Uitspraken

Het hof stelt vast dat [appellant] bij zijn memorie van grieven producties heeft overgelegd. NH1816 heeft bij memorie van antwoord bezwaar gemaakt tegen deze producties en zich op het standpunt gesteld dat deze producties buiten beschouwing moeten worden gelaten wegens schending van artikel 2.5 van het Landelijk procesreglement voor civiele dagvaardingszaken bij de gerechtshoven nu deze producties niet genummerd zijn en er geen overzicht is overgelegd. NH1816 wordt niet gevolgd in dit standpunt en haar bezwaar wordt afgewezen. Het betreffen twee overzichtelijke producties waarop NH1816 in haar memorie van antwoord heeft kunnen reageren en ook heeft gereageerd, zodat zij niet in haar verweer is geschaad doordat voormeld artikel niet in acht is genomen.

Het hof slaat geen acht op de bij memorie van antwoord in het geding gebrachte productie, waarop [appellant] niet heeft kunnen reageren. Uit het navolgende zal blijken dat het vonnis van de rechtbank wordt bekrachtigd zonder dat dit oordeel is gegrond op deze bij memorie van antwoord overgelegde productie. Bij deze stand van zaken ziet het hof geen aanleiding [appellant] in de gelegenheid te stellen zich bij akte over deze productie uit te laten, waarbij opmerking verdient dat [appellant] zelf die aanleiding kennelijk ook niet heeft gezien.

‘Bij deze formuleer ik mijn bevindingen aangaande de in bovengenoemde kwestie op basis van de toegezonden stukken verrichte dossierbeoordeling.

Uit de toegezonden stukken maak ik op dat er in casu onenigheid heerst over de toedracht van de aanrijding. De bestuurder van de Chrysler stelt dat hij werd aangereden door een achteruitrijdend voertuig met caravan, terwijl de bestuurder van dat voertuig stelt dat hij stilstond en de Chrysler hem aanreed.

Op grond van de beschikbare schadefoto’s van de Chrysler (foto’s van de caravan zaten niet bij de verstrekte stukken) kan niet eenduidig worden geconstrueerd wat de precieze toedracht van de aanrijding was. Indien de Chrysler tegen de stilstaande caravan zou zijn gereden, maakt de Chrysler daarbij mogelijk een bepaalde (stuur)manoeuvre die een dwarssnelheid voor de auto tot gevolg heeft. Deze dwarssnelheid is dan in dezelfde richting als waar de caravan in zou hebben gereden. Doordat er dus in beide scenario’s een relatieve snelheid in dwarsrichting van de Chrysler mogelijk is, maakt dat er geen absoluut eensluidend antwoord op de vraag of de caravan al dan niet stilstond kan worden gegeven. Gezien het (relatief homogene, langgerekte) schadebeeld van de personenauto heb ik de indruk dat dit beter past bij een achteruitrijdende caravan dan bij een opzij bewegende auto. Een kans- of waarschijnlijkheidspercentage kan ik bij die indruk niet geven. Wat op een verstrekte foto, zie ook figuur 1, opvalt, is dat de Chrysler kort na de ongeval locatie stilstaat. Daarbij is zeer van belang dat er kort daarvoor een in-/uitrit te zien is, waar niet alleen brokstukken lijken te liggen (ter markering van de bots plaats), maar waar zich een tweetal betonnen paaltjes bevindt. Dit betekent dat de Chrysler nooit zoveel opzij zou kunnen hebben bewegen om bijvoorbeeld deels op de stoep te rijden en daarbij de caravan te raken, omdat in dat geval de paaltjes zouden zijn geraakt. Uit het schadebeeld van de Chrysler blijkt dat de paaltjes niet zijn geraakt (de beschadiging net links van de rechter koplamp is niet hoog genoeg en is qua intensiteit onvoldoende gezien de op dat punt verwachte snelheid van de Chrysler). De caravan stak dus in ieder geval voor een deel uit op de rijbaan (en fietssuggestiestrook). Hoe lang deze daar reeds uitstak, valt niet te zeggen.

