Uitspraken

Evean heeft in eerste aanleg verzocht om ontbinding van de arbeidsovereenkomst met [appellante] op de kortst mogelijke termijn vanwege verwijtbaar handelen van [appellante] (artikel 7:671b lid 1, sub a jo. 7:669 lid 3, sub e van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW)), verstoorde arbeidsverhouding (artikel 7:671b lid 1, sub a jo. 7:669 lid 3, sub g BW), andere omstandigheden die zodanig zijn dat van Evean redelijkerwijs niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomsten te laten voortduren (artikel 7:671b lid 1, sub a jo. 7:669 lid 3, sub h BW) dan wel een combinatie van deze gronden (artikel 7:671b lid 1, sub a jo. 7:669 lid 3, sub i BW), een en ander met veroordeling van [appellante] in de proceskosten.

[appellante] heeft verweer gevoerd en primair geconcludeerd tot afwijzing van het ontbindingsverzoek op alle genoemde gronden, met veroordeling van Evean in de volledige proceskosten. Subsidiair heeft [appellante] verzocht het ontbindingsverzoek vanwege een combinatie van alle gronden (sub i) toe te wijzen met toekenning van de wettelijke transitievergoeding inclusief de cumulatievergoeding, en een billijke vergoeding van € 115.852,32 bruto, alles met veroordeling van Evean in de volledige proceskosten. Meer subsidiair heeft [appellante] verzocht het ontbindingsverzoek vanwege een verstoorde arbeidsverhouding (sub g) toe te wijzen met toekenning van de wettelijke transitievergoeding en een billijke vergoeding van € 115.852,32 bruto, met veroordeling van Evean in de volledige proceskosten. Voor zover het ontbindingsverzoek van Evean zou worden afgewezen, heeft [appellante] verzocht om toewijzing van het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst op grond van artikel 7:671c lid 1 BW met inachtneming van de wettelijke opzegtermijn en om toekenning van de wettelijke transitievergoeding alsmede een billijke vergoeding van € 115.852,32 bruto, met veroordeling van Evean in de volledige proceskosten.

Bij de bestreden tussenbeschikking heeft de kantonrechter onder meer het volgende overwogen. Het ontbindingsverzoek van Evean is met name gelegen in (ernstig) verwijtbaar handelen van [appellante] . Evean heeft gesteld dat [appellante] boodschappen van Evean voor haar privé gebruik heeft gestolen, althans verduisterd, althans zich onrechtmatig heeft toegeëigend. Evean ondersteunt haar standpunt met de getuigenverklaringen van [naam 1] en een anonieme getuige. [appellante] heeft de juistheid van deze getuigenverklaringen uitdrukkelijk en gemotiveerd weersproken. Teneinde de gegrondheid van de meest verstrekkende opzeggingsgrond (de e-grond) te kunnen beoordelen, wordt nadere bewijsvoering noodzakelijk geacht. De kantonrechter heeft Evean toegelaten om bewijs te leveren van haar stelling dat [appellante] boodschappen die aan Evean toebehoren, heeft weggenomen.

Evean heeft verzocht een getuige anoniem te horen. Bij brief van 14 januari 2021 is dit verzoek afgewezen. Vervolgens is op verzoek van Evean op 14 april 2021 [naam 1] als getuige gehoord. [appellante] heeft vervolgens een akte na enquête genomen met producties en Evean een antwoordakte na enquête.

Bij de bestreden eindbeschikking heeft de kantonrechter het verzoek van Evean om ontbinding van de arbeidsovereenkomst afgewezen. De kantonrechter is van oordeel dat Evean niet is geslaagd haar stelling te bewijzen dat [appellante] boodschappen die aan Evean toebehoren, heeft weggenomen. Het verzoek van [appellante] tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst is wel toegewezen. De kantonrechter heeft hiertoe overwogen dat voldoende duidelijk is dat de verhoudingen tussen partijen onherstelbaar verstoord zijn geraakt. Van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Evean is geen sprake, zodat geen billijke of transitievergoeding wordt toegekend. De kantonrechter heeft de arbeidsovereenkomst met ingang van 1 september 2021 ontbonden en heeft Evean in de proceskosten veroordeeld.

Tegen de beslissing de arbeidsovereenkomst te ontbinden zonder daarbij de verzochte transitievergoeding en billijke vergoeding toe te kennen en de daaraan ten grondslag gelegde motivering komt [appellante] met drie grieven op.

