Uitspraken

De notaris stelt dat klager geen belang heeft om zijn klacht in hoger beroep aan het hof voor te leggen, aangezien de klacht in eerste aanleg gegrond is verklaard.

Volgens het beroepschrift is hoger beroep ingesteld omdat klager zich op het standpunt stelt dat hij ten onrechte in een klachtonderdeel niet ontvangen is en omdat de door de kamer opgelegde maatregel te licht is. Reeds omdat klager te kennen geeft dat hij de opgelegde maatregel ontoereikend acht, heeft hij naar het oordeel van het hof belang bij zijn hoger beroep.

Klager heeft vóór de zitting in eerste aanleg, te weten op 5 december 2016, een nieuwe klacht geformuleerd inhoudende dat de notaris niet duidelijk maakt wie de Ultimate Beneficiary Owner (UBO) van [B.V.2] was ten tijde van de verkoop van de aandelen. De kamer heeft deze klacht buiten beschouwing gelaten omdat deze te laat is ingediend.

Deze klacht brengt klager in hoger beroep opnieuw naar voren. Verder heeft klager in de aanvulling op het beroepschrift te kennen gegeven zijn klacht uit te breiden met drie onderdelen, te weten:

a. a) de notaris heeft de volmacht van klager vervalst, althans essentiële onderdelen van de volmacht zonder toestemming of medeweten van klager gewijzigd;

b) de notaris heeft nagelaten bij klager te verifiëren of het werkelijk zijn bedoeling was om zijn aandelen in de vennootschap over te dragen aan een vennootschap waarvan [Y] de UBO was;

c) de notaris heeft daarna een akte gepasseerd op basis van die valse, althans gewijzigde volmacht.

Het hof is van oordeel dat de in 6.4. onder a) en c) genoemde onderdelen als een parafrasering van het hierna te bespreken klachtonderdeel 2 kunnen worden beschouwd en als zodanig onder dat klachtonderdeel geschaard kunnen worden. Hiermee wordt in het volgende bij de bespreking van dat klachtonderdeel rekening gehouden

Hetgeen onder 6.4. onder b) is opgenomen, is naar het oordeel van het hof wel een ongeoorloofde uitbreiding van de klacht. Klager zal hierin niet-ontvankelijk worden verklaard.

Gezien de onderlinge samenhang zal het hof deze klachtonderdelen gezamenlijk behandelen.

De notaris heeft erkend dat ten aanzien van het opmaken van de volmacht en de akte van levering aandelen sprake is van een ernstige fout waarvoor hij verantwoordelijk is. De notaris heeft hierover spijt betuigd. Volgens de notaris heeft hij op 31 oktober 2013 gecontroleerd of de inhoud van de volmacht van klager van 30 september 2013 overeenstemde met de akte. Aangezien dat het geval was, heeft hij de akte gepasseerd. Pas later is de notaris gebleken dat de volmacht, met de door hem gelegaliseerde handtekening van klager, na ondertekening door klager in samenspraak tussen zijn medewerkster [Z] en [Y] gewijzigd is bij de koopsom zoals blijkt uit de e-mailwisseling tussen [Z] en [Y] van 31 oktober 2013 (zie hiervoor onder 3.2.4.). Ook is de notaris pas later opgevallen dat in de verkoper betreffende volmacht sprake was van twee verschillende lettertypes c.q. -groottes. Indien de notaris op 31 oktober 2013 had geweten dat sprake was van wijzigingen in de volmacht, had hij eerst navraag bij klager gedaan, aldus de notaris.

Gezien de onderlinge samenhang zal het hof deze klachtonderdelen gezamenlijk behandelen.

Volgens klager heeft hij de in deze klachtonderdelen bedoelde stukken destijds niet van de notaris ontvangen.

De notaris neemt aan dat hij alleen aan [Y] , als contactpersoon van klager, (een concept van) de akte heeft toegezonden omdat hij uitging van een volmacht van klager aan [Y] om stukken voor klager in ontvangst te nemen. Een dergelijke volmacht heeft de notaris echter niet in het dossier aangetroffen, zoals ter zitting in eerste aanleg is meegedeeld.

Naar het oordeel van het hof had de notaris op zijn minst moeten controleren of hij ermee kon volstaan om de stukken alleen aan [Y] (en niet – ook – naar klager en/of [X] ) toe te zenden. Nu de notaris dat kennelijk heeft nagelaten, zijn de klachtonderdelen gegrond, zoals ook de kamer heeft beslist.

De notaris heeft aangevoerd dat [Y] bij hem bekend was als tussenpersoon bij meerdere transacties, wat niet ongebruikelijk is. Van een ontoelaatbare samenwerking was geen sprake. In ieder geval was de notaris niet bekend met, zoals klager stelt, enige onbetrouwbaarheid van [Y] , aldus de notaris.

Het hof is van oordeel dat het op zichzelf niet klachtwaardig is dat de notaris met [Y] heeft samengewerkt. De beoordeling van dit klachtonderdeel valt voor zover het de beweerdelijke oplichting betreft buiten het bestek van deze tuchtrechtelijke klachtprocedure. Dit klachtonderdeel is ongegrond.

