Uitspraken

Op grond van artikel 1, eerste lid, onderdeel a, van de Wet MRB is ter zake van het houden van een personenauto motorrijtuigenbelasting verschuldigd.

Artikel 19, eerste lid, van de Wet MRB bepaalt dat voor een motorrijtuig waarvoor een kenteken is opgegeven, onder bij algemene maatregel van bestuur te stellen voorwaarden en beperkingen, de belasting niet wordt geheven over tijdvakken die aanvangen tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de Wegenverkeerswet 1994 (hierna: WVW). Op grond van het in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de WVW opgenomen eerste lid van artikel 67 wordt, op verzoek van de eigenaar of houder van het voertuig, de geldigheid van het kentekenbewijs geschorst indien met een voertuig geen gebruik van de weg wordt gemaakt.

Belanghebbende heeft een verzoek tot schorsing gedaan, welk verzoek is gehonoreerd voor de perioden van 16 december 2011 tot en met 28 november 2012 en van 29 november 2012 tot en met 16 december 2013. Op grond daarvan was belanghebbende geen motorrijtuigenbelasting verschuldigd.

Bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als genoemd onder 4.2. kan de belasting, zo bepaalt artikel 35, lid 1, van de Wet MRB, worden nageheven. Niet in geschil is dat op 12 mei 2012 is geconstateerd dat met het voertuig van de openbare weg is gebruik gemaakt en dat dit een omstandigheid als bedoeld in artikel 35, lid 1, van de Wet MRB oplevert. Belanghebbende heeft gesteld dat het voertuig er op dat moment al 23 dagen stond, en heeft het voertuig toen direct van de openbare weg verwijderd.

Op de voet van artikel 35, lid 2, van de Wet MRB wordt de na te heffen belasting berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin het gebruik van de weg wordt geconstateerd. Indien blijkt dat het motorrijtuig over een gedeelte van de tijdsduur van de vier tijdvakken niet op naam heeft gestaan van degene die het motorrijtuig houdt, wordt over dat gedeelte de belasting niet nageheven. De Inspecteur heeft als periode van naheffing vastgesteld 8 juni 2011 tot en met 7 juni 2012, maar aangezien belanghebbende eerst vanaf 16 december 2011 houdster van het kenteken van het voertuig is, heeft hij de belasting beperkt tot de periode van 16 december 2011 tot en met 7 juni 2012, en berekend op € 569.

De Rechtbank heeft in haar uitspraak verwezen naar een uitspraak van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 3 februari 2013, nummer 11/00423, LNJ: BV9820, waarin, samengevat, is geoordeeld dat de in 4.5 vermelde regeling van naheffing als opgenomen in de Wet MRB is strijd is met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, en heeft vervolgens de naheffingsaanslag verminderd naar een tijdsevenredig deel van 23 dagen van 172 dagen: 23/172 x € 569= € 76 (afgerond).

De Inspecteur stelt in hoger beroep dat dit oordeel onjuist is en beroept zich op het nadien gewezen arrest van de Hoge Raad van 25 oktober 2013, nummer 11/04730, ECLI:NL:HR:2013:973, waarin het tegen de uitspraak van Gerechtshof ’s-Hertogenbosch ingestelde cassatieberoep gegrond is verklaard en de Hoge Raad, samengevat, het bepaalde in artikel 35, lid 2, van de Wet MRB niet in strijd acht met genoemde Europeesrechtelijke verdragen.

Het Hof oordeelt in navolging van het arrest van de Hoge Raad dat het voor het bepalen van de periode waarover de belasting wordt nageheven niet van belang is of slechts gedurende een korte periode met het voertuig gebruik van de weg is gemaakt. Het Hof oordeelt dat hiermee de grond aan het oordeel van de Rechtbank, dat het bepaalde in artikel 35, lid 2 van de Wet een inbreuk maakt op artikel 1 Eerste Protocol EVRM, komt te ontvallen. Het hoger beroep is in zoverre gegrond.

Belanghebbende heeft voorts in hoger beroep haar stellingen herhaald dat zij weliswaar niet ontkent dat met de auto gebruik is gemaakt van de openbare weg, doch dat zij hiertoe geen toestemming had gegeven. Zij had weliswaar de auto gestald bij een derde, daarbij de sleutel afgegeven en niet expliciet vermeld dat er sprake was van een schorsing, doch zij had geen toestemming gegeven voor het gebruik van de auto.

Nu vaststaat dat het kentekenbewijs gedurende de periode van naheffing op naam van belanghebbende stond, is de naheffingsaanslag terecht en over de juiste periode opgelegd. Voor deze situatie is niet in geschil dat het bedrag van de naheffingsaanslag juist is berekend. Aan dit oordeel doet, evenals de Rechtbank had geoordeeld, niet af dat door een derde met de auto gebruik is gemaakt van de weg en dat dit buiten belanghebbendes medeweten is geschied.