Met grief 1 bestrijdt [appellante] het oordeel van de kantonrechter dat Evean jegens [appellante] niet ernstig verwijtbaar heeft gehandeld. [appellante] stelt dat de kantonrechter het oordeel dat geen sprake is van ernstig verwijtbaar handelen en nalaten van Evean gebrekkig heeft gemotiveerd en ten onrechte afdoet in slechts één zin (grief 3). [appellante] stelt dat Evean voorafgaand aan en tijdens de ontbindingsprocedure en in de periode tussen de ontvangst van de bestreden eindbeschikking en onvoorwaardelijke ontbinding van de arbeidsovereenkomst ernstig verwijtbaar heeft gehandeld. Evean heeft [appellante] op 19 juni 2020 geschorst zonder dat daar een (deugdelijk) onderzoek aan ten grondslag lag. [appellante] betwist dat er een verband is tussen het aantal/soort bestelde producten enerzijds en het werkrooster van [appellante] anderzijds in de periode gedurende het onderzoek, te weten van 28 april 2020 en 19 juni 2020. De door Evean overgelegde bestellijsten dateren van 7 juli 2020 en dus ruimschoots na de datum van schorsing van [appellante] op 19 juni 2020. De anonieme getuigenverklaring is pas op 29 juni 2020 en dus ook na de schorsing op 19 juni 2020 opgemaakt. Ook heeft er voorafgaande aan de schorsing ten onrechte geen hoor en wederhoor plaatsgevonden. Evean heeft op 19 juni 2020 alle collega’s per e-mail bericht dat (onder anderen) [appellante] de vermiste boodschappen heeft meegenomen, dat zij is geschorst en dat er ontslag wegens diefstal zou worden aangevraagd. Verder verwijt [appellante] Evean een harde en starre aanpak en houding tijdens de ontbindingsprocedure. [appellante] had na een dienstverband van ruim 15 jaar meer van Evean als werkgever mogen verwachten. Ook na de bestreden beschikkingen houdt Evean vast aan haar harde starre houding/aanpak. Evean heeft geen enkel initiatief genomen om [appellante] als werknemer te behouden, de relatie te herstellen of haar anderszins schadeloos te stellen. Ook heeft Evean geen excuses aangeboden en ook de collega’s niet laten weten dat Evean in het ongelijk is gesteld. Volgens [appellante] is de ontstane vertrouwensbreuk geheel aan Evean te wijten. Als Evean zich anders had opgesteld, gedegen onderzoek had gedaan, hoor en wederhoor had toegepast, rekening had gehouden met de belangen van [appellante] , het personeel niet had geïnformeerd, andere minder vergaande maatregelen had getroffen, excuses had gemaakt nadat zij in het ongelijk was gesteld of zich had gedragen zoals van een redelijk werkgever mag worden verwacht, dan was ontbinding van de arbeidsovereenkomst niet nodig geweest, aldus [appellante] .

Het hof komt tot de conclusie dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen niet is geëindigd als gevolg van ernstig verwijtbaar handelen van Evean. Het volgende is daartoe redengevend. Vooropgesteld wordt dat de melding op 28 april 2020 van [naam 1] voor Evean een gerechtvaardigde aanleiding was om een onderzoek te starten. Dat Evean al sinds januari 2019 op de hoogte was van de misstanden, zoals [appellante] stelt, is niet gebleken. De verwijzing van [appellante] naar een krantenbericht over personeelstekort in (onder meer) het EDD verpleeghuis, is daartoe niet voldoende. Op 10 juni 2020 heeft [naam 1] een uitgebreide schriftelijke verklaring afgelegd waaruit betrokkenheid van [appellante] bij het meenemen van de boodschappen kan worden afgeleid. Bij een controle van de administratie van Evean over 2020 is vervolgens gebleken dat het boodschappenbudget van de afdeling EDD met € 7.000,- was overschreden. Evean heeft verder toegelicht dat uit haar onderzoek is gebleken dat sinds 10 januari 2020 regelmatig bestellingen zijn gedaan en geleverd van aanzienlijke hoeveelheden levensmiddelen die niet in verhouding stonden met het aantal bewoners waar ze voor bestemd waren en ook niet met de bestellingen van andere afdelingen. Ook is gebleken dat er in mei 2020 aanzienlijke hoeveelheden levensmiddelen werden besteld, terwijl er in die periode vanwege de corona maatregelen niet meer op de locatie EDD gekookt werd. Evean heeft hiertoe verwezen naar de (als productie 8 in eerste aanleg) overgelegde bestellijsten en een (als productie 9 in eerste aanleg overgelegd) overzicht vanaf week 36 2019 waaruit blijkt wat het boodschappenbudget was en wat er daadwerkelijk is besteld. [appellante] heeft dit niet gemotiveerd weersproken. Zij stelt echter dat Evean de bestellijsten pas op 7 juli 2020 heeft geraadpleegd (en dus na de schorsing van [appellante] ). Evean heeft in dit verband toegelicht dat 7 juli 2020 de datum is waarop de overgelegde bestellijsten zijn uitgeprint, maar dat deze tijdens de onderzoeksperiode van 28 april 2020 tot 19 juni 2020 digitaal zijn geraadpleegd. Op 19 juni 2020 heeft de anonieme getuige een uitgebreide schriftelijke verklaring afgelegd waaruit betrokkenheid van [appellante] bij het meenemen van de boodschappen kan worden afgeleid. Daarop heeft Evean op 19 juni 2020 een gesprek met [appellante] gevoerd over de vermeende verduistering van de boodschappen. Dat er tijdens dit gesprek geen (voldoende) hoor en wederhoor zou hebben plaatsgevonden of dat [appellante] anderszins niet goed zou zijn behandeld, zoals zijzelf stelt, is niet gebleken. Gelet op bovenomschreven omstandigheden is het begrijpelijk dat Evean na de melding op 28 april 2020 een onderzoek naar de verduistering van de producten is gestart en dat zij op basis van de resultaten van dit onderzoek heeft besloten [appellante] op 19 april 2020 te schorsen. Niet valt in te zien welke andere, minder ingrijpende maatregelen Evean in deze situatie had moeten nemen. [appellante] stelt in dat verband ook niet wat Evean anders had moeten doen. Dat de kantonrechter (achteraf) heeft geoordeeld dat Evean niet is geslaagd in het leveren van bewijs dat [appellante] goederen van Evean heeft verduisterd laat onverlet dat Evean voldoende aanleiding had om het onderzoek in te stellen en [appellante] te schorsen.

