Uitspraken

De kantonrechter heeft het verzoek van GCA toegewezen en de arbeidsovereenkomst tussen partijen met ingang van 9 januari 2016 ontbonden. Kort gezegd heeft de kantonrechter daartoe overwogen dat, gelet op het feit dat de arbeidsplaats bij Cargill was weggevallen, van [appellante] in redelijkheid kon worden gevergd dat zij andere werkzaamheden zou accepteren, nu gesteld noch gebleken is dat de aangeboden werkzaamheden niet passend zouden zijn. Dit levert volgens de kantonrechter zodanig verwijtbaar handelen op dat van GCA niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

Op de grond dat de ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever, heeft de kantonrechter de in het tegenverzoek primair verzochte billijke vergoeding afgewezen. De kantonrechter heeft geoordeeld dat het eindigen van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [appellante] , en de door haar subsidiair verzochte transitievergoeding toegewezen tot een bedrag van € 1.945,20. Voor de berekening van de transitievergoeding is de kantonrechter uitgegaan van een aanvang van het dienstverband op 10 juli 2009.

De grieven 2 tot en met 5 en grief 8 zien op het oordeel van de kantonrechter dat van [appellante] in redelijkheid kon worden gevergd dat zij de aangeboden andere werkzaamheden zou accepteren. [appellante] meent dat de arbeidsovereenkomst ten onrechte is ontbonden. Subsidiair komt zij op tegen de door de kantonrechter vastgestelde datum van ontbinding, dit in verband met het tijdstip van indiensttreding.

[appellante] betwist dat sprake is van een verstoorde relatie tussen haar en Cargill. Cargill heeft jegens haar het standpunt ingenomen dat zij zich buiten het conflict met GCA over het uitblijven van haar loon zal houden. GCA had als goed werkgever Cargill kunnen meedelen dat zij, GCA, verantwoordelijk is voor de onrust door het uitblijven van de loonbetaling. Het is onterecht die onrust af te wentelen op [appellante] .

[appellante] meent dat GCA zich als goed werkgever sterk had moeten maken voor het behoud van haar arbeidsplek bij Cargill. Ook thans doet GCA dat niet. GCA is niet bereid [appellante] een tewerkstellingsopdracht te verstrekken. Deze heeft [appellante] nodig om door Cargill te worden toegelaten voor het verrichten van haar werkzaamheden, zoals bepaald door de voorzieningenrechter in het vonnis van 22 december 2015. Plaatsing op andere objecten is dan ook niet aan de orde.

Subsidiair stelt [appellante] dat zij gemotiveerd op het voorstel van GCA is ingegaan.

Het hof overweegt als volgt.

Tussen partijen is niet in geschil dat het dienstverband van [appellante] bij GCA van 20 juli 2009 tot 20 januari 2011 was gebaseerd op een aantal elkaar in de tijd opvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd en dat [appellante] in die periode haar salaris uitbetaald kreeg van GCA. Evenmin is in geschil dat [appellante] in de periode nadien tot 29 december 2014 haar salaris van HBM betaald kreeg, maar dat zij haar opdrachten nog steeds van GCA ontving. Het hof leidt hieruit en uit het verhandelde ter zitting af dat de gang van zaken vanaf 20 januari 2011 aldus was dat GCA de opdrachtnemer was van Cargill en betalingen van Cargill ontving voor de uitvoering van de opdrachten door [appellante] . HBM ontving van GCA, naast de urenstaat met het uurloon van [appellante] , het daarmee gemoeide loonbedrag en betaalde op basis daarvan het loon aan [appellante] . Ter zitting heeft GCA het hof niet duidelijk kunnen maken wat er mis is gegaan in de samenwerking tussen GCA en HBM waardoor loonbetaling aan [appellante] is uitgebleven. Bij de stukken bevindt zich nog wel een e-mail van 17 september 2015 van HBM gericht aan GCA waarin is meegedeeld dat er sedert januari 2015 geen urenlijsten door GCA aan HBM zijn gestuurd en dat er daarom ook geen betalingen aan HBM zijn verricht. GCA heeft bij gelegenheid van de zitting ook erkend dat in de contacten met HBM zaken fout zijn gegaan en dat zij, GCA, pas in oktober 2015 (tegenover [appellante] ) het probleem van de uitgebleven loonbetaling heeft opgelost.

De conclusie van het voorgaande luidt dat zonder nader onderzoek naar de vraag of Cargill alsnog bereid gevonden had kunnen worden toe te laten dat [appellante] haar werkzaamheden bij Cargill kon hervatten en de rol van GCA daarin, de kantonrechter redelijkerwijze niet tot de ontbinding van de arbeidsovereenkomst tussen [appellante] en GCA heeft kunnen komen.

