Uitspraken

Het verzoek om uitstel van de zitting bij de rechtbank

Belanghebbendes gemachtigde heeft meermalen om uitstel van de zitting bij de rechtbank gevraagd, laatstelijk bij mail van 6 mei 2013. Gelijk in de uitspraak is vermeld en blijkt uit de tot de gedingstukken behorende brieven van de rechtbank van 26 april 2013 en 7 mei 2013 is het verzoek om uitstel schriftelijk en mondeling afgewezen, en heeft de rechtbank na de zitting uitspraak gedaan. De stelling van de gemachtigde dat zijn verzoek om uitstel nog bij de rechtbank in behandeling is, dient dan ook te worden verworpen.

Met betrekking tot de vraag of het verzoek had moeten worden ingewilligd, overweegt het Hof als volgt.

De eisen van een goede rechtspleging brengen mee dat ingeval een belanghebbende of zijn gemachtigde tijdig en onder aanvoering van gewichtige redenen waarom hij niet op de voor behandeling van de zaak vastgestelde zittingsdag aanwezig kan zijn of zich op de behandeling kan voorbereiden, verzoekt die behandeling op een nader te bepalen dag te doen plaatsvinden, de rechter dat verzoek inwilligt, tenzij hij oordeelt dat zwaarder wegende belangen aan zodanig uitstel in de weg staan (HR 28 januari 2011, nr. 09/04360, V-N 2011/9.5).

De rechtbank heeft dienaangaande onder meer overwogen dat uit niets blijkt dat de afspraak met de cardioloog verband houdt met een spoedeisende medische kwestie, dat tussen het verzoek en de afspraak een termijn van 11 dagen ligt, dat ook uit het aanbod van de gemachtigde om later op dezelfde dag te verschijnen blijkt dat zich geen spoedeisende medische kwestie voordeed, dat de afspraak met de cardioloog dient te worden beschouwd als een periodieke controle en dat de gemachtigde met de cardioloog een andere afspraak had kunnen maken.

Op grond van deze overwegingen, die het Hof overneemt en tot de zijne maakt, moet worden geoordeeld dat geen sprake is van een gewichtige reden in de zin van vorengenoemd arrest van de Hoge Raad, zodat de rechtbank, wat er zij van hetgeen zij overigens in dit verband heeft overwogen, het verzoek om uitstel terecht heeft afgewezen.

Zorgvuldige voorbereidingen motivering

Gelet op hetgeen in het aan belanghebbende verstrekte controlerapport is vermeld heeft de inspecteur naar ’s Hofs oordeel uitvoerig en diepgaand onderzoek laten doen naar de administratie van belanghebbende en de aan hem bekende feiten bij de vaststelling van de naheffingsaanslag in aanmerking genomen. Uit hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd noch anderszins is het Hof gebleken dat de inspecteur daarbij onzorgvuldig te werk is gegaan.

De uitspraak op bezwaar is voorzien van een uitvoerige motivering. Het Hof vermag dan ook niet in te zien dat de inspecteur in dit opzicht te kort is geschoten.

Gelet op dit een en ander falen de grieven van belanghebbende inzake de voorbereiding en de motivering van de uitspraak op het bezwaarschrift.

Hoorplicht

Ingevolge artikel 25, lid 1, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, wordt de belanghebbende in afwijking van artikel 7:2 Awb gehoord op zijn verzoek.

Van een dergelijk verzoek is het Hof uit de gedingstukken niet gebleken. Wel blijkt uit de brief van de inspecteur van 14 februari 2012 dat hij belanghebbende heeft gewezen op de mogelijkheid om zijn standpunt mondeling toe te lichten; een mogelijkheid waarvan belanghebbende kennelijk geen gebruik wenste te maken.

Derhalve faalt ook de grief dat de inspecteur zijn hoorplicht heeft verzaakt.

De op de zaak betrekking hebbende stukken

Belanghebbende verwijt de inspecteur niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken te hebben overgelegd. Volgens hem ontbreken overzichten van door belanghebbende te betalen en te ontvangen omzetbelasting.

