Uitspraken

Aydemir heeft verweer gevoerd en geconcludeerd tot afwijzing van het verzoek van [geïntimeerde] , met veroordeling van [geïntimeerde] in de proceskosten.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter, voor zover van belang, het volgende overwogen. De door Aydemir gebruikte steekproef is niet aantoonbaar met enige vorm van waarborgen omgeven. Het enige dat vast staat is dat Aydemir op 24 maart 2019 een zwart herenhorloge heeft neergelegd in een hotelkamer en dat die kamer dezelfde dag door [geïntimeerde] en [X] is schoongemaakt. Niet is waargenomen hoe, door wie en op welk moment het horloge is weggenomen. [geïntimeerde] en [X] hebben ontkend dat zij hiervoor verantwoordelijk zijn, terwijl Aydemir het mogelijk acht dat het horloge door derden uit de kamer is gehaald. De kantonrechter is tot het oordeel gekomen dat de aan het ontslag ten grondslag gelegde diefstal niet is bewezen en dat het ontslag om die reden onregelmatig is. De kantonrechter heeft een billijke vergoeding van € 7.500,- bruto billijk geacht. Aydemir is veroordeeld tot betaling van dat bedrag aan billijke vergoeding aan [geïntimeerde] . De overige verzoeken van [geïntimeerde] zijn eveneens toegewezen. Aydemir is veroordeeld in de proceskosten, waaronder de nakosten.

Aydemir komt met één grief op tegen de beslissing dat de diefstal van het zwarte herenhorloge niet is bewezen en de daaraan ten grondslag gelegde motivering. Uit de door haar in hoger beroep overgelegde e-mail van 22 oktober 2019 van [B] blijkt volgens Aydemir dat de door A&O uitgevoerde steekproef eenvoudig is. Een neergelegd voorwerp dient te worden geretourneerd bij de supervisor. Als dat niet is gebeurd, ligt het voorwerp nog op de desbetreffende hotelkamer of is het door een schoonmaker meegenomen. Meer mogelijkheden zijn er niet. De schoonmakers ontvangen uitsluitend de sleutels voor de kamers die zij dienen schoon te maken. Niemand anders kan zich de toegang tot deze kamers verschaffen, behoudens [B] , de technische dienst en de supervisor van de afdeling housekeeping van A&O. Alleen laatstgenoemde persoon is op de hoogte van de steekproef evenals - soms - de supervisor van het schoonmaakpersoneel van Aydemir. [geïntimeerde] heeft niet gesteld dat zij de deur van kamer [nummer] tijdens het schoonmaken heeft laten openstaan. Daarom kunnen alleen [geïntimeerde] en [X] het horloge hebben meegenomen. Uit niets volgt dat Aydemir het een reële mogelijkheid acht dat derden het horloge uit de kamer hebben gehaald. De e-mail van 28 maart 2019 (zie 2.6) heeft de kantonrechter ten onrechte toegeschreven aan Aydemir; deze e-mail is afkomstig van [A] , een medewerker van A&O. [geïntimeerde] was eerder aangesproken op het niet-inleveren van een voorwerp na een steekproef en heeft desalniettemin de regels ter zake van het inleveren van gevonden voorwerpen nogmaals geschonden.

Aydemir was ten tijde van de inleidende dagvaarding gevestigd in Duitsland. [geïntimeerde] heeft de Griekse nationaliteit. Het geschil heeft derhalve internationale aspecten, zodat allereerst moet worden onderzocht of de Nederlandse rechter bevoegd is er kennis van te nemen. Op grond van artikel 21 lid 1 aanhef en sub b (i) Brussel I-bis Verordening (verordening nr. 1215/2012) kan de werknemer zijn werkgever, die woonplaats heeft op het grondgebied van een lidstaat, dagvaarden voor de rechter in de lidstaat van de plaats waar de werknemer gewoonlijk werkt. [geïntimeerde] werkte gewoonlijk in Amsterdam, waarmee de bevoegdheid van de Nederlandse rechter, thans dit hof, is gegeven. Met betrekking tot het toepasselijke recht heeft te gelden dat partijen in de arbeidsovereenkomst hebben gekozen voor Nederlands recht (in de zin van artikel 8 lid 1 in verbinding met art. 3 Verordening Rome I, verordening nr. 593/2008). Daarom zal ook het hof in deze zaak uitgaan van de toepasselijkheid van Nederlands recht.

Gesteld noch gebleken is dat de door A&O gehouden steekproef in een (voor de werknemers kenbaar) protocol is vastgelegd. Uit genoemde e-mail van 22 oktober 2019 van [B] blijkt niet van een met afdoende waarborgen omklede procedure. Ook is onduidelijk of er controle op de uitvoering van de steekproef plaatsvindt, en zo ja, hoe die controle wordt uitgevoerd. Dat is een essentiële voorwaarde als Aydemir aan de door haar gestelde resultaten van een dergelijke steekproef (verregaande) arbeidsrechtelijke gevolgen wenst te verbinden. Verder kan uit de door Aydemir bij verweerschrift in eerste aanleg overgelegde foto’s niet de conclusie worden getrokken dat al de gefotografeerde voorwerpen, in het bijzonder het door Aydemir bedoelde zwarte herenhorloge, zich op 24 maart 2019 in een van de door [geïntimeerde] schoon te maken kamers bevonden, alleen al omdat deze foto’s niet zijn voorzien van een datum.

[geïntimeerde] heeft bovendien gemotiveerd betwist dat zij eerder schriftelijk is aangesproken en gewaarschuwd dat bij herhaling ontslag op staande voet zou volgen.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat de dringende reden die Aydemir aan het ontslag op staande voet ten grondslag heeft gelegd niet is komen vast te staan, en dat het ontslag op staande voet dus niet rechtsgeldig is geweest. Aydemir heeft geen bewijs aangeboden van haar stellingen, om welke reden aan (nadere) bewijslevering op dit punt niet wordt toegekomen. De grief faalt.

Subsidiair heeft Aydemir verzocht de door de kantonrechter toegewezen billijke vergoeding van € 7.500,- te matigen. Aydemir heeft dit verzoek niet onderbouwd. Al om deze reden is het verzoek van Aydemir niet toewijsbaar.

De slotsom is dat het hoger beroep faalt. De beschikking waarvan beroep zal worden bekrachtigd. Als de in het ongelijk gestelde partij zal Aydemir worden veroordeeld in de proceskosten in hoger beroep. Het ter zitting gedane verzoek van [geïntimeerde] Aydemir ook in de tolkkosten te veroordelen, is gelet op artikel 239 Rv niet toewijsbaar.