Uitspraken

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter het verzoek van [appellant] afgewezen en [appellant] veroordeeld tot betaling van de proceskosten.

Tegen deze beslissing en de daaraan ten grondslag gelegde motivering komt [appellant] met zijn grieven op. HvA bestrijdt de grieven.

Met de grieven 1, 2 en 3 komt [appellant] op tegen het oordeel van de kantonrechter dat HvA een objectief bepaalbaar inwerkbeleid hanteert, ook al is dat niet samen met de PMR geformuleerd, en dat [appellant] er niet gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat zijn D-3 contract zou worden omgezet naar een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Voorts stelt [appellant] zich op het standpunt dat de kantonrechter ten onrechte eraan voorbij is gegaan dat HvA bij de beoordeling van zijn functioneren rekening had moeten houden met zijn draagkracht tijdens ziekte, althans dat hij door zijn ziekte niet een volwaardig verbetertraject heeft kunnen doorlopen.

Ter toelichting op zijn grieven voert [appellant] aan, dat het inwerkbeleid van HvA, zoals dat in zijn geval is uitgevoerd, niet is te beschouwen als een objectief bepaalbaar inwerkbeleid, nu in dit beleid op geen enkele wijze rekening is gehouden met de zeer chaotische periode ten tijde van de coronacrisis. Verder acht [appellant] van belang de wijze waarop dit beleid door de verantwoordelijk leidinggevende(n) in een concrete situatie bij een docent is vorm gegeven. Dit blijkt uit het formulier jaargesprek van 25 juni 2020 waaruit kan worden afgeleid dat de daarin genoemde vergissingen van [appellant] mede het gevolg zijn van fouten in de afstudeeradministratie en de afstand die in deze periode was ontstaan door de antivirusmaat-regelen waardoor de begeleiding van [appellant] minder accuraat was dan anders. Doordat [appellant] last heeft van ADHD was het voor hem in deze periode extra moeilijk om het overzicht te behouden en de benodigde structuur in zijn werkzaamheden te handhaven. Vanuit HvA was er, als het gaat om het beoordelen van een docent, onvoldoende begrip voor de gewijzigde werksituatie door de coronapandemie. Dit geldt ook voor zijn medische beperkingen waarvan [appellant] melding had gemaakt. HvA heeft [appellant] niet goed kunnen beoordelen, doordat hij in een periode van coronamaatregelen is begonnen bij HvA. Hij mocht er op vertrouwen dat de arbeidsovereenkomst zou worden omgezet in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, aldus [appellant] .

Er is evenmin grond voor het oordeel dat het inwerkbeleid van HvA, zoals dit in het geval van [appellant] is uitgevoerd, niet te beschouwen is als objectief bepaalbaar, omdat in dit beleid geen rekening zou zijn gehouden met de coronacrisis. Het hof is met de kantonrechter van oordeel dat HvA een objectief bepaalbaar inwerkbeleid hanteert voor het inwerken van nieuw in dienst tredende werknemers en dat een arbeidsovereenkomst en een inwerkpro-gramma voor de duur van twee jaar reëel zijn. De stelling van [appellant] dat in dit beleid geen rekening is gehouden met een onvoorziene omstandigheid zoals corona, maakt niet dat het inwerkbeleid daarmee onvoldoende objectief bepaalbaar is. Uit de met [appellant] gevoerde jaar-, beoordelings- en evaluatiegesprekken, zoals hiervoor weergegeven onder 2.4 tot en met 2.8, en de verslagen die daarvan zijn gemaakt, blijkt voorts dat sprake was van een passend inwerktraject voor [appellant] . [appellant] is meerdere malen tussentijds beoordeeld en er is uitgebreid met hem gesproken over zijn functioneren als docent waarbij is aangegeven op welke punten hij zijn functioneren diende te verbeteren. In het formulier jaargesprek van 25 juni 2020 waarnaar [appellant] verwijst, is onderkend dat de begeleiding van [appellant] minder accuraat was dan anders vanwege de coronacrisis. Daarin is onder meer vermeld: “Wat hierbij niet hielp was de afstand die door de antivirusmaatregelen ontstond, waardoor mijn en onze begeleiding minder accuraat was dan anders: ‘even langslopen en bijpraten’ was niet meer mogelijk, lesbezoek weinig zinvol. Ook de informele omgang met en support door collega’s werd daardoor bemoeilijkt (denk aan praktische omgang met ‘de systemen’ maar ook een luisterend oor. Voor een nieuwe docent is dat niet gemakkelijk en dat heb ik waarschijnlijk onderschat” (zie hiervoor onder 2.4). Hieruit volgt dat ook door HvA wordt onderschreven dat de begeleiding tijdens corona minder accuraat was dan anders en dat er vanuit HvA wel degelijk oog was voor de (werk)omstandigheden waarmee [appellant] als nieuwe docent bij HvA te maken had door de antivirusmaatregelen. Verder blijkt uit het formulier jaargesprek dat [appellant] hierna in de gelegenheid is gesteld om gebruik te maken van een coach en zijn er afspraken gemaakt over intensievere begeleiding van [appellant] in het eerste semester van het daarop volgende schooljaar. Hieruit volgt dat de moeilijkheden die zich tijdens de coronaperiode voordeden wel degelijk zijn betrokken bij de inwerkperiode en de beoordeling van [appellant] als docent.

