Uitspraken

Anders dan de Inspecteur betoogt, brengt de omstandigheid dat de Hoge Raad de cassatiemiddelen I, II, III en VI van belanghebbende in het verwijzingsarrest onbesproken heeft gelaten niet mee dat de door de Inspecteur in zijn conclusie na verwijzing genoemde feiten als vaststaand dienen te worden aangenomen in de onderhavige verwijzingsprocedure. Het verwijzingshof dient, gelet op het verwijzingsarrest, het verzet van belanghebbende verder te behandelen en daarop te beslissen met inachtneming van het verwijzingsarrest. In verzet betoogt belanghebbende, kort gezegd, dat hij, anders dan het gerechtshof in zijn uitspraak van 5 maart 2012, nr. 12/00048 heeft geoordeeld, tijdig hoger beroep heeft ingesteld tegen de uitspraak van de Rechtbank van 23 november 2011, nr. AWB 11/2362. De vraag of belanghebbende tijdig hoger beroep heeft ingesteld is een aangelegenheid van ‘openbare orde’.

De bestreden uitspraak van de Rechtbank is gedaan op 23 november 2011. Blijkens een datumstempel van – kennelijk – de griffier op die uitspraak zijn afschriften van de uitspraak van de Rechtbank op 23 november 2011 aangetekend aan partijen verzonden. De Inspecteur heeft gesteld en het verwijzingshof acht zulks aannemelijk dat hij de uitspraak van de Rechtbank op 24 november 2011 heeft ontvangen. Gelet op een en ander acht het verwijzingshof aannemelijk dat de uitspraak van de Rechtbank op 23 november 2011 (ook) aangetekend aan belanghebbende is verzonden. Dit betekent dat de wettelijke termijn van zes weken voor het instellen van hoger beroep (artikel 6:7 van de Awb) is aangevangen op 24 november 2011 (artikel 6:8, eerste lid, Awb) en is geëindigd op 4 januari 2012. Wanneer het hogerberoepschrift van belanghebbende uiterlijk op 4 januari 2012 is ontvangen door het gerechtshof, is het derhalve tijdig ingediend (artikel 6:9, lid 1, Awb). Het hoger beroep is evenwel ook nog tijdig ingesteld wanneer belanghebbende het hogerberoepschrift uiterlijk op 4 januari 2012 ter post heeft bezorgd en het door het gerechtshof uiterlijk op 11 januari 2012 is ontvangen (artikel 6:9, lid 2, Awb).

Tot de gedingstukken behoort een op 2 januari 2012 gedagtekend hogerberoepschrift van belanghebbende. Blijkens een daarop - kennelijk - door de griffie van het gerechtshof geplaatste stempelafdruk is het geschrift op 24 januari 2012 door het gerechtshof ontvangen. Volgens de poststempel op de enveloppe waarin het hogerberoepschrift is verzonden, is het hogerberoepschrift op 22 januari 2012 ter post bezorgd. Een en ander zou tot de conclusie moeten leiden dat het hoger beroep buiten de wettelijke termijn is ingesteld door belanghebbende.

Belanghebbende stelt echter – gelijk hij heeft gedaan in de procedure bij het gerechtshof – dat hij het hogerberoepschrift reeds eerder heeft verzonden naar het gerechtshof, dat hij echter door een medewerker van dat hof is gebeld met de mededeling dat het hogerberoepschrift niet compleet was en dat belanghebbende naar aanleiding hiervan vervolgens een afschrift van het hogerberoepschrift op 22 januari 2012 naar het gerechtshof heeft verzonden, welk afschrift aldaar op 24 januari 2012 is ingekomen.

De gedingstukken bieden geen aanknopingspunten op grond waarvan kan worden aangenomen dat de in overweging 4.4 weergegeven stelling van belanghebbende aannemelijk is. Weliswaar is op de enveloppe waarin het hogerberoepschrift van belanghebbende is verzonden ook nog een niet goed leesbare poststempel van het Facilitair Bedrijf van het gerechtshof geplaatst, maar die poststempel is in zoverre leesbaar dat moet worden geconcludeerd dat die enveloppe in ieder geval op of na 20 januari 2012 bij dat Facilitair Bedrijf is ingekomen. Belanghebbende, die nadrukkelijk door het verwijzingshof in de gelegenheid is gesteld omtrent het verzet te worden gehoord, heeft – met kennisgeving aan het verwijzingshof – ervoor gekozen niet ter zitting van het verwijzingshof te verschijnen en heeft aldus de gelegenheid voorbij laten gaan om nadere toelichting te verschaffen met betrekking tot de gang van zaken bij het indienen van het onderhavige hogerberoepschrift. Nu die nadere toelichting ontbreekt en belanghebbende geen enkel bewijs heeft bijgebracht op grond waarvan kan worden geconcludeerd dat aannemelijk is dat hij het hogerberoepschrift tijdig, binnen de termijn van zes weken naar het gerechtshof heeft verzonden, kan niet anders worden geconcludeerd dan dat het hoger beroep van belanghebbende niet binnen de wettelijke termijnen als bedoeld in artikel 6:9, leden 1 en 2, Awb is ingediend. Ook voor wat betreft de boete moet, gelet op de stukken van het geding, worden geconcludeerd dat aannemelijk is dat de stelling van belanghebbende dat hij het hogerberoepschrift eerder, binnen de termijn van zes weken, naar het gerechtshof heeft verzonden, onjuist is.

De stelling van belanghebbende dat de in onderdeel 3.2 genoemde dagvaarding als een tijdig, maar bij een onbevoegd bestuursorgaan ingediend hogerberoepschrift moet worden aangemerkt dat op de voet van artikel 6:15 van de Awb had moeten worden doorgezonden naar het gerechtshof, treft geen doel. De inhoud van die dagvaarding rechtvaardigt immers redelijkerwijs niet de conclusie dat die dagvaarding als een hogerberoepschrift tegen de uitspraak van de Rechtbank moet worden aangemerkt dat door de ontvanger naar het gerechtshof had moeten worden doorgezonden. Dat strookt ook niet met de omstandigheid dat belanghebbende nadien, met dagtekening 2 januari 2012, een hogerberoepschrift heeft ingediend bij het gerechtshof.

In zoverre belanghebbende stelt dat de overschrijding van de termijn voor het instellen van hoger beroep ‘verschoonbaar’ is vanwege de omstandigheid dat de accountant de relatie met hem heeft verbroken, treft die stelling evenmin doel, reeds omdat die relatie al ruim vóór het doen van de uitspraak door de Rechtbank was beëindigd. Ook overigens heeft belanghebbende geen feiten en omstandigheden gesteld, laat staan aannemelijk gemaakt, die de conclusie rechtvaardigen dat belanghebbende met het te laat indienen van het hogerberoepschrift niet in verzuim is geweest als bedoeld in artikel 6:11 Awb.

Uit het vorenoverwogene volgt dat het hoger beroep van belanghebbende terecht niet-ontvankelijk is verklaard. Hetgeen belanghebbende overigens nog heeft aangevoerd, doet aan deze conclusie niet af. Het verzet is ongegrond.