Uitspraken

De Stichting heeft de rechtbank op de voet van artikel 2:294 lid 1 BW verzocht haar statuten te wijzigen overeenkomstig het bij haar verzoek gevoegde wijzigingsvoorstel. De Stichting legde aan haar verzoek ten grondslag dat zij bij haar oprichting een ‘lokale afdeling’ was van SSCIC, dat de lokale afdelingen van SSCIC inmiddels onafhankelijker opereren en dat het daarom noodzakelijk is dat zij haar eigen bestuur kan benoemen. Zij stelde voorts dat het voor haar efficiënter is als gelijktijdig de overige bepalingen van de statuten in de door haar gewenste zin worden gewijzigd.

De rechtbank heeft overwogen dat het bestuur van de Stichting ingevolge artikel 4 lid 3 van de statuten thans reeds kan overgaan tot benoeming van opvolgend bestuurders. Derhalve is onvoldoende toegelicht dat ongewijzigde handhaving van artikel 4 ertoe zou leiden dat de Stichting haar eigen bestuur niet kan benoemen. Voor wijziging van de overige artikelen is geen toestemming van de rechtbank vereist. De rechtbank heeft het verzoek op deze gronden afgewezen.

De Stichting voert in dit hoger beroep aan dat haar huidige statuten niet of niet voldoende duidelijk bepalen wie bevoegd is om nieuwe bestuursleden te benoemen. Deze onduidelijkheid is ongewenst, kan tot het aanvechten van benoemingen en andere bestuursbesluiten leiden en de Stichting daardoor lam leggen, hetgeen bij de oprichting redelijkerwijs niet kan zijn gewild. SSCIC is al tientallen jaren niet meer actief, heeft geen belang bij het in stand houden van de huidige statuten van de Stichting en heeft bij haar onder 2.1.3 genoemde bestuursbesluit met de voorgestelde wijziging daarvan ingestemd, zo voert de Stichting tevens aan.

Het hof stelt voorop dat in een geval zoals hier aan de orde, waarbij de statuten van een stichting - hier: ten aanzien van artikel 4 - niet voorzien in de mogelijkheid van wijziging, de rechter de statuten ingevolge artikel 2:294 BW kan wijzigen indien ongewijzigde handhaving daarvan zou leiden tot gevolgen, die bij de oprichting van de stichting redelijkerwijs niet kunnen zijn gewild.

Het hof is met de Stichting van oordeel dat de huidige tekst van artikel 4 van de statuten voor verschillende, tegenstrijdige, wijzen van uitleg vatbaar is. Uit lid 1 van dit artikel zou kunnen worden afgeleid dat het bestuur van SSCIC alle leden van het bestuur van de Stichting dan wel op zijn minst drie leden daarvan benoemt. Lid 3 van voornoemd artikel bepaalt in tegenstelling daarmee dat de overblijvende bestuursleden van de Stichting voorzien in de invulling van vacatures. Niet duidelijk is hoe beide artikelleden zich tot elkaar verhouden. Deze onduidelijkheid, en mogelijk daaruit voortvloeiende problematiek, is niet een gevolg dat bij de oprichting redelijkerwijs kan zijn gewild.

Daarbij komt dat voldoende is gebleken dat SSCIC thans reeds tientallen jaren inactief is. Dat is af te leiden uit de door de Stichting overgelegde verklaring van twee bestuursleden van SSCIC waarin zij namens SSCIC instemmen met de door de Stichting voorgestelde wijziging. Het ligt dan ook in de rede dat de statuten van de Stichting aldus worden gewijzigd dat SSCIC geen rol meer speelt bij het benoemen van bestuursleden van de Stichting en evenmin bij het bepalen van het aantal bestuurders. Dat een al tientallen jaren niet meer actieve stichting daarbij een (beslissende) rol toekomt kan immers evenmin als een gevolg worden gezien dat bij de oprichting van de Stichting redelijkerwijs kan zijn gewild.

De Stichting verzoekt in hoger beroep primair haar bestuur de bevoegdheid te geven artikel 4 te wijzigen met terzijdestelling van het bepaalde in artikel 11 van die statuten. Het hof kan ingevolge artikel 2:294 BW echter niet een dergelijke bevoegdheid aan het bestuur geven maar dient zelf de statuten te wijzigen. Het hof leest in het hoger beroepschrift overigens niet een verzoek om artikel 11 van de statuten te wijzigen. Het hof kan in de onderhavige verzoekschriftprocedure evenmin voor recht verklaren dat de bevoegdheid om bestuurders te benoemen exclusief bij het bestuur van de Stichting ligt, zoals de Stichting in hoger beroep subsidiair heeft verzocht. Het hof houdt het ervoor dat de Stichting in dit hoger beroep tevens haar in eerste aanleg gedane en door de rechtbank afgewezen verzoek heeft willen handhaven en dat dit in het primaire verzoek ligt besloten. Het hof zal artikel 4 van de statuten gelet op het voorgaande daarom wijzigen zoals hierna wordt beslist. Het hof wijkt daarbij, zoals lid 2 van artikel 2:294 BW bepaalt, zo min mogelijk af van de bestaande statuten en beperkt de wijziging tot lid 1 van artikel 4.

Het hoger beroep strekt niet meer ertoe, zo begrijpt het hof uit het hoger beroepschrift, andere artikelen dan artikel 4 van de statuten te wijzigen.

Overeenkomstig artikel 2:302 BW zal het hof bepalen dat de griffier deze beschikking, zodra deze in kracht van gewijsde is gegaan, na ontvangst van een schriftelijk verzoek daartoe van de Stichting zal inschrijven in het handelsregister als hierna vermeld.