Uitspraken

heeft bewezen) dat [appellant sub 1] heeft gehandeld in strijd met zijn verplichting om in de woning zijn hoofdverblijf te hebben en de woning niet aan derden onder te verhuren of in gebruik te geven.

[appellant sub 1] heeft niet (gemotiveerd) betwist dat Eigen Haard op 27 oktober 2014 van een van de buren een melding heeft gekregen dat [appellant sub 1] al een tijd niet meer is gezien en er andere bewoners in de woning woonachtig zijn, waarschijnlijk Oost-Europeanen. Dit geldt eveneens ten aanzien van het feit dat een andere buurman tijdens een onaangekondigd huisbezoek van Eigen Haard op 11 november 2014 heeft verklaard dat [appellant sub 1] volgens hem al heel lang weg is en er wel mensen in de woning zijn, Roemenen of Bulgaren. Beide verklaringen zijn naar het voorlopig oordeel van het hof niet onduidelijk of innerlijk tegenstrijdig en worden bevestigd door de eigen waarneming van twee medewerkers van Eigen Haard bij hun bezoek aan de woning op 18 november 2014 (zie 2.1.6). Daar komt bij dat volgens de advocaat van Eigen Haard bij haar bezoek aan het pand waarin de woning van [appellant sub 1] is gelegen daags voor de zitting bij de voorzieningenrechter – 5 februari 2015 – de directe buren tegenover haar hebben verklaard dat [appellant sub 1] nog steeds niet in de woning verblijft.

Tevens neemt het hof in aanmerking dat [appellant sub 1] geen verklaringen heeft overgelegd van personen uit zijn kennissen- en vriendenkring die kunnen bevestigen dat hij wel zijn hoofdverblijf in de woning heeft (gehad). De bij pleidooi overgelegde brief van [B], voorzitter van de Stichting Scholing, Werk & Uitvoering van 16 april 2015 is hiertoe onvoldoende nu deze daarin (slechts) verklaart [appellant sub 1] ongeveer een keer per week in het kader van dagbesteding ’s- morgens bij de woning op te halen en ’s- middags weer af te zetten, maar niet dat iemand van deze stichting in de woning is geweest of op enigerlei (andere) wijze heeft geconstateerd dat [appellant sub 1] daarin zijn hoofdverblijf heeft. Ook de verklaring van de bewindvoerder van 24 april 2015, hoe uitvoerig ook, biedt met betrekking tot het hebben van hoofdverblijf onvoldoende aanknopingspunten om te kunnen weerleggen dat [appellant sub 1] geen hoofdverblijf in de woning heeft (gehad).

Uit de pinbetalingen van [appellant sub 1] kan niet worden afgeleid dat hij hoofdverblijf in de woning heeft (gehad). Weliswaar zijn enkele betalingen verricht in de directe omgeving van de woning, maar ook is aantal betalingen op geruime afstand van de woning gedaan. Zoals de advocaat van [appellant sub 1] bij pleidooi – naar ’s hofs oordeel terecht – heeft opgemerkt, kan aan de hand van de bankafschriften niet een volledig beeld worden gecreëerd van de locaties die [appellant sub 1] aandoet (zie p. 8, pleitaantekeningen).

Het feit dat [appellanten] enkele poststukken in het geding hebben gebracht, gericht aan het adres van de woning waar [appellant sub 1] staat ingeschreven, is evenmin voldoende zwaarwegend om te kunnen weerleggen dat [appellant sub 1] op dit adres geen hoofdverblijf houdt. Dit geldt eveneens voor de stelling van [appellant sub 1] dat recentelijk een cv- ketel in de woning is geïnstalleerd door installatiebedrijf Bonarius in opdracht van Eigen Haard, nu Eigen Haard deze stelling gemotiveerd heeft betwist. Ook de overige stellingen van [appellant sub 1] waarmee hij betwist dat hij in de woning geen hoofdverblijf heeft, zijn niet met stukken onderbouwd, zodat het hof hieraan voorbijgaat.