Het hof is wel van oordeel dat Evean een verwijt valt te maken ten aanzien van de wijze waarop zij richting de andere medewerkers van de afdeling [A.] heeft gecommuniceerd. Gezien de geruchten binnen het team is het begrijpelijk dat Evean met de e-mail van 19 juni 2020 de medewerkers van de afdeling op de hoogte heeft willen stellen van het verloop van het onderzoek. Evean had evenwel voor een neutralere berichtgeving kunnen kiezen (in ieder geval voor wat betreft de rol van [appellante] ), aangezien de ontbindingsprocedure nog moest worden gestart. Deze handelwijze van Evean is echter niet zodanig verwijtbaar dat het de kwalificatie ernstig verwijtbaar rechtvaardigt.

De conclusie is dat de hiervoor onder 3.8 en 3.9 weergegeven handelwijze van Evean niet de conclusie rechtvaardigt dat de verstoorde arbeidsverhouding die ten grondslag ligt aan de door de kantonrechter uitgesproken ontbinding van de arbeidsovereenkomst, het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen van Evean. De omstandigheid dat Evean tijdens en na de ontbindingsprocedure vanwege haar starre en harde (proces)houding ernstig verwijtbaar zou hebben gehandeld, doet - wat daarvan ook zij - niet ter zake aangezien deze opstelling niet heeft geleid tot de verstoorde arbeidsverhouding tussen partijen. Uitsluitend het handelen of nalaten van Evean voorafgaand aan de ontbindingsprocedure heeft hieraan bijgedragen.

Het hiervoor overwogene brengt met zich dat de grieven 1 en 3 falen.

[appellante] maakt aanspraak op een transitievergoeding van € 16.088,28 bruto. Met (een onderdeel van) grief 2 komt [appellante] op tegen het oordeel van de kantonrechter om de arbeidsovereenkomst op verzoek van [appellante] te ontbinden zonder toekenning van een transitievergoeding.

In artikel 7:673 lid 1, onder b, sub 2, BW is bepaald dat de werkgever aan de werknemer een transitievergoeding verschuldigd is indien de arbeidsovereenkomst 24 maanden heeft geduurd en de arbeidsovereenkomst als gevolg van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever op verzoek van de werknemer is ontbonden. Blijkens de bestreden eindbeschikking heeft de kantonrechter op verzoek van [appellante] de arbeidsovereenkomst ontbonden vanwege een verstoorde arbeidsverhouding. Tegen deze ontbinding an sich is geen grief gericht. [appellante] grieft slechts tegen de beslissing van de kantonrechter om daarbij geen transitievergoeding aan haar toe te kennen. Dit onderdeel van grief 2 faalt nu hiervoor onder rov. 3.8.-3.10. reeds is overwogen dat van ernstig verwijtbaar handelen van Evean geen sprake is. Daarmee heeft [appellante] gelet op bovengenoemde bepaling geen recht op een transitievergoeding.

[appellante] maakt aanspraak op een billijke vergoeding van € 150.000,- bruto. Met (een onderdeel van) grief 2 bestrijdt [appellante] het oordeel van de kantonrechter om de arbeidsovereenkomst op verzoek van [appellante] te ontbinden zonder daarbij een billijke vergoeding toe te kennen.

In artikel 7:671c lid 2, onder b, BW is bepaald dat de kantonrechter aan de werknemer in geval van ontbinding van de arbeidsovereenkomst een billijke vergoeding kan toekennen, indien de ontbinding het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Nu hiervoor onder rov. 3.8.-3.10. reeds is geoordeeld dat van ernstig verwijtbaar handelen van Evean geen sprake is, heeft [appellante] ook geen recht op een billijke vergoeding. Ook dit onderdeel van grief 2 slaagt niet.

De conclusie is dat de grieven tevergeefs zijn voorgesteld. De bestreden beschikkingen zullen worden bekrachtigd. [appellante] heeft geen bewijs aangeboden van voldoende concrete feiten die, indien bewezen, tot een ander oordeel kunnen leiden. [appellante] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van het geding in hoger beroep.