Uitspraken

Het hof blijft bij hetgeen het in zijn tussenarrest van 25 maart 2014 heeft overwogen en beslist. In dat arrest zijn de grieven I tot en met III, V en VI verworpen.
De beslissing over de vierde grief heeft het hof uitgesteld in afwachting van een aanvullend
partijdebat over de kwestie die de grief aan de orde stelt. Dat is de vraag of de wettelijke vertragingsrente pas vanaf 12 april 2011 toewijsbaar is, omdat Noordhollandsche de door haar te vergoeden vertragingsschade in artikel 18 van haar algemene polisvoorwaarden heeft beperkt tot de periode vanaf de dag dat zij in rechte wordt betrokken.

2.2 Het beding waarop Noordhollandsche zich beroept tegenover [geïntimeerde], een consument, houdt een beperking in van de schadevergoeding verschuldigd wegens vertraging in de voldoening van een geldsom, welke schadevergoeding aan [geïntimeerde] toekomt overeenkomstig het bepaalde in artikel 6:119 Burgerlijk Wetboek (BW). Dit beding komt voor in de zogenoemde indicatieve lijst van Richtlijn 93/13 EEG (betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten) onder b.
Artikel 3 lid 3 van de Richtlijn 93/13 EEG houdt in dat de indicatieve lijst bedingen bevat die als oneerlijk kunnen worden aangemerkt.
De stellingen van Noordhollandsche houden niets in op grond waarvan de schadebeperking die is voorzien in artikel 18 van de algemene polisvoorwaarden van Noordhollandsche, niettemin niet oneerlijk zou zijn. Het hof heeft daarom het omstreden beding buiten toepassing te laten.
Grief IV faalt.

De slotsom is dat geen van de grieven van Noordhollandsche doel treft.
Het hof zal het bestreden vonnis bekrachtigen. Noordhollandsche is in hoger beroep de in het ongelijk gestelde partij, zij heeft de proceskosten van het hoger beroep te dragen.