Uitspraken

Belanghebbende en zijn dochter [C] hebben op 22 juni 2001 [D] N.V. ( [D] ) gedagvaard in een civiele procedure. Volgens de dagvaarding heeft belanghebbende in dienst van [E] BV ( [E] ) een pensioenfonds opgezet voor de [a-Bond] . [D] zou hiervoor levensverzekeringsproducten gaan ontwikkelen. In de loop van 1996 verslechterde de verhouding tussen belanghebbende en de directie van [E] . Belanghebbende en de directie hebben toen besloten om afscheid van elkaar te nemen. Belanghebbende zou vervolgens in dienst treden bij een door [D] op te richten vennootschap. Deze vennootschap zou het gedeelte van de assurantieportefeuille van [E] dat betrekking had op het door belanghebbende opgezette pensioenfonds overnemen. Belanghebbende zou bij de nieuwe vennootschap dit pensioenfonds tot verdere bloei brengen. Op 6 februari 1997 is daartoe door de directeur en enig aandeelhouder van [E] , de besloten vennootschap [F] , enerzijds en [D] anderzijds, een overeenkomst gesloten, waarin onder meer is bepaald dat de overname van de gedeeltelijke assurantieportefeuille plaatsvond onder de voorwaarde dat belanghebbende en zijn dochter in dienst zouden komen van de nieuwe vennootschap onder dezelfde arbeidsvoorwaarden als bij [E] . Op 20 maart 1997 heeft belanghebbende van [D] vernomen dat de overeengekomen constructie geen doorgang kon vinden. Op 26 maart 1997 is het faillissement van [E] uitgesproken. Belanghebbende is door de curator ontslagen. Belanghebbende heeft volgens de dagvaarding ernstige schade geleden. Volgens de dagvaarding is [D] ten opzichte van belanghebbende ernstig toerekenbaar te kort geschoten, althans heeft zij jegens belanghebbende onrechtmatig gehandeld door te weigeren uitvoering te geven aan de overeenkomst van 6 februari 1997. De hoogte van de door belanghebbende geleden schade, die in het bijzonder bestaat uit gederfde inkomsten, is onder meer afhankelijk van de vraag in hoeverre het belanghebbende lukt deze te beperken door vervangende inkomsten te verwerven.

De rechtbank te 's-Gravenhage heeft bij vonnis van 11 december 2002 geoordeeld dat bij belanghebbende het gerechtvaardigde vertrouwen is gewekt dat de overeenkomst van 6 februari 1997 tot oprichting van een vennootschap, waarbij belanghebbende in dienst kon treden, zou worden uitgevoerd. Aldus is de rechtbank tot de slotsom gekomen dat [D] jegens belanghebbende onrechtmatig heeft gehandeld door geen uitvoering te geven aan de overeenkomst van 6 februari 1997 en dat [D] aansprakelijk is voor de door belanghebbende als gevolg daarvan geleden schade. De vorderingen van belanghebbendes dochter zijn bij hetzelfde vonnis afgewezen.

Op 28 april 2005 heeft [D] een bedrag van € 250.000 gestort op de rekening van de Stichting [G] onder vermelding van "schikking [D] ".

De Stichting [G] is opgericht omstreeks 1998, kort na de geboorte van [I] , de kleinzoon van belanghebbende en de zoon van belanghebbendes eerdergenoemde dochter. [I] heeft aangeboren hartafwijkingen. Belanghebbende en zijn dochter waren ten tijde van de storting de enige bestuurders van de stichting.

De Stichting [G] heeft geen verzoek gedaan om te worden aangemerkt als een het algemeen nut beogende instelling (ANBI) en is derhalve niet bij beschikking aangemerkt als ANBI.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte in de IB/PVV voor het jaar 2005 ten aanzien van de betaling door [D] van het bedrag van € 250.000 niets opgenomen. De Inspecteur heeft aan belanghebbende met dagtekening 24 februari 2010 een aanslag in de IB/PVV voor het jaar 2005 opgelegd overeenkomstig belanghebbendes aangifte.

De Inspecteur heeft op 2 september 2008 bij belanghebbende een boekenonderzoek ingesteld. Tijdens dit onderzoek is de Inspecteur op de hoogte gekomen van de minnelijke regeling en van de storting van het bedrag van € 250.000 op de rekening van de Stichting [G] . De Inspecteur heeft naar aanleiding hiervan aan belanghebbende een navorderingsaanslag in de IB/PVV over het jaar 2005 opgelegd. Hierbij heeft de Inspecteur het bedrag van € 250.000 in aanmerking genomen als vervanging van gederfd of te derven loon ex artikel 3.82, aanhef en onderdeel a, ten eerste, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (de Wet).

Belanghebbende is strafrechtelijk vervolgd. Aan hem is ten laste gelegd dat hij onjuist en/of onvolledig aangifte heeft gedaan door opzettelijk een bedrag van € 250.000 aan inkomsten niet op te nemen in zijn aangifte in de IB/PVV voor het jaar 2005. Bij vonnis van 22 april 2013 heeft de rechtbank Noord-Nederland het tenlastegelegde niet bewezen verklaard en belanghebbende daarvan vrijgesproken. Hierbij heeft de rechtbank overwogen dat de Belastingdienst zich strikt genomen terecht op het standpunt heeft gesteld dat het bedrag van € 250.000 moet worden aangemerkt als loon en derhalve had moeten worden aangegeven. De rechtbank oordeelde echter dat niet buiten redelijke twijfel vaststaat dat belanghebbende zich ervan bewust was dat het door [D] uitgekeerde bedrag moest worden aangemerkt als een schadeloosstelling en daarmee als loon, zodat niet gezegd kan worden dat hij opzettelijk onjuist of onvolledig aangifte heeft gedaan.

In geschil is of de Inspecteur terecht het door [D] op de rekening van de Stichting [G] gestorte bedrag van € 250.000 in de heffing heeft betrokken, welke vraag belanghebbende ontkennend en de Inspecteur bevestigend beantwoordt.

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat hij het bedrag van € 250.000 niet heeft ontvangen, dat het bedrag niet is betaald als vergoeding van te derven loon, en dat hij met [D] was overeengekomen dat een nettobedrag zou worden uitgekeerd.

De Inspecteur heeft het standpunt van belanghebbende gemotiveerd betwist.

Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het proces-verbaal van de zitting.

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en tot vernietiging van de uitspraak van de Inspecteur en van de navorderingsaanslag.

De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.