Uitspraken

[appellant] is van 1 januari 1999 tot 31 december 2005 in dienst geweest van deurwaarderskantoor [X] B.V. (hierna: [X] ). [appellant] en [X] zijn daarbij overeengekomen dat [appellant] zou gaan deelnemen aan de (na te noemen) collectieve pensioenregeling van [X] .

[appellant] heeft zich met een door hem op 25 maart 1999 ondertekend aanmeldingsformulier bij Zwitserleven aangemeld als deelnemer aan de pensioenregeling. Op dat formulier is de keuze gemaakt voor 100% beleggen in het Swiss Life Mixfonds en voor premievrijstelling bij arbeidsongeschiktheid.

[appellant] heeft in 2014 opgaaf gevraagd en gekregen van de bedragen die Zwitserleven in de loop der jaren op de premie heeft ingehouden. Daarbij is het volgens [appellant] van 1 mei 1999 tot 1 november 2014 per saldo om een bedrag van tenminste € 11.000,00 gegaan.

[appellant] heeft bij de inleidende dagvaarding vorderingen ingesteld die in de kern ertoe strekken dat Zwitserleven wordt veroordeeld tot (terug)betaling van de inhoudingen ten belope van € 11.000,00, vermeerderd met daarover misgelopen rendement van gemiddeld 8% per jaar, althans de wettelijke rente, op grond van dwaling, toerekenbaar tekortschieten, onrechtmatige daad en/of de vernietigbaarheid van haar algemene voorwaarden. [appellant] heeft daartoe aangevoerd dat de inhoudingen niet met hem zijn overeengekomen, althans dat hij bij aanvang van de overeenkomst niet op de inhoudingen is gewezen of daarover is geïnformeerd. Verder heeft [appellant] een bedrag van € 885,00 wegens buitengerechtelijke incassokosten, met rente, gevorderd.

De kantonrechter heeft bij het tussenvonnis Zwitserleven toegelaten om feiten en omstandigheden te bewijzen waaruit volgt dat de vorderingen van [appellant] zijn verjaard. In het bestreden eindvonnis is Zwitserleven geslaagd geoordeeld in dat bewijs. De vordering is afgewezen.

[appellant] is met acht grieven tegen de waardering door de kantonrechter van het door Zwitserleven bijgebrachte bewijs opgekomen en tegen de daarop gebaseerde afwijzing van zijn vorderingen. Het hof ziet aanleiding om de gegrondheid van de vordering van [appellant] inhoudelijk, dus afgezien van het door Zwitserleven gedane beroep op verjaring, te beoordelen.

Niet in geschil is dat het hier om een verplichte collectieve pensioenregeling gaat als onderdeel van de arbeidsovereenkomst tussen [appellant] en [appellant] . Evenmin is in geschil dat de voorwaarden van die regeling - waaronder die over kosten en inhoudingen - tussen [appellant] en Zwitserleven zijn overeengekomen en dat die voorwaarden zijn neergelegd in het Reglement en de Uitvoeringsovereenkomst en de daar genoemde algemene verzekeringsvoorwaarden van Zwitserleven.

[appellant] heeft - als vastgesteld - zich door een aanmeldingsformulier bij Zwitserleven aangemeld voor een individuele pensioenverzekering. Op de voet van artikel 6:253 BW wordt [appellant] geacht het beding in artikel 1 onder (1) Uitvoeringsovereenkomst dat Zwitserleven verplicht om een individuele pensioenverzekering “af te geven” - oftewel om een individuele pensioenverzekering met hem te sluiten - te hebben aanvaard. Ingevolge artikel 6:254 lid 1 BW geldt [appellant] daarna als partij bij de Uitvoeringsovereenkomst en de daarin genoemde verzekeringsvoorwaarden van Zwitserleven en dus ook bij hetgeen daarin is afgesproken over kosten en inhoudingen. Daarop strandt zijn betoog dat de kosten en inhoudingen niet met hem zijn afgesproken.

