Uitspraken

De man stelt dat de rechtbank ten onrechte het opgelegde Skypecontact als definitieve contactregeling heeft vastgelegd en daartoe ten onrechte heeft overwogen dat er geen regulier fysiek contact tussen de man en de kinderen kan zijn zolang er niet wordt gewerkt aan een verbetering van de communicatie tussen partijen.

De man voert daartoe onder meer het volgende aan.

Het is inherent aan een echtscheiding dat partijen over en weer moeite hebben om met elkaar te communiceren. Deze communicatieproblemen hoeven niet in de weg te staan aan het opstarten van de omgang. De rechtbank gaat er aan voorbij dat de vrouw degene is die het verleden niet laat rusten en geen vertrouwen heeft in de man. De vrouw blijft het vermeende seksueel misbruik naar voren halen en wil niet dat er fysiek contact is tussen de man en de kinderen. Als het over andere dingen gaat dan zijn er weinig communicatieproblemen tussen partijen. Het Omgangshuis heeft onbegeleide omgang geadviseerd, maar de vrouw wilde daaraan niet meewerken. De man heeft zich vervolgens bereid verklaard om de omgang door een professional te laten begeleiden, maar de vrouw wilde de kosten daarvan delen terwijl de man daarvoor geen financiële middelen had. De Raad heeft eveneens onbegeleide omgang geadviseerd, na een korte periode van begeleide omgang. De rechtbank heeft vervolgens niettemin de omgang beperkt tot Skype-contacten, met verwijzing van partijen naar Kinderen uit de Knel. Daarvoor had de man geen financiële middelen. Voorts kwamen partijen ook niet in aanmerking voor Kinderen uit de Knel omdat er een procedure tussen hen liep.

Door alleen Skype-contacten toe te staan kan de man nauwelijks een band met de kinderen opbouwen. Het is in feite een ontzegging van de omgang. Er is geen enkele indicatie dat de man geen (on)begeleide omgang met de kinderen zou mogen hebben. De eventuele onrust bij de kinderen wordt veroorzaakt door spanningen bij de vrouw als de kinderen contact hebben met de man.

De man staat welwillend tegenover een in eerste instantie begeleide omgangsregeling. De eis van de vrouw om dit alleen met hulp van een professional te doen is ongefundeerd. Er zou ook een gezamenlijke bekende van partijen bij de omgang aanwezig kunnen zijn, hetgeen geen extra kosten met zich brengt.

De man heeft tot slot nog aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte [kind a] heeft gehoord op de leeftijd van 9 jaar, omdat dit te belastend is en een kind van die leeftijd nog niet in staat geacht kan worden tot een redelijke waardering van zijn belangen te komen. Een kind van 9 is nog zeer beïnvloedbaar, temeer aangezien partijen al zo’n lange strijd voeren over de omgang en [kind a] zijn vader al heel lang niet heeft gezien, aldus de man.

De vrouw heeft de stellingen van de man gemotiveerd betwist. Volgens de vrouw hebben partijen hulp nodig om hun verstandhouding te verbeteren, omdat sprake is van een ernstige verstoring van de communicatie die al vele jaren duurt. De man staat echter niet open voor hulpverlening, hij stelt zijn eigen belangen voorop. Het enige doel van de man is de omgang met de kinderen, terwijl daarvoor allereerst van belang is dat wordt voorkomen dat de kinderen in een loyaliteitscrisis raken.

De Raad heeft geadviseerd een professionele organisatie in te schakelen om de omgang te laten begeleiden. De man stelde echter dat hij niet in staat is daaraan een financiële bijdrage te leveren, terwijl de vrouw geen middelen had (en heeft) om de kosten van begeleide omgang geheel te voldoen, onder andere omdat zij de volledige kosten van de kinderen draagt. Ook stonden er nog nota’s van de man bij het Omgangshuis uit 2014 open en wenste het Omgangshuis een voorschot te ontvangen alvorens zij de omgang weer zouden gaan begeleiden. Daarom heeft de rechtbank verwezen naar het programma Kinderen uit de Knel. Dat programma is niet gevolgd, ondanks de geste van de vrouw om een bijdrage in de reiskosten van de man te leveren.

De vrouw is bereid mee te werken aan uitbreiding van de omgang in het belang van de kinderen, maar zij wil dat dit zorgvuldig wordt opgebouwd, in het tempo van de kinderen. De kinderen hebben de man in mei 2016 een aantal maal onverwacht ontmoet op [eiland] , en daardoor waren zij van slag. Voor de kinderen is duidelijkheid over de contacten met hun vader heel belangrijk, dat geeft hen rust. Na de beschikking van de rechtbank is die duidelijkheid ontstaan. Voor de kinderen is het onbegrijpelijk als opeens wordt gezegd dat het anders zal gaan. Met name [kind a] begrijpt dat niet omdat hij door de rechtbank is gehoord en er vervolgens afspraken over de contacten zijn gemaakt. De vrouw hecht zeer aan hulpverlening via Kinderen uit de Knel omdat daarbij het gezin als geheel centraal staat. Het werkt volgens haar niet als partijen weer met zijn tweeën het gesprek zouden moeten aangaan.

