Uitspraken

Met haar eerste grief betoogt Parteon dat de kantonrechter ten onrechte heeft overwogen dat [geïntimeerde] de stellingen van Parteon gemotiveerd heeft betwist en dat het op de weg van Parteon had gelegen om haar stellingen omtrent de door [geïntimeerde] veroorzaakte overlast te staven. Parteon is van mening dat zij wel voldoende heeft aangedragen om haar stellingen hieromtrent te motiveren. Met haar tweede grief en derde grief keert Parteon zich tegen het oordeel van de kantonrechter dat een veroordeling door een strafrechter onvoldoende is om als grondslag te dienen voor het toewijzen van een vordering in kort geding. De grieven leggen het geschil in volle omvang aan het hof voor en zullen gezamenlijk worden behandeld.

Kern van het onderhavige geschil is of voldoende grond bestaat de vordering van Parteon tot ontruiming van het gehuurde in kort geding toe te wijzen. Bij de beantwoording van de vraag of op grond van een gestelde tekortkoming in de nakoming van een huurovereenkomst een vordering tot een zo ingrijpende maatregel als ontruiming bij wege van voorlopige voorziening in kort geding kan worden toegewezen, stelt het hof het volgende voorop. Uitgangspunt dient te zijn dat de in kort geding beslissende rechter zich heeft te richten naar de waarschijnlijke uitkomst van de bodemprocedure. Daarbij dient echter grote terughoudendheid te worden betracht, gelet op enerzijds de waarborgen waarmee de wet de rechten van huurders van woonruimte omkleedt en anderzijds de omstandigheid dat in een kort gedingprocedure geen plaats is voor een diepgaand onderzoek naar bestreden feiten. Voor toewijzing van een dergelijke vordering zal dan ook slechts plaats zijn indien voldoende aannemelijk is dat de bodemrechter, wanneer het geschil aan hem wordt voorgelegd, tot toewijzing van die vordering zal komen. Daarnaast is vereist dat de eisende partij een spoedeisend belang heeft bij toewijzing van deze vordering.

Wat betreft het spoedeisend belang heeft Parteon gesteld dat zij dient te waken voor de belangen van omwonenden alsmede voor een van haar kerntaken: het zorgen voor een leefbare (woon)omgeving. Parteon heeft daarbij gesteld dat als gevolg van het gedrag van [geïntimeerde] omwonenden bang voor haar zijn geworden en dat een omwonende, te weten [A] , tezamen met haar minderjarige kinderen, hierom tijdelijk haar woning is ontvlucht en is ondergebracht op een onderduikadres. [geïntimeerde] daarentegen stelt zich op het standpunt dat Parteon geen spoedeisend belang heeft bij de gevraagde voorziening, omdat er na 15 juni 2018 geen onregelmatigheden meer hebben plaatsgevonden. Het hof is van oordeel dat, ook al zouden zich recentelijk geen incidenten meer hebben voorgedaan (hetgeen door Parteon wordt betwist) de aard van de gestelde tekortkomingen (waaronder het meer dan eens met geweld bedreigen van een omwonende) en de impact daarvan op het ongestoorde, veilige woongenot van andere huurders van Parteon en hun minderjarige kinderen dermate ernstig is dat Parteon, gelet op haar taak om te zorgen voor een leefbare woonomgeving, een spoedeisend belang heeft bij toewijzing van de vordering.

