Uitspraken

De man heeft de stellingen van de vrouw gemotiveerd weersproken. De man stelt dat [werkgever] [plaats] informatie over zijn zakelijke conflict over een bedrijfskrediet ten onrechte heeft doorgespeeld aan de vrouw. De man is hierover gerechtvaardigd verontwaardigd, omdat zijn privacy hierdoor is geschonden. Daarbij komt volgens de man nog dat een procedure van [werkgever] [plaats] jegens hem niet noodzakelijk was geweest indien de vrouw in deze alimentatieprocedure hem direct de financiële informatie had verstrekt die nodig was om een draagkrachtberekening kunnen te maken. De vrouw wist immers al eerder dat zij alimentatieplichtig was jegens de man. Doordat de vrouw deze medewerking niet heeft verleend, is de kwestie tussen de [werkgever] [plaats] en de man geëscaleerd. De man heeft sterk het vermoeden dat de vrouw haar bijzondere positie binnen [werkgever] Nederland heeft aangewend om een zakelijk afkoopvoorstel van de man te beïnvloeden en te laten afwijzen.

Na jarenlange negatieve gedragingen van de vrouw verdient het gedrag van de man weliswaar geen schoonheidsprijs, maar dit gedrag is in de gegevens omstandigheden wel begrijpelijk en moet worden beschouwd een reactie op het gedrag van de vrouw. De absolute oorzaak van het probleem ligt immers bij de vrouw. De man was met zijn acties nooit uit op het ontslag van de vrouw. Hij heeft letterlijk in zijn correspondentie met de [werkgever] geschreven dat hij het professionele en zakelijke functioneren van de vrouw niet ter discussie stelt. Dat de vrouw goed functioneert blijkt ook wel uit het feit dat zij uiteindelijk een vast contract heeft gekregen. De man heeft zich niet doelbewust gewend tot directe collega’s of de leidinggevende van de vrouw; de man wilde slechts zijn zakelijke conflict oplossen.

De man heeft de samenvatting daarnaast gedeeld met de broers van de vrouw, maar dit heeft geen negatieve gevolgen gehad voor de vrouw. In het belang van de kinderen heeft de man de kinderen nooit iets inhoudelijks verteld over de strijd tussen de ouders.

Voor de beoordeling van de vraag of de lotsverbondenheid tussen partijen is komen te vervallen verwijst het hof allereerst naar rechtsoverwegingen 2.1, 2.2 en 4.5.1 tot en met 4.5.8 van de bestreden beschikking.

Het hof neemt de overwegingen van de rechtbank als bedoeld onder 4.5.4 tot en met 4.5.7 over en maakt het daarin besloten oordeel tot het zijne.

Anders dan de rechtbank heeft overwogen in rechtsoverweging 4.5.8 en in aanvulling daarop oordeelt het hof evenwel als volgt. De vrouw heeft - door overlegging van de diverse door de man opgestelde samenvattingen - voldoende heeft aangetoond dat de man met de correspondentie die hij voert richting zowel [werkgever] [plaats] als [werkgever] Nederland de vrouw onnodig en op onaanvaardbare wijze heeft aangetast in haar reputatie, eer en goede naam. De man spreekt in die stukken, onder andere, over de vrouw als een “notoir ontkennende workaholische vrouw,”, “MORALITEIT van een CDA’ster”, “de wormen en maden van een CDA’ster” en “WAT EEN ONTZETTEND GROOT ….. IS DIE “MRS – X” !!! JA NU WEET IK HET ECHT ZOOOO ONGELOOFLIJK ZEKER EN IEDEREEN DIE ER ZELF BIJ MIJ OM VRAAGT ZAL HET GAAN WETEN, MET BEWIJSBARE DETAILS EN INHOUD DESGEWENST!!!” Voor het overige wijst het hof op de door de rechtbank in rechtsoverweging 4.5.4 aangehaalde passages uit de door de man geschreven stukken.

Naar het oordeel van het hof heeft de man met zijn woordkeuze in al deze stukken de in het maatschappelijk verkeer in acht te nemen zorgvuldigheid en betamelijkheid ver overschreden. Het hof acht het voldoende aannemelijk dat het toezenden van dergelijke uitlatingen van de man aan functionarissen binnen de organisatie van de werkgever van de vrouw, de (inkomens)positie van de vrouw - tegen de achtergrond bezien van haar (destijds nog) tijdelijke dienstverband - ernstig in gevaar hebben gebracht. Dat de vrouw, nadat de man de uitlatingen over de vrouw had gedaan, niettemin een vast contract bij [werkgever] Nederland heeft gekregen, doet daaraan niet af. De vrouw is werkzaam als woordvoerder voor [werkgever] Nederland en wordt, naar de vrouw onbetwist heeft gesteld, in deze functie beoordeeld op eigenschappen als geloofwaardigheid, betrouwbaarheid, openheid en integriteit. Naar zij verder voldoende gemotiveerd ter zitting heeft toegelicht, is het schadelijk voor haar reputatie indien haar integriteit door schriftelijke uitlatingen van de man aan haar werkgever voortdurend ter discussie is en wordt gesteld, en kan dit ook in de toekomst haar verdere (doorgroei)-mogelijkheden binnen de organisatie in gevaar brengen. Het hof acht het daarbij van belang dat de man na het geven van de bestreden beschikking niet is gestopt met het doen van deze voor de vrouw schadelijke uitingen, maar dat hij - hoewel de rechtbank de man in die beschikking op niet mis te verstane wijze heeft opgedragen onmiddellijk te stoppen met negatieve uitlatingen over de vrouw jegens derden en de vrouw en zijn zakelijk geschillen met de [werkgever] niet meer in verband te brengen met zijn privé-geschillen met de vrouw - toch op 24 september 2014 een (nieuwe) melding heeft gedaan bij het Meldpunt Kindermishandeling van Bureau Jeugdzorg te Gouda, wederom onder toezending van negatieve uitlatingen over de vrouw.

