Uitspraken

[appellante] heeft aan de verzoeken ten grondslag gelegd dat Zonova de aanzegverplichting van artikel 7:668 lid 1 BW niet voor het verstrijken van de in artikel 3.3 lid 3 cao PO vermelde termijn is nagekomen, zodat het dienstverband op grond van artikel 3.3 leden 3 en 4 jo. artikel 3.1 lid 2 cao PO voor onbepaalde tijd is voortgezet, althans (subsidiair) op de voet van artikel 3.3 lid 4 cao PO voor wederom twaalf maanden is voortgezet en daarnaast dat de vergoeding van artikel 7:668 lid 3 BW (door [appellante] berekend op één maand salaris) verschuldigd is geworden wegens de ontijdigheid van de aanzegging.

Zonova heeft gemotiveerd betwist dat zij niet tijdig aan de aanzegverplichting heeft voldaan. Zij stelt dat zij in haar e-mailberichten van ruimschoots voor het verstrijken van de in artikel 3.3 lid 3 cao PO bepaalde termijn tijdig en voldoende duidelijk aan [appellante] heeft laten weten dat het dienstverband niet zou worden voortgezet en dat [appellante] dat ook tijdig zo heeft begrepen.

De kantonrechter heeft Zonova gelijk gegeven en de verzoeken van [appellante] afgewezen. Zij heeft geoordeeld dat Zonova tegen de achtergrond van haar e-mailberichten vanaf 29 maart 2021, in ieder geval op 23 april 2021 aan de door de wet verlangde duidelijkheid over het al dan niet voortzetten van het dienstverband heeft voldaan.

Tegen die beslissing komt [appellante] op met haar gronden van het beroep. Zij strekken alle tot betoog dat Zonova haar eerst bij brief van 30 juni 2021 voldoende duidelijk want ondubbelzinnig het einde van het dienstverband heeft aangezegd. De beroepsgronden lenen zich voor een gezamenlijke behandeling. Het hof overweegt als volgt.

1. over het al dan niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst; en

2. ij voortzetting, over de voorwaarden waaronder hij de arbeidsovereenkomst wil voortzetten.

(…)

3. Indien de werkgever de verplichting bedoeld in lid 1, aanhef en onderdeel a, in het geheel niet is nagekomen, is hij aan de werknemer een vergoeding verschuldigd gelijk aan het bedrag van het loon voor één maand. Indien de werkgever die verplichting niet tijdig is nagekomen, is hij aan de werknemer een vergoeding naar rato verschuldigd. (…).

De aanzegplicht van artikel 7:688 lid BW dient ertoe om zeker te stellen dat de werknemer tijdig schriftelijk op de hoogte is gesteld van de bedoeling van de werkgever over het al dan niet voortzetten van het dienstverband, zodat daarover geen misverstand kan bestaan en de werknemer zo nodig op zoek kan gaan naar ander werk. Wat betreft de bewijslastverdeling geldt dat de werknemer zal moeten stellen dat niet (tijdig en/of schriftelijk) is aangezegd, waarna de werkgever zal moeten bewijzen dat hij de aanzegging wel en tijdig en schriftelijk heeft gedaan.

