Uitspraken

Daartoe heeft de kantonrechter overwogen dat [geïntimeerde], nu vast staat dat zij niet boventallig is verklaard, slechts aanspraak kan maken op de vertrekpremie indien zij voldoet aan de, onder rechtsoverweging 2.7 opgenomen, voorwaarden die het Sociaal Plan stelt aan een driehoeksruil.

De kantonrechter heeft geoordeeld dat van een driehoeksruil sprake is omdat:

ROC Flevoland vordert in hoger beroep vernietiging van dit vonnis en bepleit dat de vorderingen van [geïntimeerde] alsnog worden afgewezen. Met zeven grieven betoogt het ROC dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat sprake is van een driehoeksruil, miskent dat het CvB een discretionaire bevoegdheid heeft en ten onrechte het verweer heeft verworpen dat de overstap van [geïntimeerde], ondanks het feit dat de twee ROC’s verschillende rechtspersonen zijn, een interne overstap is (of daarmee op één lijn moet worden gesteld), waardoor er geen recht op een vertrekpremie als bedoeld in paragraaf 4 van het Sociaal Plan is ontstaan maar paragraaf 3.5 van het Sociaal Plan van toepassing is. Volgens ROC Flevoland is de vertrekpremie evident niet bedoeld voor situaties als die van [geïntimeerde].

Het hof zal de grieven gezamenlijk bespreken.

Het hof stelt voorop dat volgens vaste rechtspraak van de Hoge Raad de uitleg van een Sociaal Plan dient te geschieden aan de hand van de zogenaamde cao-norm. Het gaat daarbij om een uitleg naar objectieve maatstaven, dat wil zeggen dat voor die uitleg de bewoordingen van de desbetreffende bepaling, gelezen in het licht van de gehele tekst van de overeenkomst, in beginsel van doorslaggevende betekenis zijn. Het komt niet aan op de bedoelingen van partijen bij de totstandkoming van het Sociaal Plan, voor zover die bedoelingen niet kenbaar zijn uit de tekst, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven uit de tekst volgt. Daarbij kan onder meer acht geslagen worden op de elders in het Sociaal Plan gebruikte formuleringen en op de aannemelijkheid van de rechtsgevolgen waartoe de onderscheiden, op zichzelf mogelijke, tekstinterpretaties zouden leiden. Ook de bewoordingen van de eventuele bij het Sociaal Plan behorende schriftelijke toelichting moeten bij die uitleg worden betrokken (HR 26 mei 2000, ECLI:NL:HR:2000:AA5961).

Het bewijsaanbod van ROC Flevoland om met betrekking tot de strekking van het
Sociaal Plan personen te horen die bij de totstandkoming ervan betrokken waren wordt, gelet op het voorgaande, als een niet relevant aanbod gepasseerd.

Volgens ROC Flevoland is op de situatie van [geïntimeerde] paragraaf 3.5 van het Sociaal Plan van toepassing. Het hof ziet dat evenwel niet in. Deze paragraaf gaat immers over herplaatsing van boventallig verklaarde werknemers, en daartoe behoorde [geïntimeerde] niet.

Voor vrijwillig vertrek van niet boventallig verklaarde werknemers kent het Sociaal Plan geen regeling, behoudens de hierna te bespreken driehoeksruil.

Nu partijen daar verder over zwijgen, gaat het hof ervan uit dat er geen specifieke regeling is getroffen naar aanleiding van de onder 2.4 bedoelde verhuizing en opknipping van het domein Handel en Uiterlijke Verzorging waarvoor [geïntimeerde] werkzaam was, en dat er evenmin een algemene regeling in de cao staat, nu niet is verwezen naar een cao-regeling die daarop betrekking heeft. Kennelijk kan deze verplaatsing van werk naar de zusterorganisatie ROC Amsterdam ook niet worden gekwalificeerd als een overgang van onderneming, nu daarop geen beroep is gedaan en daarvoor ook onvoldoende feiten zijn gebleken. Partijen gaan er niet van uit dat [geïntimeerde] van rechtswege in dienst is gekomen bij ROC Amsterdam met behoud van haar anciënniteit, integendeel: [geïntimeerde] voert dit verlies van anciënniteit juist aan ter rechtvaardiging van haar beroep op flankerend beleid in het kader van een driehoeksruil.

