Uitspraken

Wat betreft de behoefte van [de minderjarige] overweegt het hof dat tussen partijen niet in geschil is dat de man en de vrouw nooit hebben samengewoond. Uitgangspunt bij de bepaling van de behoefte van een kind van ouders die nimmer in gezinsverband hebben samengeleefd, is dat deze in beginsel wordt bepaald door het gemiddelde te nemen van de behoefte berekend op basis van het netto besteedbaar inkomen (NBI) van de ene ouder ten tijde van het uiteengaan en de behoefte op basis van het NBI van de andere ouder op dat moment. De vrouw ontving reeds voor de geboorte van [de minderjarige] een bijstandsuitkering. Anders dan de rechtbank is het hof van oordeel dat dit niet meebrengt dat de behoefte alleen op basis van het NBI van de man moet worden berekend. Ook in deze situatie dient een middeling plaats te vinden tussen het inkomen van de man enerzijds, en het inkomen van de vrouw anderzijds.

Het hof gaat voor het inkomen van de man in 2016 en thans uit van een inkomen van (afgerond) € 1.754,= netto per maand, inclusief vakantietoeslag, nu daarover tussen partijen geen geschil bestaat.

Tussen partijen is niet in geschil dat het inkomen van de man ten tijde van het verbreken van de relatie € 1.400,= per maand bedroeg. Hiermee staat vast dat het inkomen van de man in 2016 aanzienlijk is gestegen ten opzichte van zijn inkomen in 2012. Ingevolge het Tremarapport dient in een geval waarin ouders hebben samengewoond een stijging van het inkomen van een ouder, voor zover dit hoger is dan het gezinsinkomen, in beginsel invloed te hebben op de vaststelling van de behoefte van een kind, nu het kind indien de samenwoning had voortgeduurd ook van deze verhoging zou hebben geprofiteerd. In het onderhavige geval hebben de ouders nooit samengewoond. In een dergelijk geval komt het Tremarapport niet met een aanbeveling. Het hof acht het echter redelijk dat [de minderjarige] van de inkomensstijging mee kan profiteren. Derhalve zal het hof de behoefte van [de minderjarige] bepalen aan de hand van het gemiddelde van de behoefte berekend op basis van het huidige NBI van de man en de behoefte berekend op basis van een fictief inkomen van de vrouw, nu de vrouw nog altijd een uitkering krachtens de Participatiewet ontvangt. Voor dit fictieve inkomen volgt het hof de gemeente die is uitgegaan van een bedrag van € 1.250,= per maand, nu de man dit uitgangspunt van de gemeente niet, althans onvoldoende, heeft weersproken.

Uitgaande van een NBI van de man van € 1.754,= bedraagt de behoefte van [de minderjarige] bij hem € 235,=. Uitgaande van een NBI van de vrouw van € 1.250,= bedraagt de behoefte van [de minderjarige] bij haar € 150,=. Het gemiddelde van deze bedragen bedraagt (afgerond) € 193,=, op welk bedrag het hof de behoefte van [de minderjarige] over 2016 vaststelt.

De draagkracht van de man zal worden berekend op grond van de formule 70% [NBI – (0,3 x NBI + 890)] in 2016 en 70% [NBI – (0,3 x NBI + 905)] in 2017.

De man heeft aangevoerd dat ook met de aflossing op diverse schulden rekening moet worden gehouden. Voor zover het niet vermijdbare en niet verwijtbare lasten betreft, die vaststaan, kan daarmee rekening worden gehouden door het draagkrachtloos inkomen te verhogen. Het hof is van oordeel dat de schulden bij de belastingdienst (terugvordering huurtoeslag en zorgtoeslag over 2014 en motorrijtuigenbelasting 2015 en 2016), de schuld aan de verhuurder, de schuld aan autocash en aan de zorgverzekering vermijdbare en verwijtbare schulden betreft. Daarbij komt dat de man geen voldoende inzicht heeft verstrekt hoe en wanneer de door hem gestelde schulden zijn ontstaan, wat de hoogte van de door hem gestelde schulden was per 1 januari 2016 en per datum van de mondelinge behandeling hoger beroep, en of er inmiddels wordt afgelost en zo ja, met welk bedrag. Het effect op de draagkracht kan aldus niet, althans onvoldoende worden getoetst. Met deze schulden wordt daarom geen rekening gehouden. Wat betreft het flexibel krediet heeft de man toegelicht dat hij dit krediet is aangegaan om een huis te kunnen huren en inrichting aan te kunnen schaffen. Het hof zal rekening houden met een aflossing van € 125,= per maand, nu het hof het aannemelijk acht dat de man kosten heeft moeten maken om inrichting aan te schaffen. Geen rekening wordt echter gehouden met een aflossing voor zover het krediet is aangegaan om de borg te kunnen betalen. Het hof gaat ervan uit dat de man de borg retour ontvangt wanneer de huur wordt beëindigd, zodat er geen aanleiding is om de aflossing op het krediet voor zover dat is gebruikt om de borg te kunnen betalen, voor te laten gaan op de verplichting van de man om bij te dragen in de kosten van levensonderhoud van [de minderjarige] . Ten slotte heeft de man een schuld aan Duo opgevoerd. Het hof zal met ingang van

1 februari 2017 rekening houden met een aflossing van € 74,= per maand, nu deze voldoende door hem is onderbouwd en door de gemeente onvoldoende is betwist.

Rekening houdend met de aflossing op het doorlopend krediet vanaf 1 januari 2016 berekent het hof de draagkracht van de man op 70% [1754 – (0,3 x 1754 + 890 + 125)] =

€ 149,= per maand. Vanaf 1 februari 2017 houdt het hof ook rekening met de aflossing aan Duo, zodat de draagkracht vanaf dat moment wordt berekend op 70% [1754 – (0,3 x 1754 + 905 + 199)] = € 87,= per maand.

Uitgaande van een percentage van 35, zou de zorgkorting € 61,= bedragen. Nu partijen gezamenlijk onvoldoende draagkracht hebben om in de totale behoefte van [de minderjarige] te voorzien, zal het hof de zorgkorting niet (volledig) in mindering brengen op de bijdrage; dit tekort (€ 44,= per maand over de periode van 1 januari 2016 tot 1 februari 2017 en € 106,= per maand vanaf 1 februari 2017) wordt gelijkelijk verdeeld tussen partijen en het aan de man toegerekende deel van dat tekort wordt in mindering gebracht op de zorgkorting. Het restant van de zorgkorting wordt in mindering gebracht op het bedrag dat de man aan de vrouw dient te betalen voor de kosten van verzorging en opvoeding van [de minderjarige] . De zorgkorting bedraagt aldus € 39,= per maand over de periode van 1 januari 2016 tot

1 februari 2017 en € 8,= per maand vanaf 1 februari 2017.

Conclusie