De vrouw betwist dat de rechtbank [kind a] ten onrechte heeft gehoord. Volgens de vrouw is het niet in het belang van [kind a] als de omgangsregeling wordt gewijzigd zonder dat hij is gehoord, daarom wenst zij dat het hof [kind a] ook hoort.

Tot slot verzoekt de vrouw het hof om de gevraagde dwangsom af te wijzen (dan wel deze substantieel te matigen en te maximeren) en om niet af te wijken van het uitgangspunt dat in familiezaken iedere partij de eigen kosten draagt. De man motiveert deze verzoeken ook niet, aldus de vrouw.

Gelet op de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting overweegt het hof als volgt.

Partijen zijn verwikkeld (geweest) in een langdurige echtscheidingsstrijd over de financiën en over de kinderen, waarbij vanwege de ontwikkelingsbedreiging van de kinderen een ondertoezichtstelling is uitgesproken. De rechtbank heeft partijen verwezen naar de Opvoedpoli en vervolgens naar het Omgangshuis voor begeleiding van partijen bij de totstandkoming van omgang tussen de man en de kinderen. Dit heeft niet het beoogde resultaat gehad. Vervolgens heeft de rechtbank partijen verwezen naar Kinderen uit de Knel. Partijen hebben dit programma om verschillende redenen niet doorlopen. De verstandhouding tussen partijen is nog steeds niet goed.

Uit de stukken blijkt genoegzaam dat met name de man zich terughoudend heeft opgesteld ten aanzien van de aangeboden hulpverlening. De man lijkt met het verstrijken van de tijd steeds minder gemotiveerd om hulp te aanvaarden, omdat hij ervan uitgaat dat de vrouw uit een gebrek aan vertrouwen in de man niet daadwerkelijk van plan is om mee te werken aan uitbreiding van de contacten tussen de man en de kinderen. Ter zitting van het hof is gebleken dat de man het verbeteren van de communicatie tussen partijen door het volgen van Kinderen uit de Knel onder de gegeven omstandigheden niet zinvol vindt en dat hij daarom weinig genegen is om daar nog tijd en geld in te investeren. Ter zitting is voorts gebleken dat de gemeente tegemoet komt in de kosten van Kinderen uit de Knel, maar dat heeft de man niet van gedachten doen veranderen.

De vrouw heeft herhaaldelijk medegedeeld dat zij wel achter deze vorm van hulpverlening staat omdat zowel partijen als de kinderen aan dit programma zullen deelnemen en de kans van slagen daarom groter is.

Het hof heeft begrip voor het standpunt van de man dat de contacten tussen hem en de kinderen genormaliseerd moeten worden en dat de persoonlijke bezwaren van de vrouw daaraan niet in de weg mogen staan. Echter, de man gaat eraan voorbij dat gedurende de afgelopen jaren zowel de Raad als de GI hebben aangegeven dat zij het in het belang van de kinderen achten dat allereerst de verstandhouding tussen partijen wordt verbeterd en dat de eerste fysieke contacten tussen de man en de kinderen zorgvuldig worden voorbereid en begeleid. De verwijzing van de rechtbank naar Kinderen uit de Knel was hier ook op gericht. Het hof onderschrijft de noodzaak van het volgen van dit traject. Daarmee kan worden bewerkstelligd dat de kinderen zich voldoende gesteund en veilig gaan voelen in het contact met de man. Dit kan mede door begeleiding van proefcontacten gedurende dit programma. Het hof is van oordeel dat het van wezenlijk belang is dat partijen alsnog aan Kinderen uit de Knel gaan deelnemen. Anders dan de man meent kan de huidige situatie niet doorbroken worden door eenvoudigweg te starten met een paar uur omgang in aanwezigheid van de vrouw, of een familielid of vriendin van de vrouw.

Nu duidelijk is dat de kinderen zonder een voortraject niet kunnen toekomen aan het aangaan van fysiek contact met de man, en de man ook thans nog onvoldoende bereid is gebleken om te werken aan verbetering van de communicatie tussen partijen op de daarvoor geëigende wijze, dienen de contacten tussen de kinderen en de man beperkt te blijven tot de huidige contacten via Skype, welke contacten overigens volgens partijen goed verlopen.

De vrouw heeft ter zitting de bereidheid getoond om ook zonder verwijzing van de rechter te gaan deelnemen aan Kinderen uit de Knel. Het hof gaat ervan uit dat zij die toezegging zal nakomen. Indien partijen daartoe in onderling overleg alsnog besluiten, kunnen zij gedurende dit traject zelf afspraken maken over een opbouwende reguliere (fysieke) contactregeling.