Ter toelichting heeft klager aangevoerd dat hij op 30 september 2013 voor het kantoor van de notaris is opgevangen door [A] , een medewerkster van [Y] , die hem en zijn moeder heeft laten plaatsnemen in de wachtkamer. Daarna heeft [A] stukken uit het kantoor van de notaris opgehaald die klager moest ondertekenen. Klager heeft de notaris niet gezien of gesproken.

Volgens de notaris kwam klager op 30 september 2013 naar zijn kantoor om zijn handtekening onder de volmacht te laten legaliseren omdat klager via [Y] doende was om zijn aandelen in [B.V.1] te verkopen. Het klopt dat hij klager toen niet gesproken heeft. De notaris betwist dat [Y] en zijn medewerkers als derden konden “meewerken” op zijn kantoor zoals klager stelt en dat [A] stukken uit zijn kantoor heeft opgehaald.

De notaris heeft het standpunt ingenomen dat de legalisatie van de handtekening op de volmacht heeft plaatsgevonden op het moment dat klager op zijn kantoor was op 30 september 2013. De notaris weet niet met zekerheid of een medewerker van zijn kantoor bij het plaatsen van de handtekening door klager aanwezig is geweest, maar dat was wel gangbare praktijk. In dit geval ligt het voor de hand dat [Z] daarbij aanwezig was aangezien zij het dossier in behandeling had. [Z] is in 2014 helaas overleden, zodat hij bij haar geen navraag meer kan doen.

De notaris heeft in hoger beroep erkend dat het beter was geweest wanneer hij eerder had gereageerd op verzoeken van de kant van klager om informatie te verstrekken.

Het hof is, met de kamer, van oordeel dat er voor de notaris geen aanleiding bestond om klager niet per omgaande van informatie te voorzien toen hij daar in 2015 en 2016 om vroeg. Klager was immers partij en hij vroeg om informatie over de akten en stukken waar hij zelf bij betrokken was. Het hof acht dit klachtonderdeel, evenals de kamer, gegrond.

De notaris heeft de in dit klachtonderdeel bedoelde volmacht pas ter terechtzitting in eerste aanleg verstrekt. Naar het oordeel van het hof had de notaris deze veel eerder, namelijk op het eerste verzoek van klager daartoe, dienen te verschaffen en heeft hij daarmee te lang getalmd. Een dergelijke terughoudendheid past een zorgvuldig notaris niet. Het dient bovendien voor zijn risico te blijven wanneer het stuk niet eerder beschikbaar was omdat delen van het dossier in ongerede waren geraakt. Dit klachtonderdeel is gegrond.

De conclusie van het hiervoor overwogene is dat de klachtonderdelen 1, 2, 3, 4, 8, 9 en 10 gegrond zijn en de klachtonderdelen 5, 6 en 7 ongegrond. Ten aanzien van de op te leggen maatregel overweegt het hof als volgt. De notaris heeft niet gehandeld zoals een zorgvuldig notaris betaamt en daardoor de belangen van klager veronachtzaamd. Het valt de notaris ernstig te verwijten dat in één van de bij het passeren van de akte gebruikte volmachten een wezenlijke voorwaarde is toegevoegd of gewijzigd en dat een daaruit voortvloeiende akte voor de notaris is verleden zonder dat hij zich er van heeft verzekerd dat deze toevoeging of wijziging in overeenstemming is met de wil van alle partijen onder wie klager. Uit de feiten en omstandigheden blijkt bovendien dat de notaris in het geheel geen regie heeft gevoerd over de onder zijn verantwoordelijkheid vallende activiteiten en werkzaamheden. Verder heeft de notaris verzaakt in de op hem rustende plicht om zijn cliënt te informeren. Zodoende heeft de notaris notariële kernwaarden geschonden en de eer en het aanzien van het notariaat geschaad. Dit valt hem tuchtrechtelijk zwaar aan te rekenen. Het hof weegt bij het opleggen van de maatregel mee dat de notaris niet eerder een notariële tuchtmaatregel is opgelegd. In deze omstandigheid ziet het hof aanleiding niet de zwaarste maatregel van ontzetting uit het ambt op te leggen, maar te volstaan met de maatregel van schorsing in de uitoefening van het ambt voor de maximaal toegestane duur van zes maanden. De door de kamer opgelegde maatregel van schorsing in de uitoefening van het ambt voor de duur van een maand doet onvoldoende recht aan de ernst van de gegrond verklaarde klachten.

Ingevolge artikel 105 Wna is het aan de kamer om te bepalen op welke datum de aan de notaris opgelegde maatregel van schorsing in de uitoefening van het ambt van kracht wordt en dit bij aangetekende brief aan de notaris mee te delen.

Het hof komt deels tot andere beslissingen dan de kamer. Het hof zal de beslissing van de kamer omwille van de duidelijkheid in zijn geheel vernietigen en een nieuwe beslissing geven.

Hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht, kan buiten beschouwing blijven omdat het niet van belang is voor de beslissing in deze zaak.

Het hiervoor overwogene leidt tot de volgende beslissing.