Uitspraken

De grieven 1 tot en met 18 van [X] en de grieven van Febo strekken ertoe dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat [X] toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van de huurovereenkomst en dat de kantonrechter ten onrechte op die grond de huurovereenkomst heeft ontbonden en ten onrechte in reconventie de schadevergoeding heeft beperkt tot het toegewezen bedrag.

De kantonrechter heeft aan zijn oordeel, kort weergegeven, ten grondslag gelegd dat het gehuurde casco aan [X] is verhuurd en dat [X] het afzuigkanaal van de keuken zelf heeft aangebracht. De kantonrechter overwoog dat ongeacht de directe oorzaak van de brand, deze slechts tot ontwikkeling kon komen door de verontreiniging van het afzuigkanaal met vetaanslag. Het bereikbare gedeelte van het kanaal werd weliswaar frequent gereinigd, maar [X] had erop bedacht moeten zijn dat ook hoger in het kanaal aanslag zou ontstaan. Daaraan doet, aldus de kantonrechter, niet af dat binnen de branche van [X] het niet algemeen gebruikelijk is om het gehele kanaal te reinigen. Dat geldt ook voor de omstandigheid dat het kanaal slechts beperkt bereikbaar was, omdat [X] bij de aanleg van het kanaal aanpassingen in de bereikbaarheid had kunnen aanbrengen.

Het hof stelt voorop dat Victoria de bewijslast draagt voor haar stelling dat [X] is tekortgeschoten in de nakoming van de huurovereenkomst doordat brand is ontstaan. Victoria beroept zich ten aanzien van de oorzaak van de brand weliswaar op het bewijsvermoeden van artikel 11.9 van de toepasselijke algemene bepalingen bij de huurovereenkomst, maar dit beroep honoreert het hof niet. De genoemde bepaling bevat slechts ten aanzien van de aansprakelijkheid voor schade een bewijsvermoeden. Victoria heeft onvoldoende toegelicht dat die bepaling ook meebrengt dat het (enkele) ontstaan van schade een tekortkoming van de huurder (in het kader van een vordering tot ontbinding van de huurovereenkomst) oplevert.

Vervolgens is de vraag of een tekortkoming kan worden vastgesteld. Het hof overweegt allereerst dat in deze procedure de plaats van het ontstaan van de brand, noch de oorzaak van de brand is komen vast te staan, zodat ook niet vaststaat dat de brand is veroorzaakt door vet in het niet bereikbare deel van het afvoerkanaal. Weliswaar hebben de door de rechtbank benoemde deskundigen twee denkbare scenario’s geschetst (zelfontbranding van vetaanslag of ontbranding van die aanslag door een vonk), maar daargelaten dat de deskundigen aldus niet met stelligheid een oorzaak hebben kunnen aanwijzen, heeft [X] gemotiveerd gesteld dat die scenario’s onwaarschijnlijk zijn. Het hof kan onder die omstandigheden niet anders concluderen dan dat, zoals overwogen, noch de plaats noch de oorzaak van het ontstaan van de brand is vastgesteld.

Daarnaast kan het hof niet concluderen dat een verplichting bestaat voor [X] om het verticale - en in dit geval niet, althans niet eenvoudig, bereikbare - deel van het afvoerkanaal regelmatig schoon te maken. Een geschreven verplichting bestaat daartoe niet en hetgeen door Victoria is aangevoerd om te ondersteunen dat een ongeschreven verplichting bestaat is gemotiveerd betwist door [X] (en Febo) en is aldus ook niet komen vast te staan. Evenmin is gebleken dat dergelijk onderhoud in de branche zodanig gebruikelijk is en/of dat gebrek aan zulk onderhoud dermate vaak tot brand leidt, dat daaruit voortvloeit dat [X] gehouden was zulk onderhoud regelmatig te verrichten. Voor zover Victoria heeft willen stellen dat het ontstaan van een brand in het gehuurde in alle gevallen een tekortkoming van [X] oplevert, volgt het hof deze stelling niet.

Het voorgaande leidt ertoe dat niet kan worden vastgesteld dat [X] toerekenbaar is tekortgeschoten. Voor zover Victoria zich nog heeft beroepen op een normschending en de redelijkheid en billijkheid, staat het hiervoor overwogene in de weg aan honorering van dit beroep, voor zover al voldoende onderbouwd.

Victoria heeft niet voldoende specifiek feiten te bewijzen aangeboden die, indien bewezen, tot een ander oordeel zouden kunnen leiden.

Dat brengt het hof tot de conclusie dat niet is komen vast te staan dat [X] toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van de huurovereenkomst. De gevorderde ontbinding is dus niet toewijsbaar. De grieven slagen.

De grieven 19 tot en met 22 van [X] hebben betrekking op de schade die Febo stelt te hebben geleden in de periode na de brand waarin zij het gehuurde niet kon gebruiken. De kantonrechter heeft de vordering van [X] tot vergoeding winstderving toegewezen voor de periode van 12 oktober 2012 tot 4 december 2012. [X] heeft niet bestreden dat zij pas vanaf 12 oktober 2012 weer aanspraak maakte op het gebruik van het gehuurde. [X] heeft in de grieven onvoldoende toegelicht op welke grond zij recht heeft op vergoeding van de schade vanwege gederfde winst, terwijl zij kennelijk in die periode geen aanspraak maakte op toegang. Voor zover zij met de grieven heeft bepleit meer of anders toegewezen te krijgen heeft zij haar stellingen onvoldoende onderbouwd. De grieven falen.