Het hof komt, in navolging van de voorzieningenrechter, derhalve tot het voorlopig oordeel dat Eigen Haard voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat [appellant sub 1] in ieder geval in (de laatste maanden van) 2014 niet zijn hoofdverblijf in de woning heeft gehad.

De grief moet worden verworpen.

Anders dan [appellanten] betogen, ligt het – gelet op de onderbouwde stellingen van Eigen Haard dat sprake is van uit hoofde van de huurovereenkomst verboden ingebruikgeving – op hun weg toe te lichten dat de in de woning aangetroffen personen familieleden van [appellant sub 1] zijn. Ook in beroep is [appellant sub 1] er niet in geslaagd inzichtelijk te maken welke familieband de vrouw, genaamd [C] en afkomstig uit Roemenië, met [appellant sub 1] heeft. Waar [appellant sub 1] op 5 december 2014 ten kantore van Eigen Haard heeft verklaard dat deze vrouw getrouwd is met de zoon van zijn neef en in Italië woont, antwoordt hij tijdens het pleidooi in hoger beroep desgevraagd dat dit een misverstand is en dat zij het kind is van zijn oom, die afkomstig is uit Suriname. De in de woning aangetroffen man zou volgens [appellant sub 1] een vriend van haar zijn. De man heeft echter zelf verklaard dat [appellant sub 1] zijn oom is. Gelet op de tegenstrijdige verklaringen over de (familie)relatie met in de woning aangetroffen personen heeft [appellant sub 1] vooralsnog op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat het hier om familieleden gaat. Derhalve volgt het hof de voorzieningenrechter in haar oordeel dat voldoende aannemelijk is geworden dat [appellant sub 1] de woning zonder toestemming van Eigen Haard aan derden in gebruik heeft gegeven. Daarbij neemt het hof in aanmerking de niet gemotiveerd weersproken stelling van Eigen Haard dat het gelet op het woonoppervlak van 30 m2 onaannemelijk is dat [appellant sub 1] gelijktijdig met de in de woning aangetroffen personen hoofdverblijf in de woning had.

Hoewel het hof op grond van het vorenstaande reeds voldoende aannemelijk acht dat [appellant sub 1] in strijd met de huurovereenkomst de woning aan derden in gebruik heeft gegeven, draagt de vermelding van het adres van de woning als escortbedrijf aan dit voorlopig oordeel bij. Immers ook in hoger beroep heeft [appellant sub 1] zijn verweer dat hij (en mogelijk zijn vriendin) slachtoffer is geworden van een wraakactie van een computerhacker slechts op vermoedens gebaseerd en onvoldoende concreet toegelicht. Hiermee wil uitdrukkelijk niet gezegd zijn dat het hof ervan uitgaat dat [appellant sub 1] zich (zelf) met het exploiteren van een escortservice heeft beziggehouden, maar wel dat aannemelijk wordt geacht dat door [appellant sub 1] in zijn woning toegelaten personen dit hebben gedaan.

De grief is vergeefs voorgedragen.

Gelet op hetgeen de Hoge Raad in zijn arrest van 7 maart 2014 (ECLI:NL:HR:2014:525) heeft overwogen, te weten dat een vordering van een verhuurder tot ontbinding van een door de rechthebbende vóór de instelling van het bewind gesloten huurovereenkomst en tot ontruiming van het gehuurde, dient te worden ingesteld tegen de bewindvoerder, is de voorzieningenrechter op goede gronden tot het voorlopig oordeel gekomen dat de vordering van Eigen Haard tot ontruiming van de woning ook jegens de bewindvoerder moet worden toegewezen en dat deze in de proceskosten moet worden veroordeeld.

Ook heeft Eigen Haard, mede in het licht van de schaarste van sociale huurwoningen als de onderhavige, een spoedeisend belang bij de ontruiming van de woning, opdat deze woning weer beschikbaar komt voor een woningzoekende die daarvoor in aanmerking komt. Zoals het hof reeds bij de behandeling van grief 4 heeft overwogen, is voldoende aannemelijk dat de bodemrechter tot ontbinding van de huurovereenkomst (gevolgd door ontruiming) zal overgaan, zodat de voorzieningenrechter de ontruiming terecht heeft toegewezen. De grief faalt.