Vervolgens is het de vraag of [appellant] zich met succes erop kan beroepen dat hij op voorhand niet op de kosten is gewezen en daarover is geïnformeerd. Bij de beantwoording van die vraag wordt vooropgesteld dat de omvang van de kosten geen onderwerp is van het debat; [appellant] heeft zijn pijlen alleen gericht op het gegeven dat Zwitserleven hem kosten in rekening heeft gebracht. Gelet daarop kan zijn stelling dat hij niet op voorhand is gewezen op en is geïnformeerd over de kosten hem niet baten. Niet valt namelijk in te zien dat [appellant] in een andere positie zou hebben verkeerd als hij daar wel op voorhand op was gewezen en over was geïnformeerd. [appellant] was ingevolge zijn arbeidsovereenkomst met [appellant] immers verplicht om deel te nemen aan de pensioenregeling van Zwitserleven, terwijl hij door zijn aanmelding als deelnemer - als overwogen - partij is geworden bij de Uitvoeringsovereenkomst en bijbehorende voorwaarden met daarin de afspraken tussen [appellant] en Zwitserleven over de kosten. [appellant] was bij zijn aanmelding als deelnemer niet in de positie om daar iets aan te veranderen; die afspraken waren voor hem een gegeven waaraan hij op de voet van artikel 6:254 lid 1 BW van rechtswege was gebonden.

Op het voorgaande moet een uitzondering worden gemaakt voor de kosten van de premievrijstelling bij arbeidsongeschiktheid waar [appellant] in het inschrijvingsformulier voor heeft geopteerd. Dat betreft immers - anders dan het ouderdomspensioen waar het hiervoor over ging - geen verplicht onderdeel van de pensioenregeling. Daarbij gaat het echter onmiskenbaar om een verzekering, namelijk tegen het risico van arbeidsongeschiktheid. Het is een feit van algemene bekendheid, althans algemeen ervaringsfeit, dat een verzekering geld kost. [appellant] mag dus op voorhand met dat gegeven bekend worden verondersteld. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat het [appellant] ook in dit verband kennelijk niet te doen is om de omvang van de kosten maar louter om het feit dat kosten in rekening zijn gebracht. Overigens geldt ook voor het verplichte onderdeel van het ouderdomspensioen dat [appellant] als algemeen ervaringsfeit ermee bekend mag worden verondersteld dat er kosten mee zouden zijn gemoeid. Zwitserleven is geen charitatieve instelling en financiële diensten en producten als waar het hier om gaat - investeren van premiegelden en beheren van beleggingsfondsen - plegen geld te kosten. [appellant] had op voorhand bij zijn werkgever of Zwitserleven navraag kunnen doen als hij er meer van had willen weten. Als hij door dat niet te doen in de onjuiste veronderstelling is komen te verkeren dat zijn deelneming aan de pensioenregeling gratis was, treft hemzelf daarvan een verwijt.

Op het voorgaande stranden de vorderingen van [appellant] op de grondslagen van dwaling, toerekenbaar tekortschieten en onrechtmatige daad. Het beroep op de vernietigbaarheid van de algemene voorwaarden van Zwitserleven heeft evenmin succes. Dat is reeds niet het geval omdat de bedingen omtrent de kosten waar het [appellant] kennelijk om te doen is de kern van de prestatie van Zwitserleven aangeven en daarom niet kwalificeren als algemene voorwaarden die met een beroep op onredelijk bezwarendheid vernietigbaar zijn.

De slotsom is dat de vorderingen van [appellant] op inhoudelijke gronden niet toewijsbaar zijn. De grieven, die alle betrekking hebben op het door de kantonrechter gehonoreerde beroep van Zwitserleven op verjaring, kunnen bij gebrek aan belang onbesproken blijven. Aan bewijslevering wordt niet toegekomen omdat geen stellingen zijn betrokken die, indien bewezen, kunnen leiden tot een andere uitkomst van de zaak. Het bewijsaanbod van [appellant] wordt daarom van de hand gewezen. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd en [appellant] zal als de in het ongelijk gesteld partij worden veroordeeld in de kosten van het hoger beroep.