[geïntimeerde] dient, gelet op het voorgaande, te worden aangemerkt als een vrijwillige vertrekker, zoals bedoeld in paragraaf 4 van het Sociaal Plan.

Tegen de hiervoor onder 3.3 sub d) weergegeven overweging van de kantonrechter heeft ROC Flevoland geen grief gericht, zodat ook het hof tot uitgangspunt neemt dat het niet strookt met de tekst van het Sociaal Plan om het gehele secundair proces te rekenen tot 'dezelfde organisatorische eenheid'. ROC Flevoland heeft vervolgens niet gemotiveerd betwist dat [geïntimeerde] onder de werkmaatschappij Lelystad viel en de boventallige collega waarvoor zij plaats maakte bij de werkmaatschappij Almere, afdeling Onderwijs & Innovatie, en dat dit verschillende organisatorische eenheden zijn zoals bedoeld in het Sociaal Plan dat geen nadere definitie geeft. Voor zover ROC Flevoland zich er in eerste aanleg op heeft beroepen dat deze tekst op aandringen van de bonden is opgenomen en is ontleend aan eerdere Sociale Plannen voor ROC Amsterdam, en daarmee zou willen betogen dat de bepaling anders gelezen moet worden dan [geïntimeerde] doet, komt daaraan geen betekenis toe: zoals reeds onder 4.2 is vermeld, komt het niet aan op de bedoelingen van partijen bij de totstandkoming van het Sociaal Plan, voor zover die bedoelingen niet kenbaar zijn uit de tekst, maar op de betekenis die naar objectieve maatstaven uit de tekst volgt.

ROC Flevoland heeft niet duidelijk gemaakt welke andere, van het standpunt van [geïntimeerde] afwijkende, betekenis naar objectieve maatstaven uit de hier bedoelde tekst volgt.

ROC Flevoland voert in hoger beroep aan dat niet is vastgesteld dat de door
[geïntimeerde] bedoelde collega van ontslag is gered door haar vertrek en dat evenmin is vastgesteld dat deze collega naadloos aansloot op de vacante functie en daarin duurzaam kon worden herplaatst. Volgens ROC Flevoland diende [geïntimeerde] dit te stellen en te bewijzen.

Naar het oordeel van het hof ziet ROC Flevoland echter over het hoofd dat [geïntimeerde] zulks wel degelijk heeft gesteld, onder andere in haar conclusie van repliek onder de punten 5 en 8, zij het dat zij geen concrete naam en functie heeft genoemd.

De vraag is of van [geïntimeerde] op dit punt een specifieker stelling verlangd kon worden, zoals ROC Flevoland in feite betoogt in zijn memorie van grieven. Daarin merkt het ROC op dat de identiteit van de betrokken collega nimmer is vastgesteld en dat zich tijdens het reorganisatieproces, dat geruime tijd in beslag heeft genomen, regelmatig situaties hebben voorgedaan waarin aanvankelijk boventallige werknemers, door verschuivingen in de formatie, uiteindelijk niet behoefden te worden ontslagen. Voorts wijst het ROC erop dat [geïntimeerde] haar werk is gevolgd en dus geen functie heeft achtergelaten.

Het hof beantwoordt de hiervoor gestelde vraag ontkennend. Hoewel het hof zich kan voorstellen dat ROC Flevoland met een driehoeksruil heeft bedoeld dat duidelijk zou zijn welke boventallige collega kon worden herplaatst op welke concreet vacant gemaakte functie, mag zij [geïntimeerde] in dit geval niet tegenwerpen dat zij die concrete gegevens niet kon verschaffen. ROC Flevoland heeft immers zelf niet duidelijk gemaakt welke werkzaamheden zij, na overheveling van het domein waarbinnen [geïntimeerde] werkte naar haar zusterorganisatie, voornemens was aan de niet boventallige [geïntimeerde] aan te bieden. Evenmin heeft het ROC aangevoerd dat die andere werkzaamheden kwalificaties vereisten waarover de 5 ‘bedreigde collega’s’ met de kortste dienstverbanden op de afvloeiingslijst, die door ROC Flevoland bij haar memorie van grieven is overgelegd, niet beschikten. Voorts heeft ROC Flevoland niet aangevoerd dat van die 5 collega’s omstreeks augustus 2012, toen werd beslist op het verzoek van [geïntimeerde] uit juni dat jaar, al bekend was (of dat redelijkerwijs te verwachten was) dat zij allen, ook zonder het vertrek van [geïntimeerde], niet meer boventallig zouden zijn.

