Uitspraken

De verliezen met betrekking tot de exploitatie van de schapen- en paardenhouderij kunnen fiscaal eerst bij belanghebbende in aanmerking worden genomen wanneer deze exploitatie in de onderhavige jaren als een bron van inkomen kan worden beschouwd. Daartoe dient aan een drietal voorwaarden te worden voldaan, te weten: dat aan het economische verkeer wordt deelgenomen, dat het behalen van geldelijk voordeel wordt beoogd en dat redelijkerwijs te verwachten is dat de bron – al dan niet in de toekomst – een positief resultaat geeft. Met partijen neemt het Hof aan dat aan de eerste twee voorwaarden is voldaan. Wat de derde voorwaarde betreft, betoogt belanghebbende dat winsten met de schapenhouderij – daarover gaat het debat tussen partijen – vanaf 2015 redelijkerwijs zijn te verwachten. De Inspecteur heeft gesteld dat, gelet op de gerealiseerde resultaten tot dusverre, de schapenhouderij niet als een bron van inkomen kan worden aangemerkt. Van een redelijk vooruitzicht op een voordeel is zijns inziens geen sprake nu belanghebbende, anders dan zijn mede-schapenhouders, geen recht heeft op (Europese) subsidie in de vorm van de voormalige ooipremies.

Anders dan de Inspecteur en de Rechtbank, is het Hof van oordeel dat de schapenhouderij wel als een bron van inkomen kan worden beschouwd omdat aannemelijk is dat redelijkerwijs is te verwachten dat deze activiteiten winstgevend zullen gaan worden. Het Hof acht daarbij van belang dat de veestapel vanaf de start van de activiteiten – door eigen fok – geleidelijk is opgebouwd. In het jaar 2005 zijn de firmanten gestart met een klein aantal schapen, 12 stuks. Eind 2007 is de veestapel uitgebreid naar 80 schapen, in 2008 waren het 120 schapen, in 2009 197 schapen, in 2010 was reeds sprake van 335 schapen, in 2011 490 schapen en eind 2012 bestond de veestapel uit 522 schapen. De verwachtingen zijn – naar belanghebbende onweersproken heeft gesteld – 650 stuks voor het jaar 2014 en meer dan 1.000 voor het jaar 2015. Voorts is van belang dat belanghebbende ter zitting geloofwaardig heeft verklaard dat vanaf 2014/2015 positieve resultaten zijn te verwachten. Hij heeft er in dat verband op gewezen dat de omvang van de veestapel van rond de 1.000 schapen aanzienlijke schaalvoordelen oplevert. Ook heeft hij gesteld dat de financieringslasten zullen worden teruggedrongen door nu reeds geplande kapitaalstortingen. Omdat belanghebbende en zijn echtgenote ook reeds in de jaren 2007, 2008 en 2009 forse kapitaalstortingen hebben gedaan, acht het Hof deze stelling geloofwaardig. Daarnaast heeft hij onweersproken gesteld dat hij hogere opbrengsten per schaap realiseert dan waarmee is rekening gehouden in de door de Inspecteur gehanteerde KWIN-normen. Het Hof is er derhalve van overtuigd geraakt dat belanghebbende met de door hem gekozen bedrijfsvoering een lange aanloopperiode nodig heeft alvorens het “break even-punt” zal worden bereikt in 2014/2015. Anders dan de Rechtbank – die heeft geoordeeld dat binnen afzienbare tijd een positief resultaat dient te worden behaald – acht het Hof onder de gegeven omstandigheden een beperkte beoordelingsperiode van de bronvraag niet juist. De gerealiseerde verliezen in de jaren 2005 tot en met 2013, alsmede het gemis aan ooipremies – vanwege hun geringe omvang –, doen er derhalve niet aan af dat er desondanks sprake is van een objectieve winstverwachting.

Ten overvloede zij nog opgemerkt dat de Rechtbank naar het oordeel van het Hof terecht heeft geoordeeld dat de controlerend ambtenaar, en daarmee de Inspecteur, ten tijde van de controle in het jaar 2008 het in rechte te honoreren vertrouwen heeft gewekt dat belanghebbende met zijn schapen- en paardenhouderij een bron van inkomen heeft gerealiseerd. Zoals de controlerend ambtenaar ter zitting van het Hof heeft verklaard, heeft hij ten tijde van het boekenonderzoek de jaarstukken met betrekking tot de jaren 2005 en 2006 ingezien, heeft hij de maatschapsakte beoordeeld en is een en ander besproken met de accountant van belanghebbende. Het Hof is van oordeel dat onder deze omstandigheden belanghebbende er redelijkerwijs van mocht uitgaan dat zijn paarden- en schapenhouderij door de Inspecteur als een bron van inkomen aangemerkt zouden worden. Dat de controlerend ambtenaar heeft voorgesteld om een op het jaar 2005 betrekking hebbende correctie, gezien de verliezen, te verwerken in de aangifte IB/PVV voor het jaar 2007 maakt dat belanghebbende er redelijkerwijs van mocht uitgaan dat, ondanks de gerealiseerde verliezen, hij ook voor de jaren na 2006 een bron van inkomen behield.

Uit het vorenoverwogene volgt dat belanghebbende gerechtigd is verliezen uit de schapenhouderij in de onderhavige jaren fiscaal in aanmerking te nemen. Ten aanzien van de hoogte van die verliezen is in geschil of de onderwerpelijke winstverdeling, waarbij belanghebbende 100% van het maatschapsverlies krijgt toebedeeld, zakelijk is en, zo neen, of de Inspecteur het in rechte te honoreren vertrouwen heeft gewekt dat zulks niet op bezwaren stuitte.

Vaststaat dat de controlerend ambtenaar de maatschapsakte heeft beoordeeld. Hierin is bepaald dat belanghebbende eventuele verliezen in de startperiode (tot en met 31 december 2009) voor 100% krijgt toebedeeld. De bevindingen van het boekenonderzoek alsmede de toekomstplannen zijn met de accountant van belanghebbende besproken terwijl de controlerend ambtenaar geen consequenties heeft verbonden aan de hiervoor vermelde winstverdeling van het maatschapsresultaat. Anders dan de Rechtbank is het Hof van oordeel dat gelet op deze omstandigheden de controlerend ambtenaar ook ten aanzien van de winstverdeling het in rechte te honoreren vertrouwen heeft gewekt dat belanghebbende het totale verlies van de maatschap ten laste van zijn belastbaar inkomen uit werk en woning mocht brengen. Aan beantwoording van de vraag of de in de maatschapsakte overeengekomen winstverdeling zakelijk was of niet komt het Hof derhalve niet meer toe.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Nu de aanslagen moeten worden verminderd, dient de heffingsrente dienovereenkomstig te worden verminderd. Belanghebbende heeft voor het overige geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Het is het Hof niet gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de heffingsrente onjuist zijn toegepast.