Uitspraken

3.1.

Het gaat in deze zaak om het volgende.

( i) [geïntimeerde] is per 1 april 1990 in dienst getreden bij de Stichting Uitvoeringsorganen 'VOM' (verder: Stuvom) in de functie van supervisor.

(ii) Op grond van de arbeidsovereenkomst is van toepassing het Reglement Arbeidsvoorwaarden. Artikel 22 van dit reglement luidt als volgt:

( v) In 2002 is de naam van Stuvom gewijzigd in Stavom.

( x) Op 14 maart 2005 is de entiteit Stavom gewijzigd in A.C. VOM B.V. COT was enig aandeelhouder.

3.2.

[geïntimeerde] heeft in eerste aanleg, naast een kostenveroordeling, gevorderd primair dat COT – op straffe van verbeurte van een dwangsom – wordt veroordeeld tot het treffen van een aanvullende pensioenverzekering voor [geïntimeerde], zodanig dat zijn pensioenaanspraken vanaf 1 januari 2000 tot 1 januari 2010 onafgebroken worden voortgezet op basis van een eindloonregeling met een opbouwpercentage van 1,75% en subsidiair dat COT – op straffe van verbeurte van een dwangsom – wordt veroordeeld tot het treffen van een aanvullende pensioenverzekering voor [geïntimeerde], zodanig dat zijn pensioenaanspraken vanaf 1 januari 2000 tot 1 januari 2004 onafgebroken worden voortgezet op basis van een eindloonregeling met een opbouwpercentage van 1,75%. Hij heeft daartoe gesteld, kort gezegd, dat hij nooit met een wijziging van de pensioenregeling heeft ingestemd, zodat de nieuwe pensioenregeling niet op hem van toepassing is. COT heeft tegen de vorderingen van [geïntimeerde] verweer gevoerd.

3.3.

De kantonrechter heeft bij het vonnis waarvan beroep overwogen, kort samengevat, dat uit de gedragingen van [geïntimeerde] naar aanleiding van de brief van Stavom van 22 november 2003 niet kan worden afgeleid dat [geïntimeerde] met de voorgenomen wijziging van de voor hem geldende pensioenregeling heeft ingestemd en dat de rechtsvoorgangster van COT evenmin bevoegd was om op grond van het pensioenreglement 2000 de pensioenovereenkomst met [geïntimeerde] eenzijdig te wijzigen. Op grond van een en ander heeft de kantonrechter de primaire vordering van [geïntimeerde] toegewezen, COT veroordeeld in de proceskosten en de vorderingen van [geïntimeerde] voor het overige afgewezen.

3.4.

De grieven van COT strekken ertoe de beslissing van de kantonrechter om de primaire vordering van [geïntimeerde] toe te wijzen en de gronden die daartoe zijn gebezigd, geheel aan het oordeel van het hof te onderwerpen.

3.5.

De eerste grief strekt ten betoge dat de kantonrechter ten onrechte als vaststaand feit heeft opgenomen (onder l) dat op de personeelsbijeenkomst van 29 september 2008 informatie is uitgereikt waarin staat vermeld dat de pensioenregeling is gewijzigd in een middelloonregeling met een opbouw van 1,75% van de pensioengrondslag. COT stelt dat dit in het geheel niet het geval is geweest. Volgens [geïntimeerde] is deze grief gegrond, zodat grief I slaagt.

3.6.

COT komt met haar tweede grief op tegen het oordeel van de kantonrechter dat, kort gezegd, [geïntimeerde] niet heeft ingestemd met de wijziging in de pensioenregeling althans dat dit niet uit diens verklaringen en gedragingen kan worden afgeleid. In dit verband verwijst COT (wederom) naar de aan [geïntimeerde] gerichte brief van Stavom van 22 november 2003. COT stelt dat [geïntimeerde] door middel van deze brief goed is geïnformeerd over de beoogde wijziging, dat [geïntimeerde] de ontvangst van deze brief heeft bevestigd en dat [geïntimeerde] niet tegen de beoogde wijziging heeft geprotesteerd althans niet heeft laten weten dat hij niet met die wijziging kon instemmen. Voorts verwijst COT in dit verband naar pensioenoverzichten die Nationale-Nederlanden aan [geïntimeerde] zou hebben toegezonden en waaruit het gewijzigde opbouwpercentage zou blijken. Ten slotte somt COT een aantal omstandigheden op die volgens haar zowel op zichzelf als in onderling verband de conclusie rechtvaardigen dat [geïntimeerde] gebonden is aan de wijziging van de pensioenregeling althans voldoende verklaringen en gedragingen opleveren van de kant van [geïntimeerde] om hem aan die wijziging gebonden te achten. COT noemt de volgende omstandigheden:

