Uitspraken

Uit de stukken van het dossier en ter zitting is het hof het volgende gebleken. De kinderen wonen sinds november 2014 bij de oma. Daarvoor waren zorgen ontstaan over hun thuissituatie bij de ouders. De raad concludeerde in januari 2012 na onderzoek dat het de kinderen ontbrak aan basale zorg, veiligheid en inzicht van de ouders in hun behoeften. Hulpverlening stagneerde doordat de moeder dit weigerde, geen openheid van zaken gaf en veel achterdocht toonde. Nadat de kinderen in februari 2012 door de kinderrechter onder toezicht waren gesteld van de GI, is het gezin begeleid door OCK Het Spalier. Desondanks namen de zorgen toe; thuis en op school waren er veel conflictsituaties.

Eind 2014 moesten de ouders vanwege financiële problemen hun woning ontruimen en werden de kinderen bij de oma geplaatst. De kinderrechter heeft in januari 2015 een machtiging tot hun uithuisplaatsing bij de oma verleend. In oktober van dat jaar zijn de ouders na wederom een hoogopgelopen conflict naar Turkije vertrokken zonder de GI hierover in te lichten. In februari 2016 is door de GI na onderzoek besloten dat het opvoedperspectief van de kinderen bij de oma ligt.

De ouders zijn in mei 2016 teruggekeerd naar Nederland, waarna de situatie verbeterde. De samenwerking tussen de ouders en de GI en de contacten tussen de ouders en de kinderen verliepen goed en de kinderen ontwikkelden zich bij de oma positief binnen hun mogelijkheden. De raad oordeelde in februari 2017 – desgevraagd door de GI – dat het ouderlijk gezag de ontwikkeling van de kinderen niet bedreigde, zodat een maatregel tot beëindiging van het gezag van de ouders niet op zijn plaats was. Redengevend daartoe was voor de raad de veilige hechting van de kinderen aan de oma, de goede band tussen de kinderen en de ouders, het feit dat de ouders zich onthielden van uitspraken naar de kinderen over terugkeer naar de thuissituatie bij hen en de medewerking van de ouders aan verbetering van hun situatie. In juni 2017 wees de rechtbank, die dat standpunt onderschreef, het - door de GI geïnitieerde - verzoek om een gezagsbeëindigende maatregel af.

De omgang tussen de ouders en de kinderen is vervolgens uitgebreid; de kinderen verblijven nu elke dag na schooltijd tot etenstijd bij de ouders. De samenwerking tussen de ouders, de oma en de voogdes verloopt goed.

Zowel de ouders als de oma hebben ter zitting in hoger beroep te kennen gegeven dat de kinderen naar hun mening weer het beste bij de ouders kunnen wonen. Ook [kind 1] en [kind 2] hebben tijdens het gesprek met de voorzitter verklaard dat zij dat graag willen, hoewel zij het heel goed hebben bij oma. Gebleken is dat er tussen de ouders en de kinderen regelmatig over wordt gepraat. Ook de voogdes ervaart dat de ouders, de kinderen en oma haar regelmatig vragen wanneer de kinderen weer bij de ouders gaan wonen.

De ouders hebben ter zitting tevens verklaard geen hulp nodig te hebben bij de opvoeding van de kinderen. Het enige dat volgens hen aan thuisplaatsing van de kinderen in de weg staat is het feit dat hun woning (een tweekamerappartement) te weinig ruimte biedt voor permanent verblijf van de kinderen bij hen. Zij zijn dan ook op zoek naar een grotere woning. De oma onderschrijft het standpunt van de ouders, zo heeft zij ter zitting verklaard.

Duidelijk is voorts dat het opvoedingsperspectief van de kinderen bij de oma ligt. De kinderen wonen inmiddels ruim zes jaar bij haar en iedereen is het erover eens dat dat goed gaat. De oma biedt de kinderen de noodzakelijke structuur en stabiliteit en de ontwikkeling van de kinderen verloopt goed. Uit de stukken, ter zitting en ook tijdens de gesprekken met [kind 1] en [kind 2] is echter gebleken dat daarover bij de ouders, de oma en de kinderen geen duidelijkheid bestaat; zij gaan ervan uit dat thuisplaatsing van de kinderen bij de ouders nog tot de mogelijkheden behoort. Het opvoedingsperspectief is voor hen dus onzeker. In zoverre is er verschil met de situatie in 2017 toen de rechtbank het verzoek om gezagsbeëindiging in navolging van de raad afwees. De huidige onzekerheid over het opvoedingsperspectief van de kinderen blijft bij een jaarlijkse verlenging van de maatregel van ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing bestaan, ook al hebben de ouders tot op heden tegen die verlenging geen bezwaar gemaakt. Voldoende aannemelijk is dat het belang van de kinderen hiermee niet is gediend. Voor hen behoort met het oog op hun verdere evenwichtige ontwikkeling de continuïteit van hun opvoedsituatie te zijn gewaarborgd en duidelijkheid te bestaan over hun opvoedperspectief bij de oma. De jaarlijkse verlenging van de maatregel van ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing is dus niet meer toereikend.

De raad heeft nog onderzocht of beëindiging van de maatregel van ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing tot de mogelijkheden behoort, maar is tot de conclusie gekomen dat dit niet het geval is. Het hof deelt dat standpunt, nu de ouders terugplaatsing van de kinderen bij hen voorstaan, maar dit, zoals uit het voorgaande volgt, niet meer aan de orde is.

Ter beoordeling is thans de vraag wie tot voogdes over de kinderen moet worden benoemd. De ouders stellen dat de oma daartoe de meest aangewezen persoon is. De raad en de voogdes bepleiten dat de beschikking van de rechtbank, waarbij de GI tot voogdes over de kinderen is benoemd, wordt bekrachtigd.

Het hof is van oordeel dat benoeming van een onafhankelijke instantie als de GI op zijn plaats is. De kinderen worden door de oma goed verzorgd en opgevoed. Wel ondersteunt de oma de wens van de ouders tot terugplaatsing van de kinderen bij hen. Het hof onderschrijft om die reden de overweging van de rechtbank dat in het belang van de kinderen volstrekt helder moet zijn dat zij verder zullen opgroeien bij de oma, hetgeen met de benoeming van de GI als voogdes het beste is gewaarborgd.