Uitspraken

De kantonrechter heeft vooropgesteld dat het bij de uitleg van de beëindigingsovereenkomst alle omstandigheden van het geval, gewaardeerd naar hetgeen der maatstaven van redelijkheid en billijkheid meebrengen, van belang zijn. De kantonrechter heeft bij deze Haviltex-maatstaf verwezen haar HR 17 september 2004, NJ 2005/169.

De kantonrechter heeft vervolgens overwogen dat het standpunt van [appellant] weliswaar wordt ondersteund door de tekst van artikel 4 van de beëindigingsovereenkomst, maar dat uit de begeleidende brief en de mededelingen op de bijeenkomst van 27 juni 2012 voldoende duidelijk blijkt dat het de bedoeling van Jachtbouw was dat [appellant] het netto-equivalent van twee bruto-maandsalarissen zou meekrijgen. Ook de subsidiaire grondslag - dwaling - heeft de kantonrechter afgewezen. Van de door [appellant] daartoe gestelde feitelijke voortzetting van het bedrijf, waarbij andere werknemers de door hem gewoonlijk verrichte werkzaamheden hebben overgenomen, is niets gebleken.

Grief 2 keert zich ten onrechte tegen de door de kantonrechter toegepaste uitlegmaatstaf (Haviltex). De vraag of [appellant] op grond van de beëindigingsovereenkomst recht heeft op het netto-equivalent van twee (bruto)maandsalarissen als beëindigingsvergoeding, danwel op twee bruto-maandsalarissen, geheel netto uitgekeerd, kan niet worden beantwoord op grond van alleen maar een zuiver taalkundige uitleg van de bepalingen van die overeenkomst. Voor de beantwoording van die vraag komt het immers aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan artikel 4 van de beëindigingsovereenkomst mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten (zie voor toepassing van deze maatstaf op een beëindigingsovereenkomst onder meer HR 2 april 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO1948 en HR 12 oktober 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX7588).

De contra-proferentemregel, waarvan [appellant] rept, is niet zozeer een regel als wel een gezichtspunt dat binnen de Haviltex-maatstaf een rol speelt, als een der in acht te nemen omstandigheden. De omstandigheid dat de advocaat van Jachtbouw de concept-beëindigingsovereenkomst heeft opgesteld -hetgeen [appellant] schaart onder de contra-proferentemregel - brengt niet met zich dat alleen daarmee uitsluitend nog de grammaticale uitleg van die overeenkomst van belang is (vgl. HR 9 juli 2004, ECLI:NL:HR:

2004:AO7000).

[appellant] heeft in die procedure verklaard:

"Daarvoor hadden we een bijeenkomst in de kantine op 27 juni 2012. Dhr. Uneken vertelde dat het bedrijf stopte en hij deed een voorstel over de beëindiging van het dienstverband. We zouden daarbij een vergoeding krijgen van 2 maandsalarissen en in dienst blijven tot
1 september 2012. Ik heb het verhaal aangehoord. Na afloop waren er geen vragen. We kregen een enveloppe uitgereikt waarin het voorstel van de werkgever stond. Ik heb het meegenomen naar huis. Thuis heb ik de vaststellingsovereenkomst gelezen. Ik begreep daaruit dat ik 2 bruto maandsalarissen netto zou beuren. (…)

Tijdens de kantinebijeenkomst is niet een netto bedrag genoemd er is alleen gesproken over een bruto maandsalaris zoals ik zojuist heb verklaard. Dat het om een netto uitkering ging heb ik uit de vaststellingsovereenkomst afgeleid. Nu u mijn verklaring voorleest verduidelijk ik nog eens dat tijdens de kantinebijeenkomst de vergoeding van 2 bruto maandsalarissen is aangeboden."

[Naam voormalig directeur] heeft in die procedure verklaard:

"Ik ben directeur van Jachtbouw 2000 geweest. (…) Als directeur was ik er in 2012 van op de hoogte dat het niet goed ging met het bedrijf. De verkoopcijfers vielen tegen en er was een geringe liquiditeitspositie. Ik heb de aandeelhouder toen geadviseerd te stoppen. … Ik ben betrokken geweest bij het overleg op welke wijze het dienstverband met betrokkenen zou worden beëindigd. Ik was natuurlijk ook zelf slachtoffer en heb steeds voorgesteld één en ander op een nette manier te regelen. Ik ken het memo van dhr. Uneken dat zich bij de stukken bevindt. … U houdt mij voor dat in dit memo staat dat over de ontslagvergoedingen alleen inkomstenbelasting hoefde te worden uitbetaald. Dit kan wel zijn maar ik ben er steeds van uit gegaan dat de aangeboden 2 maanden bruto maandsalaris netto zouden worden uitgekeerd. Ik was weliswaar directeur van Jachtbouw 2000 maar had op financieel gebied niet zoveel te vertellen. (…). Nogmaals ik ben er steeds van uitgegaan dat het ging om de netto uitbetaling van 2 maandsalarissen. U vraagt mij waaruit ik dit heb afgeleid. In de vaststellingsovereenkomst stond immers hetzelfde. Het klopt dat die vaststellingsovereenkomst later is opgesteld dan het memo, maar ik ging er van uit dat kennelijk de vaststellingsovereenkomst het gevolg was van nadere onderhandelingen.