• -

  (de rechtsvoorganger van) COT heeft [geïntimeerde] door middel van een presentatie in 2003 en de brief en notitie van 22 november 2003 uitgebreid over de wijziging van de pensioenregeling en de gevolgen daarvan voor [geïntimeerde] geïnformeerd;

• -

  [geïntimeerde] heeft niet binnen een redelijke termijn na 22 november 2003 bezwaar gemaakt tegen de wijziging van de pensioenregeling;

• -

  [geïntimeerde] heeft niet van de door (de rechtsvoorganger van) COT geboden mogelijkheid gebruik gemaakt om een nadere toelichting omtrent de wijziging van de pensioenregeling te verzoeken;

• -

  gelet op het opleidingsniveau en de functie van [geïntimeerde] als supervisor mocht van [geïntimeerde] worden verwacht dat hij de inhoud en de gevolgen van de wijziging van de pensioenregeling begreep;

• -

  ook het door [geïntimeerde] bij zijn accountant ingewonnen advies heeft niet geleid tot bezwaar tegen de wijziging van de pensioenregeling;

• -

  een collega van [geïntimeerde] heeft in een personeelsbijeenkomst in september 2008 naar de wijziging van de pensioenregeling in 2004 verwezen. Die wetenschap bestond ook bij [geïntimeerde];

• -

  na 2004 heeft [geïntimeerde] periodiek pensioenoverzichten van Nationale-Nederlanden ontvangen waarin de wijziging van de pensioenregeling is verwerkt.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

3.7.

Tussen partijen staat vast dat [geïntimeerde] in de aan hem gerichte brief van Stavom van 22 november 2003 is geïnformeerd over de door Stavom beoogde wijziging van de pensioenregeling. Bovendien staat vast dat [geïntimeerde] de goede ontvangst van deze brief aan Stavom heeft bevestigd in zijn e-mailbericht van 4 december 2003. Uit de bedoelde brief van Stavom (met name uit de woorden: "(…) en aan te geven of het bestuur van de Stichting Stavom op basis van de verstrekte gegevens NN kan verzoeken de contracten officieel te maken.") kan onmiskenbaar worden afgeleid dat Stavom – wat ook voor de hand liggend was – de desbetreffende werknemer, in dit geval derhalve [geïntimeerde], vroeg kenbaar te maken of deze met de beoogde wijziging kon instemmen. Dit heeft [geïntimeerde] in zijn e-mailbericht van 4 december 2003 aan Stavom niet gedaan: in dit bericht heeft [geïntimeerde], vrij vertaald, slechts te kennen gegeven dat hij een en ander naar zijn accountant had doorgestuurd met het verzoek hiernaar te kijken, waarna hij er bij Stavom op terug zou komen. Vaststaat dat dit laatste nooit is gebeurd. Onder deze omstandigheden had het op de weg van COT gelegen om te eniger tijd bij [geïntimeerde] naar zijn standpunt hieromtrent te informeren en aldus duidelijkheid daaromtrent te verkrijgen. Dat heeft COT niet gedaan. Uit het feit dat [geïntimeerde] niet heeft geprotesteerd tegen de inhoud van de brief of niet aan Stavom heeft laten weten dat hij daarmee niet kon instemmen, kan derhalve niet worden afgeleid dat hij met de inhoud van die brief heeft ingestemd. Ook de overige door COT genoemde omstandigheden zijn zowel afzonderlijk als in onderling verband beschouwd onvoldoende om die conclusie te kunnen rechtvaardigen, terwijl zij evenmin voldoende zijn – voor zover COT daarop (mede) doelt – om aan te nemen dat aan de kant van [geïntimeerde] sprake is (geweest) van rechtsverwerking. Daarbij merkt het hof volledigheidshalve op dat, ook als vast zou komen te staan dat [geïntimeerde] de pensioenoverzichten van Nationale-Nederlanden al vóór 2008 heeft ontvangen – wat hij betwist –, dit aan het voorgaande geen afbreuk kan doen. Uit een en ander volgt de conclusie dat grief II faalt.