Het hof acht voorts van belang dat de man met zijn gedragingen welbewust het risico heeft genomen dat het inkomen van de vrouw in gevaar zou komen. Wel wenst de man uit dit inkomen een bijdrage in zijn levensonderhoud te ontvangen. Of anders gezegd: “de man bijt de hand die hem voedt.” Dat de man, zoals door hem ter mondelinge behandeling is betoogd, na het wijzen van de bestreden beschikking niet langer de werkgever van de vrouw heeft aangeschreven doet hieraan niet af, nu de man met zijn eerdere correspondentie reeds de grenzen van het zorgvuldige en betamelijke ver heeft overschreden.

Onder deze omstandigheden, waarbij de man bewust de vrouw heeft aangetast in haar eer en goede naam en het inkomen van de vrouw in gevaar heeft gebracht, levert naar het oordeel van het hof het bij dergelijk gedrag vorderen van financiële steun een zo kwetsende bejegening van de vrouw op, dat van haar betaling in het onderhoud van de man niet langer kan worden gevergd. Het hof is van oordeel dat de lotsverbondenheid tussen partijen op 18 maart 2013 is komen te vervallen, de dag waarop de man de ‘samenvatting’ nogmaals heeft verstuurd naar [werkgever] Nederland.

Gelet op het voorgaande is de grondslag aan de betalingsverplichting van de vrouw jegens de man met ingang van 18 maart 2013 komen te vervallen. Dit leidt tot het oordeel dat de man hetgeen door de vrouw aan hem te veel is betaald dient terug te betalen.

Het hof acht weliswaar betreurenswaardig dat de man is getroffen door een herseninfarct, zoals door hem bericht bij journaalbericht van 7 mei 2015, maar gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, kan dit niet leiden tot een ander oordeel.

Ten aanzien van de ingangsdatum

Artikel 1:402 BW laat de rechter grote vrijheid bij het vaststellen van de ingangsdatum van de alimentatieverplichting. Drie data liggen als ingangsdatum het meest voor de hand: de datum waarop de omstandigheden zijn ingetreden die voor de onderhoudsverplichting bepalend zijn, de datum van het inleidend processtuk en de datum waarop de rechter beslist.

De rechter dient van zijn bevoegdheid tot vaststelling van een bijdrage over een periode in het verleden een behoedzaam gebruik te maken. De rechter zal moeten beoordelen of van de onderhoudsgerechtigde in redelijkheid kan worden verlangd dat deze gehouden is tot terugbetaling van hetgeen in overeenstemming met haar behoefte aan levensonderhoud reeds is uitgegeven. Een dergelijke beslissing vraagt in het bijzonder om een toereikende motivering als het verweer is gevoerd dat een aanzienlijk bedrag moet worden terugbetaald en de onderhoudsgerechtigde daartoe niet in staat is.

De rechter die beslist op een verzoek tot wijziging van een eerder vastgestelde bijdrage in het levensonderhoud, zal in het algemeen een behoedzaam gebruik moeten maken van zijn bevoegdheid de wijziging te laten ingaan op een voor zijn uitspraak gelegen datum, in het bijzonder indien dit ingrijpende gevolgen kan hebben voor de onderhoudsgerechtigde in verband met een daardoor in het leven geroepen verplichting tot terugbetaling van hetgeen in de daaraan voorafgaande periode in feite is betaald of verhaald. Deze behoedzaamheid geldt ook voor de rechter in hoger beroep die met ingang van een voor zijn uitspraak gelegen datum een zodanige wijziging brengt in de door de eerste rechter vastgestelde of gewijzigde bijdrage dat zij kan leiden tot hetzelfde gevolg. Dit brengt mee dat de rechter naar aanleiding van hetgeen partijen hebben aangevoerd, zal moeten beoordelen of, en in hoeverre, in redelijkheid van de onderhoudsgerechtigde terugbetaling kan worden verlangd van hetgeen in overeenstemming met zijn/haar behoefte aan levensonderhoud reeds is uitgegeven en, indien dit naar zijn oordeel het geval is, van zijn beoordeling rekenschap moeten geven in de motivering (HR 21 december 2007, ECLI:NL:HR:2007:BB4757).

in het incidenteel hoger beroep