Het gaat hier om de vraag of Zonova met de door haar ingeroepen e-mails in het van haar verlangde bewijs is geslaagd. Het hof beantwoordt die vraag - anders dan de kantonrechter - ontkennend. [appellante] is bij aanvang van de arbeidsovereenkomst voorgehouden dat zij bij een voldoende beoordeling een vaste aanstelling zou krijgen. De e-mails van Zonova houden in dat de beoordeling van [appellante] onvoldoende is en dat haar dienstverband per 31 juli 2021 eindigt. Verder houden de e-mails van [appellante] in dat zij met haar onvoldoende beoordeling bekend is en dat de consequentie daarvan is dat de arbeidsovereenkomst niet wordt voortgezet. Na die e-mails heeft [appellante] echter bezwaar gemaakt tegen de onvoldoende beoordeling. Zij mocht erop vertrouwen dat de bezwaarprocedure geen wassen neus zou zijn en dat zo lang die nog liep, zij nog een kans maakte op alsnog een voldoende beoordeling, en daarmee op een vaste aanstelling. Als voor Zonova op voorhand vaststond dat de uitkomst van het bezwaar niet van invloed zou zijn geweest op de eerdere beslissing om niet met haar door te gaan, had het op haar weg gelegen om [appellante] daar op voorhand schriftelijk op te wijzen. Daarbij komt dat de brief van Zonova van 30 juni 2021 niet zonder meer is te lezen als een bevestiging van wat [appellante] uit de eerdere e-mails van Zonova al duidelijk had moeten zijn. Daarentegen wijst die brief erop dat ook volgens Zonova zelf pas na de beslissing op het bezwaar de vereiste duidelijkheid aan [appellante] kon worden gegeven over het einde van de arbeidsovereenkomst. In die brief staat immers dat die beslissing daarvoor (mede) redengevend was. Gedoeld wordt op de bewoordingen ”Gezien de (…) behandeling van het door u ingediende bezwaar tegen uw beoordeling (…)”. Zonova heeft bovendien geen overtuigende andere verklaring gegeven voor de datering en de inhoud van de brief van 30 juni 2021. De door Zonova voor die brief opgegeven verklaring dat [appellante] zich bleef verzetten tegen haar onvoldoende beoordeling en een niet voortzetting van haar dienstverband en dat de brief ertoe diende om haar ertoe te bewegen om bescheiden te ondertekenen en te retourneren, snijden in het licht van de door Zonova in de brief gebezigde bewoordingen geen hout.

Zonova heeft dus eerst bij brief van 30 juni 2021 aan haar aanzegplicht voldaan en heeft aldus de in artikel 3.3 lid 3 van de cao PO gestelde aanzegtermijn geschonden. In zoverre krijgt [appellante] gelijk en heeft het hoger beroep succes. Daarmee is het de vraag welke sanctie op de ontijdige aanzegging is gesteld. Lid 4 van die cao-bepaling is daarover duidelijk: met ingang van de einddatum (31 juli 2021) is het dienstverband verlengd voor opnieuw de bepaalde tijd van twaalf maanden. Daarop strandt het primaire standpunt van [appellante] dat zij nu een vaste aanstelling heeft aangezien aan deze bepaling geen andere betekenis kan worden toegekend en ook geen andere grondslag voor het ontstaan van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd is komen vast te staan. De daarnaast als tweede sanctie verzochte aanzegvergoeding van artikel 7:668 lid 3 BW komt evenmin voor toewijzing in aanmerking. Artikel 3.3 lid 4 cao PO bevat onmiskenbaar een exclusief bedoelde sanctie die in de plaats treedt van de wettelijke sanctie en voor de werknemer bovendien aanzienlijk gunstiger is dan de geldelijke vergoeding van artikel 7:668 lid 3 BW. Afwijking van laatstgenoemde niet-dwingendrechtelijke bepaling bij cao is toegestaan.

Het hof concludeert op grond van het vorenstaande dat de subsidiair verzochte verklaring voor recht dat de arbeidsovereenkomst per 1 augustus 2021 voor de duur van twaalf maanden is voortgezet toewijsbaar is. De berekening van het loon over de voortgezette arbeidsovereenkomst van twaalf maanden (€ 57.576,41 bruto) is door Zonova niet weersproken en dus eveneens toewijsbaar. Hetzelfde geldt voor de gevorderde wettelijke rente over het loon telkens vanaf de dag van opeisbaarheid. Het hof ziet echter in het feit dat het door Zonova nog te betalen loon op zichzelf al het karakter heeft van een sanctie (namelijk op de ontijdige aanzegging) aanleiding om de sanctie van de wettelijke verhoging van dat loon te matigen tot 10%. Zonova heeft geen stellingen betrokken die indien bewezen kunnen leiden tot een andere uitkomst van de zaak. Aan bewijslevering is dus niet toegekomen.

De slotsom is dat het hoger beroep slaagt. De bestreden beschikking zal worden vernietigd en de hiervoor als toewijsbaar beoordeelde verzoeken van [appellante] zullen als na te melden alsnog worden toegewezen. Bij deze uitkomst geldt Zonova als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij. Zij zal daarom als na te melden in de proceskosten van de eerste aanleg en het hoger beroep worden veroordeeld.