Wat betreft de gestelde tekortkomingen wijst het hof erop dat Parteon - onder meer - gemotiveerd heeft gesteld, onder verwijzing naar de stukken genoemd onder 2.4-2.6 en 2.10, dat [A] meerdere keren aangifte tegen [geïntimeerde] heeft gedaan wegens bedreiging met een mes en wegens mishandeling en dat [geïntimeerde] door de strafrechter is veroordeeld voor bedreiging van [A] in haar eigen woning, in bijzijn van haar minderjarige kinderen, op 23 februari 2018. [geïntimeerde] heeft weliswaar gesteld dat zij tegen het betreffende strafvonnis, dat mede betrekking heeft op een ander delict, in hoger beroep is gegaan maar zij heeft niet toegelicht waarom haars inziens het strafvonnis wat betreft de bedreiging van [A] niet deugt. [geïntimeerde] heeft weliswaar gesteld dat zijzelf juist het slachtoffer was van allerlei pesterijen door [A] en andere omwonenden, maar zij heeft dat niet (voldoende) onderbouwd. Zo is niet gesteld of aannemelijk geworden dat [geïntimeerde] zelf ooit aangifte heeft gedaan bij de politie of bij Parteon geklaagd heeft over [A] of andere huurders van Parteon. Naar het oordeel van het hof komt aan het bewezenverklaarde in het strafvonnis, ook al is dat nog niet onherroepelijk, een groot gewicht toe, zeker nu [geïntimeerde] hiertegenover in onderhavige procedure geen gemotiveerde betwistingen heeft ingebracht. Ook de ter zitting aanwezige vertegenwoordiger van de reclassering heeft niet ontkend dat de door Parteon geschetste tekortkomingen inzake de bedreigingen van omwonenden gefundeerd zijn. Het hof kent voorts groot gewicht toe aan de aard van deze tekortkomingen, omdat deze rechtstreeks raakt aan het ongestoorde en veilige huurgenot van andere bewoners, waaronder kinderen, en daarmee zeer ernstig is. Dat deze tekortkomingen, naar [geïntimeerde] stelt, zich recentelijk niet meer hebben voorgedaan, doet niet af aan de ernst hiervan. Dit geldt eveneens voor de omstandigheid dat [geïntimeerde] , voordat zich de huidige problemen in 2017/2018 openbaarden, actief was als vrijwilliger in een meidendansgroep in de wijk. De stelling van [geïntimeerde] dat zij ‘geliefd is bij alle bewoners van het complex’ heeft zij slechts onderbouwd met een slecht leesbaar lijstje met namen, zonder adres, geschreven in een handschrift dat - op het eerste oog - een en hetzelfde handschrift lijkt en boven de in datzelfde handschrift geschreven verklaring dat er geen problemen of overlast met [geïntimeerde] zijn. Dat er in de relatie met [A] recentelijk geen incidenten meer hebben plaatsgevonden valt eenvoudig te verklaren uit het feit dat het strafvonnis bepaalt dat [geïntimeerde] gedurende de proeftijd van drie jaar geen contact zal opnemen met [A] . [geïntimeerde] heeft niets gesteld op basis waarvan het hof zou kunnen concluderen dat zij een nieuwe kans zou willen benutten om haar gedrag richting omwonenden te verbeteren. Naar het voorlopig oordeel van het hof heeft Parteon dan ook voldoende aannemelijk weten te maken dat [geïntimeerde] ernstig te kort is geschoten in de nakoming van haar verplichting om geen overlast te bezorgen en heeft [geïntimeerde] dit onvoldoende gemotiveerd betwist. Voor zover [geïntimeerde] heeft gesteld dat haar woonbelang zwaarder weegt dan het belang van Parteon heeft bij ontruiming heeft zij dit onvoldoende onderbouwd. De stelling dat zij ernstig ziek is en herstellende is van operaties heeft zij onvoldoende gemotiveerd. Het hof acht het daarom voldoende aannemelijk dat de bodemrechter, wanneer het geschil aan hem wordt voorgelegd, tot toewijzing van de vordering tot ontruiming zal komen. De door Parteon gevorderde termijn van drie dagen na betekening van het arrest acht het hof evenwel te kort. Het hof zal deze termijn bepalen op een maand na betekening van het arrest. Voor het toewijzen van de gevraagde dwangsom ziet het hof evenwel geen grond omdat Parteon de bevoegdheid heeft bij de ontruiming de hulp van de sterke arm in te roepen.

De vordering van Parteon tot terugbetaling van al hetgeen Parteon op grond van het bestreden vonnis aan [geïntimeerde] heeft betaald is niet betwist en zal daarom eveneens worden toegewezen.

De grieven slagen. Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en [geïntimeerde] zal worden veroordeeld tot ontruiming van het gehuurde binnen een termijn van een maand na betekening van dit arrest en tot terugbetaling van al hetgeen Parteon op grond van het vonnis aan [geïntimeerde] heeft betaald. [geïntimeerde] zal als in het ongelijk gestelde partij worden verwezen in de kosten van het geding in beide instanties.