Uitspraken

Philips heeft in eerste aanleg verzocht om - samengevat weergegeven - ontbinding van de arbeidsovereenkomst met [appellant] op zo kort mogelijke termijn, primair op grond van disfunctioneren (artikel 7:669 lid 3 aanhef en onder d BW) en subsidiair op grond van een verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat van Philips in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren (artikel 7:669 lid 3 aanhef en onder g BW), met compensatie van kosten.

[appellant] heeft verweer gevoerd en geconcludeerd tot afwijzing van het verzoek van Philips. Voor het geval het verzoek tot ontbinding toegewezen zou worden, heeft [appellant] verzocht Philips te veroordelen tot betaling aan [appellant] van de transitievergoeding gelijk aan de uitkering die Philips bij de reorganisatie toekent op basis van het Sociaal Plan, althans van € 58.042,- bruto alsmede een in goede justitie te bepalen billijke vergoeding ex artikel 7:671c lid 2, sub b BW, en rekening te houden met de geldende opzegtermijn van vier maanden.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter geoordeeld, samengevat, dat voldaan is aan de zogenoemde d-grond (disfunctioneren) en dat herplaatsing van [appellant] binnen een redelijke termijn niet in de rede ligt. De arbeidsovereenkomst is ontbonden per 1 oktober 2018. Aan [appellant] is de transitievergoeding van € 58.042,- bruto toegekend. Het verzoek om een billijke vergoeding is afgewezen. De proceskosten zijn gecompenseerd, aldus dat partijen de eigen proceskosten dragen, en het meer of anders verzochte is afgewezen.

Tegen de uitgesproken ontbinding van de arbeidsovereenkomst en de afwijzing van de verzochte billijke vergoeding en de daaraan ten grondslag gelegde motivering komt [appellant] met zes grieven op.

[appellant] heeft zijn grieven, samengevat weergegeven, als volgt onderbouwd. Over 2015 heeft [appellant] een goede beoordeling ontvangen. Eerst in 2016 is er op zijn functioneren kritiek geuit, welke punten niet concreet werden gemaakt. [appellant] heeft diverse keren kenbaar gemaakt dat hij hiermee niet uit de voeten kon en dat hij zich niet gehoord voelde. Zo was er weinig aandacht voor de door [appellant] ervaren werkdruk en duidelijk meetbare doelen werden door Philips niet gesteld, ondanks dat [appellant] daarom verschillende keren had verzocht. De concrete doelen die [appellant] wel kreeg gesteld, heeft hij gerealiseerd. Van begin af aan heeft [appellant] geen reële kans gekregen doordat hij in feite was opgegeven door [A] . Voordat [A] zijn leidinggevende werd, functioneerde [appellant] prima. Bij het PIP is [A] nauw betrokken gebleven, ondanks het feit dat [C] inmiddels de leidinggevende van [appellant] was geworden. Philips heeft [appellant] niet ondersteund en begeleid teneinde diens functioneren te verbeteren. Het PIP kan daarom niet worden gezien als een redelijk verbetertraject. Dat het niet is gelukt om [appellant] binnen de organisatie te herplaatsen, heeft ermee te maken dat [appellant] hiervoor niet de benodigde steun van [A] ontving. Dat [appellant] na een dienstverband van ruim zeventien jaar geen eerlijke kans heeft gekregen zijn functioneren te verbeteren en in plaats daarvan constant werd bekritiseerd, wat uiteindelijk heeft geleid tot beëindiging van het dienstverband van [appellant] , levert ernstig verwijtbaar handelen van Philips op. Een billijke vergoeding is daarom op zijn plaats, aldus steeds [appellant] .

Het hof ziet aanleiding de grieven 1 tot en met 5 gezamenlijk te behandelen aangezien zij in de kern alle betrekking hebben op de vraag of de door de kantonrechter uitgesproken ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens onvoldoende functioneren van [appellant] terecht is geweest.

