Uitspraken

Ingevolge artikel 6.3, lid 1, letter a, van de Wet inkomstenbelasting 2001 behoren tot de (aftrekbare) onderhoudsverplichtingen de periodieke uitkeringen en verstrekkingen op grond van een rechtstreeks uit het familierecht voortvloeiende verplichting, tenzij deze worden gedaan aan bloed- of aanverwanten in de rechte lijn of in de tweede graad van de zijlijn.

Tijdens het huwelijk steunt de onderhoudsverplichting tussen echtgenoten op – de uit het familierecht voortvloeiende verplichting van – artikel 1:81 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) op grond waarvan echtgenoten verplicht zijn elkaar het nodige te verschaffen waarbij over en weer rekening moet worden gehouden met ieders inkomen en vermogen.

Blijkens het arrest HR 2 juli 1986, nr. 23.856, BNB 1986/243, kan voornoemde verplichting op grond van artikel 1:81 BW worden gesteld op de omvang van de verstrekkingen die in overeenstemming is met de hoogte die de burgerlijke rechter als alimentatie aan de echtgenoot zou hebben toegekend.

Blijkens het arrest HR 15 december 1976, nr. 18.133, BNB 1977/21, is slechts aftrek toegelaten ter zake van onderhoud van de echtgenoot indien de echtgenoten duurzaam gescheiden leven.

Zoals de Rechtbank terecht heeft overwogen, brengt een redelijke verdeling van de bewijslast mee dat belanghebbende, die aanspraak heeft gemaakt op een aftrekpost, aannemelijk dient te maken dat hij periodieke verstrekkingen heeft gedaan op grond van een rechtstreeks uit het familierecht voortvloeiende verplichting.

Belanghebbende betoogt dat hij en de echtgenote in 2009 duurzaam gescheiden hebben geleefd. De Inspecteur brengt daartegen in dat belanghebbende en de echtgenote in 2009 een gezamenlijke bankrekening hebben, dat beiden kunnen beschikken over een bankpas en dat de advocaat van de echtgenote eerst in juli 2010 spreekt over alimentatie. Volgens de Inspecteur brengen deze omstandigheden mee dat belanghebbende en de echtgenote in 2009 een gemeenschappelijke huishouding hebben gevoerd. De Inspecteur heeft niet betwist dat belanghebbende vanaf maart 2005 niet meer in de echtelijke woning te [Z] heeft gewoond. Gelet op laatstgenoemde omstandigheid, op de verklaringen van belanghebbende en de ex-echtgenote (zie 2.5) en op het feit dat het huwelijk in december 2010 door echtscheiding is ontbonden, acht het Hof aannemelijk dat belanghebbende en de echtgenote in 2009 afzonderlijk een eigen leven hebben geleid als ware zij niet gehuwd, en dat deze toestand als bestendig is bedoeld. Hetgeen de Inspecteur daartegenover heeft gesteld, doet aan dat oordeel niet af. Dit brengt mee dat belanghebbende en zijn echtgenote in 2009 duurzaam gescheiden hebben geleefd.

Vervolgens betoogt belanghebbende dat in 2009 zijn pensioen en AOW-uitkering rechtstreeks zijn overgemaakt naar de gemeenschappelijke bankrekening en dat deze gelden zijn opgenomen en gebruikt door de echtgenote van wie hij duurzaam gescheiden leefde, onder meer voor de betaling van de hypotheekrente. Het Hof acht echter, mede gelet op de inkomenspositie van belanghebbende en zijn echtgenote, niet aannemelijk dat belanghebbende in 2009 op grond van artikel 1:81 BW verplicht was de echtgenote meer te verschaffen dan een bedrag van € 4.339 dat reeds in aftrek is gekomen. Belanghebbende heeft immers niets aangevoerd omtrent de behoefte, draagkracht of andere niet-financiële omstandigheden van de echtgenote waaruit kan worden afgeleid dat de verstrekkingen in 2009 als verstrekkingen ter voorziening in het levensonderhoud van de echtgenote moeten worden beschouwd.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Nu de aanslag in stand blijft, is voor een vermindering van de in rekening gebrachte heffingsrente geen plaats.