(…) Over de bijeenkomst van 27 juli 2012 verklaar ik als volgt. Ik heb de medewerkers in de kantine kort toegesproken in die zin dat ik gelijk de aandeelhouder heb gevraagd om het woord te doen. Uneken heeft dit van [naam persoon] overgenomen. Uneken heeft de situatie van het bedrijf uitgelegd en vervolgens gesproken over de ontslagvergoeding. Hij gaf aan dat we het beëindigingscontract voor 1 juli 2012 moesten tekenen. De ontslagvergoeding bedroeg volgens hem 2 bruto maandsalarissen netto uitgekeerd. Er zijn toen wat vragen gesteld met name over de korte termijn maar ook over de hoogte van de vergoeding. Gevraag is: "bruto is dat netto?" Uneken heeft dat bevestigd. (…)

De vraag die tijdens der kantinebijeenkomst over de bruto/netto vergoeding werd gesteld ik verklaarde hiervoor daarover - kwam van [naam zaak] en [naam medewerker] (…)"

Het memo waarover de getuige [Naam voormalig directeur] heeft gesproken, is overgelegd als productie 4 bij de conclusie van antwoord. Deze memo is gericht aan [Naam voormalig directeur] . Daarin geeft Uneken een inschatting van de duur van de opzeggingsprocedure van de arbeidsovereenkomst ingeval de weg van de ontslagvergunning van het UWV wordt bewandeld in vergelijking met zijn voorstel dat de werknemer twee maandsalarissen als beëindigingsvergoeding aangeboden krijgt. Op pagina 3 van dit memo staat:

"De voordelen van een dergelijke regeling voor Jachtbouw 2000 zijn:

[naam zaak] heeft als getuige verklaard:

"(…) Dhr. Uneken voerde hoofdzakelijk het woord. Hij gaf aan dat de werknemers een beëindigingsvergoeding kregen aangeboden bij ondertekening van een overeenkomst tot beëindiging van de dienstbetrekking. Hij deelde mee dat bij ondertekening de werknemer een extra bedrag meekreeg. Letterlijk zei Uneken dat het ging om een nettobedrag ter hoogte van 2 bruto maandsalarissen. Dhr. Uneken heeft dit maar 1 keer gezegd en geen verdere uitleg gegeven. (…)

In ieder geval was het voor mij duidelijk dat er 2 bruto maandsalarissen netto zouden worden uitbetaald. (…)."

De enige getuige die onomwonden verklaard heeft dat op de kantinebijeenkomst gezegd zou zijn dat bij de vergoeding bruto gelijk zou staan aan netto, is [Naam voormalig directeur] . Zijn verklaring wekt ook bij het hof evenwel de nodige verwondering, omdat hij als directeur in bijzondere mate op de hoogte was van de financiële speelruimte van Jachtbouw. In het aan hem gerichte memo van mr. Uneken van 19 juni 2012 staat dat er geen garantie is dat Jachtbouw de lonen tot 1 december 2012 kan blijven doorbetalen. Een opzegging van de betrokken arbeidsovereenkomsten met afwachting van de toestemming van het UWV en met inachtneming van de wettelijke opzegtermijn zou Jachtbouw mogelijk niet kunnen dragen. Daarom werd de beëindigingsovereenkomst met twee maanden ontslagvergoeding (bruto!) daarin als te verkiezen, goedkoper, alternatief voorgesteld. Twee bruto-maandsalarissen, geheel netto uitgekeerd, verdubbelt de kosten van deze maatregel ongeveer waardoor het alternatief van de opzeggingsprocedure via het UWV weer goedkoper wordt. Het antwoord van [Naam voormalig directeur] aan de kantonrechter die hem hiermee confronteerde, overtuigt niet: nadere onderhandelingen over zo'n majeur punt, waar hij als directeur geheel buiten zou zijn gehouden, komen niet geloofwaardig over.

Doch zelfs als [Naam voormalig directeur] de waarheid zou spreken, dan nog kan dat in dit geval
[appellant] niet baten: [appellant] verklaart immers zelf dat hij uitsluitend thuis, op basis van de tekst van de vaststellingsovereenkomst, tot de conclusie was gekomen dat hem twee maandsalarissen, geheel netto uit te keren, waren toegezegd, en niet dat deze overtuiging (mede) op basis van hetgeen op de kantinebijeenkomst was meegedeeld was gestoeld.

Grief 8 ziet op de afwijzing van de subsidiaire vordering. Het hof merkt daarover eerst op dat de subsidiaire vordering niet zozeer een andere vordering is als wel een vordering tot betaling van gelijke bedragen op een subsidiaire grondslag, namelijk partiële vernietiging van de beëindigingsovereenkomst wegens dwaling. De dwalingsgrond zou zijn dat het bedrijf van Jachtbouw niet is beëindigd doch is voortgezet. Het hof acht evenwel niet aangetoond dat het bedrijf is voortgezet. De afdruk van de Facebook pagina, waarin wordt gesteld: "wij zijn er weer helemaal klaar voor om uw jacht, camper of caravan goed de winter door te laten komen" is bepaald onvoldoende om aan te nemen dat Jachtbouw de bedrijfsactiviteit van het bouwen van jachten heeft voortgezet. Jachtbouw zelf heeft daarover opgemerkt dat zij haar lege bedrijfshal thans benut als winterstalling voor jachten, campers en caravans, hetgeen een andere bedrijfsuitoefening is.

Het hof voegt hieraan voorts nog toe dat de beëindigingsovereenkomst krachtens artikel 9 een vaststellingsovereenkomst is, dat artikel 7:904 BW niet de normale dwalingsregeling behelst, en dat vernietiging van de beëindigingsovereenkomst niet betekent dat daardoor een hogere beëindigingsvergoeding verschuldigd wordt, noch dat daardoor zondermeer de loondoorbetalingsverplichting zou herleven in een periode waarin niet is gewerkt en waarin ook geen bereidheid tot het verrichten van de overeengekomen werkzaamheden aan de orde is.

De grief mist doel.

De slotsom