Uitspraken

Het hof oordeelt als volgt. Bij executie van een (onherroepelijk of uitvoerbaar bij voorraad verklaard) vonnis kan sprake zijn van misbruik van executiebevoegdheid als de executant, mede gelet op de belangen van de geëxecuteerde die zullen worden geschaad, geen in redelijkheid te respecteren belang heeft bij gebruikmaking van haar bevoegdheid omdat het te executeren vonnis klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust of indien de executie, op grond van na dit vonnis voorgevallen of aan het licht gekomen feiten, klaarblijkelijk aan de zijde van de geëxecuteerde een noodtoestand zal doen ontstaan waardoor een onverwijlde tenuitvoerlegging niet kan worden aanvaard.

Niet is gesteld of gebleken dat het ontruimingsvonnis op een juridische of feitelijke misslag berust. [appellante] heeft evenmin (voldoende duidelijk) gesteld dat – op grond van na het ontruimingsvonnis voorgevallen of aan het licht gekomen feiten – een noodtoestand zal ontstaan indien de woning wordt ontruimd.

Indien een verhuurder, na het wijzen van een ontruimingsvonnis, een betalingsregeling met de huurder treft en daarbij of daarmee de verwachting wekt dat wordt afgezien van de tenuitvoerlegging van dat vonnis kan geoordeeld worden dat de verhuurder dat vonnis niet meer kan executeren. Dat is in de onderhavige zaak niet het geval.

Het tegen [appellante] gewezen ontruimingsvonnis is gegrond op een destijds bestaande huurachterstand. [appellante] is in dit vonnis echter niet alleen veroordeeld tot betaling van genoemde huurachterstand maar ook tot betaling van de – tot aan de ontruiming – doorlopende huur. Onweersproken is gebleven dat ook nadat op 24 juni 2014 en 26 mei 2015 betalingen door [appellante] waren gedaan, daarmee haar bestaande achterstand niet was afgelost maar tevens, dat daarna nieuwe achterstanden zijn ontstaan.

Voorts is van belang dat door [appellante] , op wier weg dat lag, niet (voldoende duidelijk) is gesteld en evenmin anderszins is gebleken dat door Ymere bij [appellante] de verwachting is gewekt dat met de betalingen op 24 juni 2014 of op 26 mei 2015 of een ander moment definitief van ontruiming zou worden afgezien. Integendeel, zowel op 16 juni 2014, op 5 november 2015 als op 20 januari 2015 is [appellante] duidelijk te kennen gegeven dat ontruiming van de woning (op grond van het ontruimingsvonnis) wat Ymere betreft niet van de baan was.

[appellante] heeft zich beroepen op de lange tijd die zij na het ontruimingsvonnis in de woning is blijven wonen. Dit is echter een gevolg van de vele kansen die Ymere haar heeft geboden.

Gezien deze feiten en omstandigheden kan niet gezegd worden dat Ymere misbruik maakt van haar bevoegdheid tot tenuitvoerlegging van dat vonnis. Hieruit vloeit ook voort dat evenmin sprake is van rechtsverwerking. Ymere was dus niet gehouden om voor de nieuwe huurachterstand een nieuwe dagvaarding uit te brengen. Voor zover [appellante] erover klaagt dat de voorzieningenrechter een spoedeisend belang bij Ymere aanwezig heeft geacht, mist haar betoog feitelijke grondslag, omdat de vraag of Ymere een spoedeisend belang had aan de orde was in de procedure die heeft geleid tot het vonnis van de voorzieningenrechter van 2 juni 2014 en niet in de onderhavige procedure.

[appellante] heeft ook betoogd dat de belangenafweging in het voordeel van Ymere (het hof leest: [appellante] ) dient uit te vallen omdat zij en haar vier kinderen recht en belang bij de woning hebben.

Artikel 3 van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) (Trb. 1990/170), vereist dat bij alle maatregelen betreffende kinderen de belangen van het kind de eerste overweging vormen in die zin dat deze belangen zwaarwegend en fundamenteel zijn. Het is weliswaar aannemelijk dat de ontruiming uit de woning (ook) voor de minderjarige kinderen van [appellante] (negatieve) gevolgen zal hebben, maar het is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van [appellante] als ouder van haar (minderjarige) kinderen om de nodige voorzieningen te treffen teneinde eventuele nadelige gevolgen voor hen zoveel mogelijk te beperken. Nu niet is gesteld of gebleken dat [appellante] moeite heeft gedaan deze voorzieningen te treffen laat staan dat de ontruiming tot een acute noodtoestand voor haar kinderen zal leiden, kan in het midden blijven of Ymere maatregelen in dit verband had moeten treffen. Overigens wijst het hof er (nogmaals) op dat Ymere aan [appellante] vele malen de kans heeft gegeven om de huurachterstand in te lopen en dat de ontruimingsdatum recent nog weer is uitgesteld, namelijk van 14 maart 2016 naar 13 april 2016.