Uitspraken

Ter gelegenheid van de comparitie van partijen op 13 mei 2013 heeft [appellant] verklaard dat hij niet volhardt bij zijn vordering tot wedertewerkstelling. Thans resteren dus ter beoordeling de vordering tot verklaring voor recht dat de opzegging door [geïntimeerde] van de arbeidsovereenkomst met [appellant] kennelijk onredelijk was en de vordering van [appellant] om aan hem een schadevergoeding toe te kennen van € 75.000,-.

Het hof verwijst naar en blijft bij de inhoud van het tussenarrest van 26 februari 2013, met dien verstande dat - mede gelet op het verhandelde ter comparitie van partijen en ter gelegenheid van de pleidooien - anders dan het hof voorlopig heeft geoordeeld in rechtsoverweging 5.11 van dat arrest, nog niet vast staat dat geen sprake is van een voorgewende reden. Daartoe wordt het volgende overwogen.

Aan zijn betoog dat sprake is van een voorgewende reden heeft [appellant] verder ten grondslag gelegd dat [geïntimeerde] voor hem en voor een receptiemedewerker, de heer [naam receptiemedewerker], een ontslagvergunning had aangevraagd en dat [geïntimeerde] aan hen beiden had meegedeeld dat zij die ontslagaanvragen niet serieus behoefden te nemen, omdat die slechts werden gevraagd om aan de banken te laten zien dat er “maatregelen” werden genomen. Hoewel de verzoeken inderdaad werden ingetrokken, werd de zaak vervolgens toch doorgezet en werden twee ontslagvergunningen afgegeven. Vervolgens is de arbeidsovereenkomst met [appellant] opgezegd en die met [naam receptiemedewerker] niet. Ter gelegenheid van de comparitie in hoger beroep heeft [appellant] verklaard dat de hiervoor genoemde mededeling is gedaan door de heer [naam directeur] (verder: [naam directeur]), statutair directeur/groot aandeelhouder van [geïntimeerde]. Deze heeft weersproken dat hij die mededeling heeft gedaan; hij zou beide werknemers duidelijk hebben gezegd dat voor hen een ontslagaanvraag op bedrijfseconomische gronden werd ingediend. [appellant] heeft ter comparitie aangeboden te bewijzen dat [naam directeur] de door hem, [appellant], gestelde mededeling wel degelijk heeft gedaan.

Gelet op het voorgaande zal het hof [appellant] in de gelegenheid stellen te bewijzen dat [naam directeur] aan [naam receptiemedewerker] en hem heeft meegedeeld dat zij de ontslagaanvragen niet serieus behoefden te nemen, alsmede dat de poetswerkzaamheden sinds het ontslag van [appellant] zijn uitbesteed aan een poetsbedrijf, alsmede feiten of omstandigheden waaruit blijkt wat de omvang van die (uitbestede) werkzaamheden is geweest.

In verband met het door [appellant] gestelde handelen van [geïntimeerde] in strijd met het afspiegelingsbeginsel (en/of het anciënniteitsbeginsel) zal het hof [appellant] ook in de gelegenheid stellen te bewijzen, dat hij naast poetswerkzaamheden regelmatig andere werkzaamheden verrichtte - het afleveren en ophalen van auto’s bij de importeur en klanten, het wegbrengen van klanten die hun auto in reparatie hadden gegeven en het ophalen van onderdelen bij andere dealers in de regio - en feiten en omstandigheden waaruit de omvang van die andere werkzaamheden blijkt, alsmede feiten en omstandigheden waaruit de omvang van de feitelijk door de heer [persoon 1] (verder: [persoon 1]) verrichte werkzaamheden blijkt. Met betrekking tot de omvang van de werkzaamheden van [persoon 1] overweegt het hof dat het uit de door [geïntimeerde] na de comparitie van partijen in eerste aanleg als productie 6 overgelegde salarisspecificatie (periode 06 van 2010) van [persoon 1] opmaakt dat aan deze over de eerste zes perioden van 2010 een bedrag van € 4.347,78 bruto is betaald, hetgeen bij een uurloon van € 5,50 bruto neerkomt op gemiddeld ruim 30 uitbetaalde uren per week.

Verder wordt iedere beslissing aangehouden.