3.8.

De derde grief van COT is gericht tegen het oordeel van de kantonrechter dat COT niet bevoegd was tot eenzijdige wijziging van de pensioenovereenkomst met [geïntimeerde] op grond van het pensioenreglement 2000 of het pensioenreglement 1989. Het hof onderschrijft het (in rechtsoverweging 5 van het bestreden vonnis geformuleerde) oordeel van de kantonrechter op dit punt – welk oordeel erop neerkomt dat het pensioenreglement van 1 januari 2000 niet op de arbeidsovereenkomst van [geïntimeerde] van toepassing is en dat artikel 13 van het pensioenreglement uit 1989 geen wijzigingsbeding inhoudt op grond waarvan de pensioenregeling als zodanig kan worden gewijzigd – en maakt dit tot het zijne, met dien verstande dat de kantonrechter kennelijk abusievelijk naar artikel 12 in plaats van artikel 13 van het pensioenreglement 1989 verwijst. Daaraan voegt het hof toe dat de bevoegdheid tot eenzijdige wijziging van een pensioenregeling zodanig ingrijpend is dat deze niet zonder meer geacht kan worden begrepen te zijn onder de in artikel 17 van het reglement 1989 bedoelde onvoorziene gevallen waarin (uitsluitend) de werkgever beslist, dit te meer niet omdat artikel 13 van ditzelfde reglement al voorziet in een andere regeling waarvan de werkgever gebruik kan maken indien zich een ingrijpende wijziging van omstandigheden voordoet of als wettelijke of andere pensioenregelingen worden gewijzigd respectievelijk worden ingevoerd. Dit brengt mee dat grief III evenmin slaagt.

3.9.

COT heeft in eerste aanleg (bij conclusie van antwoord onder 25 en onder 32 tot en met 34) een bewijsaanbod gedaan dat de kantonrechter zonder enige motivering heeft gepasseerd. Hierop heeft de vierde grief betrekking. Ook in hoger beroep heeft COT bewijs aangeboden (zie memorie van grieven onder 50 tot en met 53). Het hof passeert dit bewijsaanbod evenwel, omdat COT geen feiten of omstandigheden heeft gesteld die, indien bewezen, tot een andere uitkomst dan in het voorgaande ligt besloten moeten leiden. Dit geldt zonder meer voor de bij memorie van grieven onder 52 sub a en c als te bewijzen aangeboden stellingen. Dit geldt echter bovendien voor de bij memorie van grieven onder 52 sub b als te bewijzen aangeboden stelling, omdat daarin geen (ook geen andere dan hiervoor al besproken) concrete feiten als te bewijzen worden aangeboden waaruit kan worden afgeleid dat [geïntimeerde] met wijziging van de pensioenregeling heeft ingestemd althans dat (de rechtsvoorgangster van) COT de gedragingen van [geïntimeerde] zo heeft mogen begrijpen dat deze met die wijziging instemde. Dit betekent dat ook grief IV moet worden verworpen.

3.10.

[geïntimeerde] heeft bij memorie van antwoord zijn eis gewijzigd. Vervolgens heeft COT (via een zogenoemd H10-formulier, gedateerd op 2 mei 2013) het verzoek gedaan een akte te mogen nemen, en dit verzoek daarbij als volgt toegelicht:

3.11.

De slotsom luidt als volgt. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd, behoudens voor zover het de formulering van de daarbij toegewezen hoofdvordering betreft. In zoverre zal dat vonnis worden vernietigd. COT zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van het geding in hoger beroep.