Uitspraken

Het hof stelt voorop dat [geïntimeerde] in dit geding niet voldoende aannemelijk heeft weten te maken dat een rendabele bedrijfsvoering binnen de beperkingen van het contractueel omschreven gebruik, aangevuld met de door ’t Betikje gedoogde verkoop van wafels, niet mogelijk zou zijn. Het enkele feit dat [geïntimeerde], naar tussen partijen vast staat, financiële problemen heeft, is tot die conclusie onvoldoende. ’t Betikje heeft onweersproken gesteld dat in Amsterdam in de afgelopen tijd verscheidene nieuwe ijssalons zijn verschenen die werken volgens de formule “IJscuijpje”, waaraan de contractuele omschrijving is ontleend. Aangenomen mag worden dat die uitbreiding verband houdt met het succes van de formule. Tegen deze achtergrond had [geïntimeerde] zijn stelling dat die formule in het gehuurde niet kan werken, beter behoren te adstrueren.

Voorts heeft ’t Betikje naar het oordeel van het hof voldoende aannemelijk gemaakt dat de aanwezigheid van een ijssalon in het gehuurde voor haar van specifiek belang is geweest bij het aangaan van de huurovereenkomst. Zij heeft e-mails uit de periode voorafgaand aan de verhuur aan [geïntimeerde] overgelegd, waaruit blijkt dat ’t Betikje welbewust op zoek is geweest naar een huurder die kon bijdragen aan een verbetering van de kwaliteit van het winkelaanbod aan de “korte Nieuwendijk” en daarbij in het bijzonder het oog heeft gehad op “een goede ijssalon”. De omstandigheid dat voorheen een belwinkel in het gehuurde was gevestigd vormt geen aanwijzing dat de zoektocht van ’t Betikje naar een hoogwaardige vorm van exploitatie in het gehuurde niet serieus was, maar lijkt daarvoor eerder de aanleiding te zijn geweest. Als verhuurder heeft ’t Betikje (financieel) belang bij het slagen van het gemeentelijke streven naar een opwaardering van dit deel van het centrum van Amsterdam, aan welk slagen zij door de keuze van de juiste vorm van exploitatie in het gehuurde haar steentje kan bijdragen. Van die opwaardering maakt deel uit een vermindering van het aantal eenzijdig op toeristen gerichte etablissementen.

Naar het voorlopig oordeel van het hof bestaat wel degelijk een wezenlijk verschil tussen de exploitatievorm die in de huurovereenkomst is omschreven, verkoop van ijs en in de wintermaanden eventueel stamppotten, aangevuld met de niet contractueel bedongen, maar door ’t Betikje gedoogde verkoop van wafels, en hetgeen [geïntimeerde] thans kennelijk voor ogen staat: de niet tot de wintermaanden beperkte verkoop van pannenkoeken. De stamppotten die in de wintermaanden zouden worden verkocht waren niet bedoeld voor consumptie ter plaatse, maar werden gekoeld aangeboden voor consumptie thuis. Daarmee richtte de winkel zich in ieder geval in zoverre met name op buurtbewoners en niet op toeristen, dit in tegenstelling tot pannenkoekenhuizen. Met de verkoop van ijs kunnen zowel toeristen als buurtbewoners worden bereikt.

3.3.4 [geïntimeerde] wil in het gehuurde tevens pannenkoeken gaan verkopen. Ook wil hij het aantal zitplaatsen in het gehuurde uitbreiden, kennelijk om zijn klanten in staat te stellen de pannenkoeken aan tafel in het gehuurde op te eten. Hij heeft foto’s overgelegd van een pannenkoekenhuis dat hij als een goed voorbeeld ziet. Wat van dat etablissement ook kan worden gezegd, niet dat het enige verwantschap vertoont met een ijssalon. Voorts luidt de omschrijving van de onderneming van [geïntimeerde] in het handelsregister sinds zijn herinschrijving: “pannenkoekhuis en ijssalon”, overeenkomstig de omschrijving van de onderneming van de (naar hij stelt per abuis ingeschreven) vennootschap onder firma met [X] en [Y]. [geïntimeerde] heeft niet betwist dat deze [X], die volgens [geïntimeerde] zowel zijn werknemer als zijn geldschieter is, in het verleden aan ’t Betikje heeft gevraagd of hij het gehuurde kon huren om daarin een pannenkoekenhuis of pizzeria te beginnen. Ten slotte is gebleken dat [geïntimeerde] bij de verbouwing die na het vonnis in eerste aanleg heeft plaatsgevonden, een keuken met een groot fornuis in het gehuurde heeft geïnstalleerd. Gelet op een en ander acht het hof voorshands, anders dan de kantonrechter, de kans dat het in het gehuurde uitgeoefende bedrijf op den duur het karakter van ijssalon zal verliezen, aanzienlijk.

Uit de bij de huurovereenkomst gevoegde en door partijen ondertekende toelichting op de plattegrond blijkt dat partijen aldaar, in afwijking van artikel 1.2 van de huurovereenkomst, zijn overeengekomen dat de cv-installatie tot het gehuurde behoort. In zoverre is het gehuurde dus casco plus verhuurd. Van de overige vaste installaties, inclusief leidingwerk, het tegelwerk en het stucwerk, die alle met toestemming van ‘t Betikje op kosten van [geïntimeerde] zijn aangebracht, is in die toelichting bedongen dat deze bij het einde van de huur niet mogen worden verwijderd en derhalve toebehoren aan ’t Betikje.

In het midden kan blijven of uit de inhoud van de hiervoor bedoelde toelichting voortvloeit dat [geïntimeerde] ook gedurende de looptijd van de huurovereenkomst niet zonder toestemming van ’t Betikje wijzigingen zou mogen aanbrengen aan deze door hemzelf betaalde voorzieningen. Voor het verwijderen van de scheidingswand behoefde hij deze toestemming naar het voorlopig oordeel van het hof in ieder geval wel. Nu de door [geïntimeerde] gewenste wijzigingen nauw samenhangen met de door hem gewenste maar niet toegestane uitbreiding van zijn assortiment, heeft hij onvoldoende belang bij het gevraagde bevel tot gehengen en gedogen van die wijzigingen. Ook die vordering wordt afgewezen.