Uitspraken

In de procedure bij de Rechtbank en bij het Hof heeft belanghebbende als adres opgegeven ‘[a-straat 1 te Q]. In de gemeentelijke basisadministratie stond belanghebbende op dat adres ingeschreven. Een aan belanghebbende gerichte brief van de griffier van het Hof van 16 januari 2013 is naar genoemd adres verzonden en – gelet op de gedingstukken kennelijk – door belanghebbende in ontvangst genomen. De griffier van het Hof heeft belanghebbende bij aangetekend verzonden brief van 16 mei 2013 uitgenodigd voor het bijwonen van de zitting op 27 juni 2013 om 10.00 uur te Arnhem. De brief is eveneens verzonden naar het door belanghebbende opgegeven adres[a-straat 1 te Q]. De brief van 16 mei 2013 is evenwel op 21 mei 2013 door de griffier terug ontvangen. Blijkens door de griffier ingewonnen informatie uit de gemeentelijke basisadministratie is belanghebbende met ingang van 1 mei 2013 niet langer ingeschreven op het adres[a-straat 1 te Q]. Zijn nieuwe adres is niet vermeld in de gemeentelijke basisadministratie. Evenmin heeft belanghebbende zijn nieuwe adresgegevens doorgegeven aan het Hof. Desgevraagd heeft de Inspecteur ter zitting verklaard dat uit een bij de Rechtbank aanhangige procedure blijkt dat belanghebbende als correspondentieadres heeft opgegeven het adres[b-straat 1 te R]. Dit adres heeft belanghebbende niet in de gemeentelijke basisadministratie doen registreren en evenmin aan het Hof doorgegeven. Gelet op het bepaalde in het artikel 8:38, eerste en tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht, is belanghebbende rechtsgeldig uitgenodigd voor de zitting van 27 juni 2013. Belanghebbende is ter zitting evenwel niet verschenen. De omstandigheid dat de uitnodiging hem niet heeft bereikt, komt voor zijn risico. Het had op zijn weg gelegen het Hof te informeren over zijn nieuwe adresgegevens.

Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende met betrekking tot het onderhavige jaar geen gevolg heeft gegeven, ook niet na de aanmaning van de Inspecteur daartoe, aan de uitnodiging van de Inspecteur tot het doen van de aangifte IB/premie VV 2007.

Dit betekent, gelijk de Inspecteur heeft gesteld en de Rechtbank heeft geoordeeld, dat belanghebbende voor het jaar 2007 niet ‘de vereiste aangifte’ heeft gedaan. Dit brengt mee dat belanghebbende moet doen blijken, dat wil zeggen overtuigend dient aan te tonen, dat de uitspraak op bezwaar onjuist is (artikel 27j, tweede lid in verbinding met artikel 27e, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen).

Deze zogenoemde omkering en verzwaring van de bewijslast laat evenwel onverlet dat de Inspecteur gehouden is bij het ambtshalve vaststellen van de aanslag uit te gaan van een redelijke schatting van het inkomen van belanghebbende. Het vereiste van een redelijke schatting strekt, in de context van de omkering van de en verzwaring van de bewijslast, ertoe te voorkomen dat een aanslag naar willekeur wordt vastgesteld (vgl. HR 31 mei 2013, nrs. 11/03452 en 11/03456, ECLI:NL:HR:2013: BX7184).

Belanghebbende betwist de in onderdeel 2.9 weergeven schatting van de Inspecteur. In aanmerking genomen dat de Inspecteur bij zijn (nadere) schatting is uitgegaan van omzet- en loongegevens over het jaar 2007 die door belanghebbende zelf zijn verstrekt en voorts, voor wat betreft bepaalde kosten, heeft aangeknoopt bij gegevens van belanghebbende over het jaar 2006 als ook rekening heeft gehouden met de zelfstandigenaftrek en MKB-vrijstelling, kan de nadere schatting van de Inspecteur naar het oordeel van het Hof niet als onredelijk, in de zin van willekeurig, worden bestempeld. Het ligt, nu belanghebbende de schatting van de Inspecteur betwist, op zijn weg daarvoor het verzwaarde tegenbewijs te leveren (HR 31 mei 2013, nrs. 11/03452 en 11/03456, ECLI:NL:HR:2013:BX7184).

Met zijn enkele – zonder enige nadere onderbouwing met stukken – ingenomen stelling dat door de Inspecteur geen rekening is gehouden met – in de woorden van belanghebbende – ‘hogere personeelskosten, hogere woonkosten, zelfstandigenaftrek, oude dag reserves (…)’, heeft belanghebbende niet voldaan aan de op hem rustende verzwaarde bewijslast. Belanghebbende heeft weliswaar gesteld dat hij zulks zou kunnen aantonen door overlegging van een concept-jaarrekening, doch hij heeft een dergelijk concept niet – ook niet in hoger beroep – overgelegd. De omstandigheid dat belanghebbende – zoals hij heeft gesteld – als gevolg van een financieel conflict met zijn vorige boekhouder niet zou kunnen beschikken over zijn jaarstukken, is een omstandigheid die voor zijn rekening en risico komt.

In zoverre belanghebbende in deze procedure toepassing van de zogenoemde middelingsregeling bepleit, kan – nog daargelaten dat de onderhavige aanslag nog niet onherroepelijk vaststaat – daarop geen acht worden geslagen. Dat verzoek dient immers bij de Inspecteur te worden gedaan die vervolgens op dat verzoek bij voor bezwaar vatbare beschikking dient te beslissen (artikel 3.154, tiende en elfde lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001).

Het hoger beroep wordt mede geacht te zijn gericht tegen de beschikking heffingsrente. Belanghebbende heeft tegen die beschikking geen zelfstandige grieven aangevoerd. Nu de aanslag, zoals verminderd door de Rechtbank, in stand wordt gelaten, ziet het Hof geen grond voor (verdere) vermindering van de in rekening gebrachte heffingsrente.