Nadat [appellant] op 3 februari 2021 een onvoldoende beoordeling had gekregen, is op 19 februari 2021 een verbetertraject gestart. Uit het formulier beoordeling van 3 februari 2021 (zie hiervoor onder 2.5) blijkt dat vanwege de moeite die [appellant] had met het lezen van een beeldscherm, aan hem een grotere laptop, een beeldschermbril en een extra scherm ter beschikking zijn gesteld. Verder blijkt daaruit dat [appellant] op aanraden van zijn leidinggevende van destijds, een coachingstraject is gestart bij de HvA-academie. Met betrekking tot zijn functioneren is in de toelichting op de beoordeling vermeld, dat tijdens het eerste lesbezoek er niet eens sprake was van een les, zo slecht ging het (zie hiervoor onder 2.5). [appellant] heeft daarna feedback gekregen om de lessen te verbeteren en een aantal lessen die hij had opgenomen zijn door [naam 1] bekeken. In overleg is besloten dat [appellant] de Basiskwalificatie Examinering (BKE) en de hele cursus Basiskwalificatie Didactische Bekwaamheid (BDB) zou gaan doen. Verder heeft [naam 1] in de bevestiging van de verbeterpunten naar aanleiding van de onvoldoende beoordeling onder meer aan [appellant] geschreven dat hij de daarin genoemde vijf punten moet verbeteren. Daarbij is tevens melding gemaakt van zeven punten om [appellant] bij de verbeteringen optimaal te ondersteunen (zie hiervoor onder 2.6).

In de tussentijdse evaluatie van het verbetertraject waarvan op 4 juni 2021 een verslag is gemaakt (zie hiervoor onder 2.9) is onder meer vermeld: “[ [appellant] ] geeft aan dat de functieomschrijving ook ruimte biedt om niet volledig ingezet te worden als docent. [naam 1] benadrukt hierbij nogmaals de organisatiebehoefte, wanneer je als docent in dienst bent moet je in ieder geval ingezet worden op onderwijsuitvoering. (…) Accentverschillen binnen de docent functie kunnen er zijn, maar alle docenten zullen ook zeker les moeten geven. En de basis om ook voor onderwijsontwikkeling of andere taken te kunnen uitvoeren is wel goed functioneren op je kerntaak: onderwijsuitvoering. Het is de basis van het docentschap. [appellant] geeft aan dat het accent op docenttaken sowieso minder bij hem past”. Tot slot verklaart [appellant] : “dat hij nu 12 jaar in het onderwijs en niet meer wil dansen naar de pijpen van het profiel. Hij heeft meer in zijn mars dan dat. [naam 1] geeft aan dat het goed functioneren als docent en binnen de organisatie basis zal zijn van een eventuele contractverlenging en dat het op dit moment nog niet goed genoeg gaat om het contract te verlengen”.

