracht van klager, in zijn hoedanigheid als bewindvoerder van de schuldenaar, betaling te verkrijgen van een door klager onbetaald gelaten CJIB boete van die schuldenaar. Klager heeft uiteindelijk op 22 februari 2013 de gerechtsdeurwaarder een betalingsvoorstel gedaan tot betaling van € 75,- per maand. De gerechtsdeurwaarder heeft daarop klager bericht dat gelet op de expiratiedatum van de CJIB boete minimaal € 125,- per maand zal moeten worden afgelost en dat bij niet tijdige inning van de boete het CJIB de zaak terugneemt en dwangmiddelen kan gaan toepassen, zoals gijzeling van de onder bewind gestelde schuldenaar. Klager heeft dit tegenvoorstel afgewezen, omdat dan de beslagvrije voet van de schuldenaar niet meer zou kunnen worden gerespecteerd. De gerechtsdeurwaarder heeft zich vervolgens bij brief van 25 februari 2013 rechtstreeks tot de schuldenaar gewend en hem in de gelegenheid gesteld zelf akkoord te gaan met een betalingsregeling van € 125,- per maand.

Gelet op de hiervoor genoemde omstandigheden acht het hof het niet onjuist dat de gerechtsdeurwaarder bij wijze van een laatste poging uiteindelijk rechtstreeks bij de schuldenaar getracht heeft betaling van de vordering te verkrijgen. De gerechtsdeurwaarder zag zich immers geconfronteerd met de expiratiedatum van de boete, zonder dat klager ervan doordrongen leek te zijn welke ingrijpende gevolgen het niet tijdig kunnen innen van die vordering voor de schuldenaar zou kunnen hebben. Met de kamer is het hof van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder aldus voldoende aannemelijk heeft gemaakt te hebben gehandeld in het belang van de schuldenaar. Het handelen van de gerechtsdeurwaarder is in zoverre derhalve niet tuchtrechtelijk laakbaar.

Wel is vast komen te staan dat de gerechtsdeurwaarder, zoals door hem ter zitting in hoger beroep is erkend, geen kopie van zijn brief aan de schuldenaar van 25 februari 2013 aan klager heeft gezonden. Het hof acht dit verwijtbaar aangezien van een zorgvuldig handelend gerechtsdeurwaarder mag worden verwacht dat deze in het geval van een onder bewindstelling de bewindvoerder (klager) direct op de hoogte stelt van al hetgeen de bewindvoering aangaat. Dat klager de brief wel heeft ontvangen, maar dan van de schuldenaar, doet aan het onzorgvuldig handelen niet af. De klacht is in zoverre gegrond. Het hof ziet echter, gelet op de betrekkelijk geringe ernst van dit nalaten, geen aanleiding een maatregel op te leggen.

Ten aanzien van het verwijt over het incasseren van de vordering verenigt het hof zich met het oordeel van de kamer dat de gerechtsdeurwaarder gemotiveerd heeft bestreden dat hij met de schuldenpositie van de onder bewind gestelde schuldenaar bekend was en het gestelde verwijt dus niet is komen vast te staan.

Nu het hof ten aanzien van de klacht ten dele tot een andere beslissing komt dan de kamer, zal het hof die beslissing van de kamer op dat punt vernietigen en voor het overige bevestigen.

Hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht, kan als in het voorgaande reeds behandeld dan wel als thans niet ter zake dienend buiten beschouwing blijven.

Het hiervoor overwogene leidt tot de volgende beslissing.