Ook in hoger beroep heeft [appellante] te kennen gegeven dat zij haar werkzaamheden bij Cargill wil voortzetten. Na de zitting is komen vast te staan, zo blijkt uit de aktes van partijen, dat dit niet meer tot de mogelijkheden behoort. Hoewel de grieven 2 tot en met 4 doel treffen, zal het hof derhalve GCA niet veroordelen de arbeidsovereenkomst te herstellen. Grief 5 faalt in zoverre omdat deze uitgaat van de onjuiste veronderstelling dat bij instandhouding van de door de eerste rechter uitgesproken ontbinding als zodanig niettemin in hoger beroep nog tegen een andere datum kan worden ontbonden. Ook grief 8, gericht op het treffen van een voorziening bij een veroordeling tot herstel van de dienstbetrekking, faalt. Over de gevolgen van deze beslissing zal het hof hierna een oordeel geven.

Met grief 6 komt [appellante] op tegen de afwijzing van de door haar verzochte billijke vergoeding. De grieven 1 en 7 zijn gericht tegen de door de kantonrechter vastgestelde datum van indiensttreding van 20 juli 2009 en de mede hierop gebaseerde hoogte van de toegewezen transitievergoeding.

Op grond van hetgeen hiervoor onder 3.7 is overwogen is het hof van oordeel dat de ontbinding van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar nalaten van GCA. GCA heeft na uitbesteding van de loonbetaling aan HBM niet gezorgd voor een zodanige samenwerking tussen haar en HBM dat de loonbetaling aan [appellante] is blijven doorgaan. Nadat [appellante] zich tot haar had gewend voor betaling van het achterstallige loon heeft zij vijf maanden gewacht met de uitbetaling. Ook heeft zij zich niet daadwerkelijk ervoor ingespannen te bewerkstelligen dat [appellante] haar werkzaamheden bij Cargill zou kunnen voortzetten. Aldus is zij als werkgever grovelijk haar verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst niet nagekomen, als gevolg waarvan een verstoorde arbeidsverhouding met Cargill is ontstaan. Het hof acht dan ook een billijke vergoeding, zoals door [appellante] verzocht, op zijn plaats. Grief 6 slaagt.

[appellante] heeft de door haar verzochte billijke vergoeding berekend op twee maal de door haar gestelde transitievergoeding van € 3.575,52 bruto, derhalve € 7.151,04 bruto. Zij stelt in grief 1 dat zij vanaf week 33 van 2006 via Tempoteam werkzaamheden verrichte bij (toen) [X] B.V. te [plaats] , welk bedrijf door Cargill is overgenomen. Vanaf 18 augustus 2006 verrichte zij werkzaamheden via uitzendbedrijf ISS, vanaf 28 januari 2008 via ACG Facilities B.V., en vanaf 20 juli 2009 via GCA, steeds bij Cargill, aldus [appellante] .

De grief slaagt. GCA heeft niet betwist dat [appellante] vanaf week 33 van 2006 werkzaamheden heeft verricht bij de rechtsvoorganger van Cargill, [X] B.V. en dat zij sindsdien steeds haar werkzaamheden daar heeft verricht. De verschillende werkgevers waarbij [appellante] achtereenvolgens in dienst is geweest moeten derhalve ten aanzien van de verrichte arbeid redelijkerwijze geacht worden elkaars opvolger te zijn. De conclusie luidt dan ook dat het relevant te achten dienstverband in 2006 reeds een aanvang heeft genomen.

Voorts stelt [appellante] in grief 7 dat, uitgaande van indiensttreding in 2006 de kantonrechter had moeten uitgaan van 10 dienstjaren.

Ook deze grief slaagt. Zoals hiervoor overwogen heeft het relevant te achten dienstverband in 2006 een aanvang genomen. Het hof volgt daarom de door [appellante] gemaakte berekening van de transitievergoeding, waarbij is uitgegaan van een salaris van € 1.072,66 per maand (op basis van een uurloon van € 11,46 en een werkweek van gemiddeld 20 uur) en een aanvang van het dienstverband in 2006, en waarbij de transitievergoeding 10 x 1/3 x € 1.072,65 = € 3.575,52 bruto bedraagt.

Gelet op het voorgaande komt het verzochte bedrag van € 7.151,04 bruto als billijke vergoeding het hof juist voor. Het hof zal de verzochte billijke vergoeding dan ook toewijzen. Gelet op de inhoud van het petitum, volgens welke subsidiair een transitievergoeding is verzocht, komt het hof niet toe aan een beoordeling van dit verzoek.