Resumerend kom ik tot het oordeel dat het schadebeeld van de Chrysler het meest spreekt voor een achteruitrijdende caravan, maar dat het schadebeeld in theorie bij beide lezingen zou kunnen zijn ontstaan (…).’

Daargelaten dat NH1816 gemotiveerd betwist dat deze analyse betrouwbaar en deskundig tot stand is gekomen en de gevolgtrekkingen kan dragen die [appellant] daaraan verbindt, onderbouwt deze verklaring naar het oordeel van het hof niet (voldoende) gemotiveerd – anders dan [appellant] ingang wil doen vinden – dat [C] achteruit reed ten tijde van de aanrijding. [X] verklaart immers dat “geen absoluut eensluidend antwoord op de vraag of de caravan al dan niet stilstond kan worden gegeven”. Zijn indruk is dat het schadebeeld van de auto van [appellant] het meest spreekt voor een achteruitrijdende caravan, maar een kans- of waarschijnlijkheidspercentage kan hij bij zijn indruk niet geven. Naar zijn oordeel kan het schadebeeld ook zijn ontstaan bij een stilstaande caravan en een opzij bewegende auto. De verklaring sluit de juistheid van de lezing van NH1816, die onderbouwd wordt door hierna te noemen schriftelijke stukken, niet uit.

[appellant] kan niet worden gevolgd in zijn stelling dat in hoger beroep voorbij dient te worden gegaan aan het door partijen ingevulde aanrijdingsformulier en de verklaring van [A] , waarop NH1816 zich beroept en die, kort samengevat, inhouden dat [C] ten tijde van de aanrijding stilstond. Anders dan [appellant] meent, worden deze verklaringen niet voldoende weersproken door de overgelegde analyse van OAN nu deze analyse de inhoudelijke juistheid van deze verklaringen niet in voldoende mate uitsluit. Het enkele feit dat [A] een kennis van [C] is, maakt zijn verklaring niet onbetrouwbaar. Andere stukken, feiten of omstandigheden die maken dat het hof aan de voornoemde verklaringen voorbij dient te gaan, zijn gesteld noch gebleken. In dat verband overweegt het hof het volgende.

De als productie 8 bij inleidende dagvaarding overgelegde ongedateerde schriftelijke verklaring van [B] houdt niet in of [C] al dan niet stilstond ten tijde van de aanrijding, zodat reeds daarom deze verklaring niet kan dienen ter onderbouwing van de stellingen van [appellant] . De stelling van [appellant] dat [C] na de aanrijding de politie niet wilde bellen en aangaf schuld te hebben aan het ongeval zodat de politie niets kon toevoegen, legt naar het oordeel van het hof ook geen gewicht in de schaal, daar deze stelling, zonder nadere toelichting, die ontbreekt, niet te rijmen is met de verklaringen van [C] in het aanrijdingsformulier en [A] . Op het door beide partijen ingevulde en ondertekende schadeformulier is noch het vakje ‘reed achteruit’ noch het vakje ‘reed weg van: (…) een uitrit (…)’ aangekruist en staat als opmerking van [C] vermeld dat zijn auto met caravan ten tijde van de aanrijding stil stond in inrit en van achter werd aangereden. [C] heeft in het door hem zelf thuis in te vullen deel van het aanrijdingsformulier dat hij aan zijn verzekeraar heeft opgestuurd, gedateerd 22 augustus 2016, vermeld dat naar zijn mening de andere bestuurder aansprakelijk is omdat hijzelf ten tijde van het ongeval ongeveer twee minuten stilstond en de andere auto achterop de caravan reed. Voorts houdt de schriftelijke verklaring van [A] in, zakelijk weergegeven, dat hij zijn kennis, [C] , hielp met keren en dat, toen [C] stilstaand stond te wachten, de andere bestuurder die met andere dingen bezig leek te zijn dan auto rijden, met zeer hoge snelheid kwam aanrijden en in de stilstaande caravan klapte.