Die overzichten zijn evenwel zowel in het verweerschrift in eerste aanleg als in het verweerschrift in hoger beroep opgenomen. In de bij laatstgenoemd geschrift behorende bijlagen C1 t/m C4 is bovendien een specificatie van het aangifteverloop per kwartaal (voor 2010: per maand) opgenomen. Voor zover gedoeld wordt op overzichten waaruit kan blijken welke bedragen belanghebbende heeft betaald op aan hem opgelegde naheffingsaanslagen,

of welke bedragen door de ontvanger in dit verband zijn verrekend, raken deze gegevens niet de vraag of de litigieuze naheffingsaanslag tot het juiste bedrag is opgelegd, zodat zij niet kunnen worden gerekend tot de op de zaak betrekking hebbende stukken.

Ook deze grief faalt derhalve.

De hoogte van de naheffingsaanslag

Voorzover het betreft de over de omzet verschuldigde belasting bestaat geen geschil meer tussen partijen, nu de inspecteur de door belanghebbende opgegeven bedragen heeft overgenomen. Wat de voorbelasting betreft is er wel verschil tussen de door belanghebbende opgegeven bedragen en de bedragen die door de inspecteur zijn vastgesteld. Bovendien heeft de inspecteur de omzetbelasting welke drukt op privé-uitgaven gecorrigeerd, alsmede het privé-gebruik van de tot het bedrijfsvermogen behorende personenauto’s en de bestelauto.

Belanghebbende heeft uitsluitend een stapel facturen en bonnen overgelegd, zonder telling en zonder enige specificatie. De inspecteur heeft de door belanghebbende overgelegde facturen en bonnen geteld en op de telling aangegeven welke uitgaven hij als privé beschouwt. Deze correcties komen het Hof, gelet op de omschrijving van de leverancier op de desbetreffende facturen, aannemelijk voor. Belanghebbende is op de correcties voorbelasting en autokosten op geen enkele wijze ingegaan.

Het Hof volgt de inspecteur dan ook in zijn opstelling van de in aanmerking te nemen voorbelasting.

De door belanghebbende in zijn “aanvullend beroepschrift” bij de rechtbank van 15 januari 2013 vermelde ontvangen resp. betaalde bedragen over de jaren 2007 en 2009 stemmen (vrijwel) overeen met de door de inspecteur in zijn verweerschriften in beroep en hoger beroep vermelde bedragen. Voor 2008 vermeldt de inspecteur (in de bijlage C2) een door belanghebbende terugontvangen bedrag groot € 114, tegenover een door belanghebbende opgegeven betaald bedrag groot € 1.544; voor 2010 vermeldt de inspecteur een door belanghebbende betaald bedrag groot € 2.173 (resulterend uit de over de over augustus en september verleende teruggaven, tezamen groot € 487, welke de inspecteur saldeert met de over december 2010 opgelegde aanslag groot € 1.795 en de naar aanleiding van de uitspraak op het bezwaarschrift opgelegde naheffingsaanslag[...], groot € 865) tegenover een door belanghebbende opgegeven betaald bedrag groot € 3.202.

Het Hof is van oordeel dat de inspecteur in de door hem opgemaakte overzichten op juiste wijze en gespecificeerd rekening heeft gehouden met de door belanghebbende op de periodieke aangiften voldane bedragen, met de aan hem op aangifte verleende teruggaven, met (niet-verminderde) naheffingsaanslagen wegens het niet tijdig doen van aangifte en met de naar aanleiding van de door belanghebbende ingediende suppletie op 28 december 2010 over het jaar 2009 opgelegde naheffingsaanslag [...]. Nu de door belanghebbende genoemde afwijkende bedragen over 2008 en 2010 niet gerelateerd zijn aan de periodieke aangiften, noch anderszins gespecificeerd, volgt het Hof de door de inspecteur vermelde bedragen.

Per saldo is dan, gelijk in de “recapitulatie” op blz. 7 van het verweerschrift in hoger beroep is vermeld, over het tijdvak van de naheffingsaanslag een hoger bedrag aan omzetbelasting te betalen dan bij de litigieuze naheffingsaanslag is nageheven. De conclusie van de inspecteur dat de aanslag niet tot een te hoog bedrag is opgelegd, acht het Hof dan ook juist.

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

6. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.