Het hof is van oordeel dat uit hetgeen hiervoor onder 3.7 en 3.8 is opgenomen blijkt, dat HvA heel duidelijk en kenbaar haar twijfels heeft geuit over het functioneren van [appellant] als docent en dat zij met name kritiek had op de manier van lesgeven van [appellant] . [appellant] heeft zelf ook gemeld dat het accent op docenttaken minder bij hem past en dat hij na twaalf jaar in het onderwijs niet meer wil dansen naar de pijpen van het profiel. HvA heeft daarentegen aan [appellant] duidelijk gemaakt dat nu juist het goed functioneren als docent basis is voor een eventuele contractverlenging en dat de docenttaken tot de kerntaak van de functie van [appellant] als docent behoren. Om zich als docent te verbeteren is besloten dat [appellant] de BKE en de cursus BDB zou gaan doen en zijn door [naam 1] zeven punten genoemd om [appellant] bij de verbeteringen optimaal te ondersteunen. Uit deze afspraken en ondersteuning die [appellant] is geboden om zich te verbeteren als docent, kan worden opgemaakt dat HvA zich meer dan voldoende heeft ingezet om dat doel te bereiken. De stelling van [appellant] dat HvA hem in deze periode niet goed heeft kunnen beoordelen, is door HvA gemotiveerd weersproken. Voor zover [appellant] stelt dat HvA zijn functioneren niet goed heeft kunnen beoordelen mede vanwege zijn ADHD, geldt dat niet is gebleken dat [appellant] van die ADHD melding heeft gemaakt bij HvA of de bedrijfsarts. Eerst in het Verslag evaluatie verbeterplan van 22 april 2021 komt ADHD naar voren als [appellant] antwoord geeft op de vraag of hij in staat is te verbeteren, te weten: “dat het mogelijk is dat hij op dit punt niet voldoende kan verbeteren door zijn neurodiversiteit”. Voor zover HvA met de ADHD van [appellant] onvoldoende rekening heeft gehouden, kan dat HvA in het kader van deze procedure niet worden aangerekend. Ook de stelling dat [appellant] door zijn ziekteperiode in mei 2021 niet een volwaardig verbetertraject heeft kunnen doorlopen, hetgeen door HvA gemotiveerd is bestreden, vindt geen steun in de gestelde feiten. Voor zover [appellant] bedoelt te betogen dat hem vanwege zijn ADHD in samenhang met de coronamaatregelen meer (inwerk)tijd had moeten worden gegund, is het hof van oordeel dat hierin geen grond gelegen kan zijn om het D-3 contract van [appellant] om te zetten naar een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Uit de stukken blijkt dat HvA het functioneren van [appellant] als docent voldoende zorgvuldig heeft kunnen beoordelen en daar voldoende tijd voor had tijdens het twee jaar durende D-3 contract. Er is evenmin steun te vinden voor het oordeel dat HvA [appellant] geen eerlijke kans zou hebben gegeven vanwege zijn beperking, zoals [appellant] ter zitting heeft betoogd. Het hof is dan ook van oordeel dat HvA in redelijkheid niet gehouden was om [appellant] een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd aan te bieden. Evenmin mocht [appellant] , gelet op de duidelijke mededelingen die HvA heeft gedaan over zijn functioneren, er gerechtvaardigd op vertrouwen dat zijn tijdelijke arbeids-overeenkomst zou worden omgezet in een voor onbepaalde tijd. De grieven 1, 2 en 3 falen.

Met grief 4 komt [appellant] op tegen het oordeel van de kantonrechter dat niet is gebleken dat HvA de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Ter toelichting hierop voert [appellant] aan dat op grond van gerechtvaardigd vertrouwen het dienstverband na 6 januari 2022 nog immer voortduurt en dat de brief van HvA van 31 augustus 2021 dient te worden aangemerkt als een opzeggingshandeling. Door toch vast te houden aan de beëindiging van het dienstverband heeft HvA ernstig verwijtbaar gehandeld wat grond is voor het toewijzen van een billijke vergoeding van één jaarsalaris aan [appellant] .

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat er geen sprake is van een opzegging van de arbeidsovereenkomst met [appellant] , maar van een aanzegging van het einde van de arbeidsovereenkomst door HvA, zoals blijkt uit de brief van 31 augustus 2021 (zie hiervoor onder 2.11). Deze aanzegging is niet aan te merken als een opzeggingshandeling. Nu er geen sprake is van een opzegging en [appellant] er evenmin gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat het dienstverband na 6 januari 2022 zou worden voortgezet, is er geen grond voor toewijzing van de subsidiair gevorderde billijke vergoeding. Grief 4 faalt dan ook.

Aangezien de grieven falen, zal de beschikking waarvan beroep worden bekrachtigd. [appellant] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden verwezen in de kosten van het geding in hoger beroep.