Omdat deze informatie zich in het domein van ROC Flevoland bevindt, had het ROC haar betwisting beter moeten motiveren dan zij heeft gedaan. Zonder bedoelde nadere informatie kan niet van [geïntimeerde] worden verlangd dat zij haar stellingen nader zou onderbouwen.

Van de drie nadere voorwaarden voor een driehoeksruil die in overweging 2.7 zijn vermeld, is aan de eerste voldaan: [geïntimeerde] heeft een verzoek ingediend bij de regiegroep. Met de kantonrechter gaat het hof ervan uit dat aan de tweede voorwaarde (de door [geïntimeerde] achter te laten arbeidsplaats is in alle opzichten op korte termijn naadloos in te vullen door een boventallige collega) is voldaan, zoals onder 4.7 is overwogen, nu ROC Flevoland het [geïntimeerde] niet mag tegenwerpen dat zij geen concreter informatie over de achtergelaten functie kon verschaffen.

Met betrekking tot het derde punt staat vast dat het CvB het advies van de bezwarencommissie niet wenste over te nemen omdat volgens het CvB sprake is van een interne herplaatsing (of een daarmee te vergelijken geval) waarbij geen vertrekpremie past, waarbij het CvB zich beroept op discretionaire bevoegdheid, mede gelet op zijn verantwoordelijkheid voor de besteding van financiën die uit publieke middelen zijn verkregen.

Het hof is van oordeel dat het CvB niet duidelijk heeft gemaakt dat zo'n interne herplaatsing (als daarvan al sprake zou zijn) in de weg zou staan aan de kwalificatie van een driehoeksruil met de daaraan door het Sociaal Plan verbonden financiële gevolgen. Mogelijk heeft
ROC Flevoland wel gewild dat het CvB enige marge had bij de beoordeling waar het hier om gaat, maar de tekst van het Sociaal Plan biedt die ruimte naar het oordeel van het hof niet. De bedoelde uitzondering staat in ieder geval niet in de bewoordingen van de regeling omtrent de driehoeksruil, en volgt evenmin uit de overige tekst van het Sociaal Plan. De in paragraaf 3.5 van het Sociaal Plan geregelde herplaatsing van boventallig verklaarde werknemers van ROC Flevoland is, zoals eerder vastgesteld, niet van toepassing op [geïntimeerde].
ROC Flevoland heeft er ook niet op gewezen dat die paragraaf aanwijzingen bevat voor een andere uitleg van begrippen in de wel toepasselijke paragraaf 4. Naar objectieve maatstaven kan uit het enkele feit dat boventalligen binnen ROC Flevoland, voor wie een passende functie in de eigen organisatie ontbreekt, een herplaatsingsaanbod kunnen krijgen voor een passende functie binnen ROC Amsterdam nadat boventalligen uit die organisatie ongeschikt voor die functie zijn bevonden, niet worden afgeleid dat een vrijwillig vertrek van een niet boventallige naar de zusterorganisatie in de weg staat aan toepassing van de driehoeksruil. Het Sociaal Plan biedt het CvB ook niet de vrijheid om beperkingen aan te brengen die niet in het Sociaal Plan zelf zijn neergelegd, bijvoorbeeld door voorwaarden te stellen aan de nieuwe werkgever van de vrijwillige vertrekker, of rekening te houden met aan het vrijwillige vertrek verbonden voor- en nadelen voor betrokkene en eventuele andere persoonlijke motieven voor vertrek. Hoewel het hof wel wil aannemen dat het nooit de bedoeling van ROC Flevoland is geweest dat in gevallen als deze aanspraak op een vertrekpremie gemaakt kan worden, blijkt uit de hier doorslaggevende bewoordingen van het Sociaal Plan niet dat de vertrekpremie in de gegeven omstandigheden evident niet is bedoeld voor [geïntimeerde].

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de grieven van ROC Flevoland falen.

Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd en ROC Flevoland zal, als de in het ongelijk te stellen partij, worden veroordeeld in de kosten van de procedure in hoger beroep

(salaris advocaat volgend liquidatietarief: 1 punt, tarief II).