Weliswaar heeft [appellant] over 2015 een voldoende beoordeling gekregen, maar dat neemt niet weg dat zowel in de Mid Year 2015 als in de End Year 2015 door Philips kritiek is geuit op het functioneren van [appellant] met name op de punten ‘eigenaarschap’ en ‘communicatie’. In de beoordelingscyclus van 2016 komt dezelfde kritiek op het functioneren van [appellant] terug en heeft [appellant] de laagst mogelijke beoordeling gekregen. [appellant] heeft niet weersproken dat naast [A] zijn vorige leidinggevende, [B] , alsook collega’s en aandeelhouders bij de beoordeling van het functioneren van [appellant] in 2015 en 2016 betrokken zijn geweest, zoals Philips heeft aangevoerd. Dat aan de kritiek op [appellant] de onderlinge verhouding tussen [A] en hem ten grondslag ligt, is daarmee onvoldoende aannemelijk geworden. Daarnaast kan niet worden uitgesloten dat het functioneren van [appellant] in 2015 en 2016 is beïnvloed door de door Philips in 2015 doorgevoerde strategische veranderingen binnen de organisatie, waarbij - zoals [C] ter zitting concreet heeft toegelicht - (ook) van [appellant] andere vaardigheden (zoals presentaties geven aan het hogere management) en andere verantwoordelijkheden (zoals advisering van het hogere management) werden verwacht. Vanaf 2016 hebben diverse gesprekken, al dan niet in aanwezigheid van [D] , met [appellant] over diens functioneren plaatsgevonden. De beoordeling over 2016 heeft [A] in een e-mail van 2 maart 2017 uitgebreid aan [appellant] toegelicht. Medio 2017 is het PIP gestart, waarbij tweewekelijks voortgangsgesprekken tussen [A] en vervolgens [C] , [appellant] en (de vervangster van) [D] hebben plaatsgevonden. In het PIP worden concrete verbeterpunten genoemd, met name betrekking hebbend op ‘communicatie’ en ‘eigenaarschap’, welke kritiekpunten al vanaf 2015 door Philips waren geuit. Uit de stukken valt niet op te maken dat het [appellant] onduidelijk was wat er met het PIP van hem werd verwacht. Ook is niet gebleken dat [appellant] Philips wat betreft het verbetertraject om toelichting of uitleg heeft gevraagd. Het hof acht de aan [appellant] in het PIP gestelde eisen niet onredelijk en is van oordeel dat het [appellant] duidelijk heeft moeten zijn welke gevolgen aan een onvoldoende verbetering van zijn functioneren waren verbonden, zoals een mogelijk einde van zijn dienstverband. Het PIP heeft in totaal negen maanden geduurd. Aan het einde daarvan heeft Philips geconcludeerd dat [appellant] zijn functioneren onvoldoende had verbeterd. Gelet op de ruimte die een werkgever toekomt bij de beoordeling of een werknemer geschikt is voor de eigen functie en de aan [appellant] geboden gelegenheid zijn functioneren te verbeteren, komt het hof evenals de kantonrechter tot het oordeel dat Philips voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat [appellant] niet geschikt is voor de hem opgedragen werkzaamheden. Philips heeft aangevoerd dat vanaf 2016 door de HR-afdeling in totaal negentien gesprekken met [appellant] zijn gevoerd over herplaatsingsmogelijkheden van [appellant] binnen de organisatie en dat er geen passende functies beschikbaar waren, hetgeen [appellant] niet heeft weersproken. Hiermee heeft Philips aan haar inspanningsverplichting tot herplaatsing voldaan. Het hof komt tot de conclusie dat Philips [appellant] tijdig op het door haar gestelde disfunctioneren heeft gewezen en hem voldoende gelegenheid heeft gegeven zijn functioneren te verbeteren en de ongeschiktheid niet het gevolg is van onvoldoende zorg van Philips voor scholing of voor de arbeidsomstandigheden van [appellant] , zodat sprake is van disfunctioneren als bedoeld in artikel 7:669 lid 3 aanhef en onder d BW. De persoonlijke omstandigheden van [appellant] (de door hem gestelde inkomensterugval en slechte kansen op de arbeidsmarkt) wegen daartegen niet op. Dat betekent dat de grieven 1 tot en met 5 geen doel treffen.

Er is geen aanleiding om aan [appellant] een billijke vergoeding op grond van artikel 7:671b lid 8, sub c BW toe te kennen, aangezien de ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Philips. Zoals hiervoor is overwogen, heeft Philips [appellant] een redelijke kans gegeven om zijn functioneren te verbeteren. Verder heeft [appellant] zijn stelling dat hij op de werkvloer onheus is bejegend dan wel is getreiterd en gepest zoals hij ter zitting in hoger beroep heeft aangevoerd niet feitelijk onderbouwd. Die stelling wordt mitsdien verworpen. Daarmee faalt ook grief 6, waarmee [appellant] opkomt tegen de afwijzing van de door hem verzochte billijke vergoeding.