Uitspraken

De kantonrechter heeft de arbeidsovereenkomst ontbonden op de primaire grond en de door [verzoeker] verzochte transitievergoeding toegewezen tot een bedrag van € 41.947,28 bruto, omdat bij de berekening de pensioenbijdrage buiten beschouwing gelaten moet worden. Van ernstig verwijtbaar handelen door [verweerster] is volgens de kantonrechter geen sprake, zodat de door [verzoeker] verzochte billijke vergoeding is afgewezen.

De kosten van de procedure zijn gecompenseerd.

[verzoeker] heeft veertien gronden voor hoger beroep aangevoerd, aangeduid als grieven. Het hof zal die terminologie volgen.

Bij de vaststelling van de feiten heeft het hof al rekening gehouden met grief 2, zodat [verzoeker] geen belang meer heeft bij die grief voor zover deze ziet op data van gesprekken. Voor zover de grief ziet op de inhoud van de gesprekken komt het hof daar nog op terug.

Met grief 1 beklaagt [verzoeker] zich erover dat de kantonrechter, in strijd met het procesreglement, heeft toegelaten dat [verweerster] nog op vrijdag 3 juni 2016 producties in het geding heeft gebracht voor de mondelinge behandeling op maandag 6 juni 2016. Volgens [verzoeker] is hij hierdoor in zijn verdediging geschaad.

Het hof is van oordeel dat, wat ook zij van de beslissing van de kantonrechter om de laat ingediende producties nog te accepteren, het hoger beroep aan [verzoeker] de mogelijkheid biedt om zich alsnog, of adequater dan in eerste aanleg, te verdedigen tegen de inhoud van de nadere producties. Aldus heeft hij geen belang bij deze grief.

Grief 4 is gericht tegen een overweging die niet dragend is voor de bestreden beslissing, zodat ook deze grief bij gebrek aan belang onbesproken kan blijven.

[verweerster] heeft in eerste aanleg, zakelijk weergegeven, het volgende aangevoerd. Nadat haar bedrijfseconomische en financiële omstandigheden in 2015 waren verbeterd, heeft [verzoeker] zich in de periode vanaf medio 2015 tot 1 april 2016 onvoldoende kunnen losmaken van het kortetermijndenken, terwijl [directeur] en [chief operational officer] , met het oog op de langere termijn, financiële ruimte wensten aan te wenden voor innovatie, verbetering van dienstverlening en versterking van de organisatie. [verzoeker] legde zich niet neer bij de andere koers en kwam meermaals op het onderwerp terug, ook in aanwezigheid van ondergeschikten. [directeur] heeft [verzoeker] er meerdere malen op aangesproken dat de RvB buiten de bestuurskamer met één mond diende te spreken. Desondanks bleef [verzoeker] zijn afwijkende mening extern uiten, zowel tegenover het personeel als tegenover de RvC. [verweerster] heeft schriftelijke verklaringen overgelegd van [chief operational officer] , enkele werknemers, haar oud-directeur en de commissarissen [voorzitter RvC] en [lid RvC 1] .

[verweerster] heeft als voorbeelden van voortdurend verschil van inzicht onder meer gewezen op de kwesties betreffende huisvesting van arbeidsmigranten en de aanstelling van een compliance officer. Als voorbeeld van een geval waarin de RvB niet met één mond sprak met de RvC heeft [verweerster] gewezen op de opstelling van [verzoeker] tijdens de presentatie van de begroting door de RvB aan de RvC medio december 2015.

De kantonrechter is, gelet op de met producties onderbouwde kritiekpunten van [verweerster] en op een verklaring van [lid RvC 1] ter zitting, tot de conclusie gekomen dat er binnen de RvB van [verweerster] tussen [directeur] en [chief operational officer] enerzijds en [verzoeker] anderzijds een zodanig verschil van inzicht is ontstaan dat van [verweerster] in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] te laten voortduren. Herplaatsing ligt volgens de kantonrechter niet in de rede. Volgens de kantonrechter heeft [verzoeker] onvoldoende gemotiveerd weersproken dat de RvC de verhoudingen binnen de RvB als problematisch beschouwde en dat [lid RvC 1] en [voorzitter RvC] hun zorgen daarover met [verzoeker] hebben besproken.

In hoger beroep voert [verzoeker] aan dat er tussen hem en zijn medebestuurders geen (toenemende) spanningen waren, dat er geen verschil van inzicht was over de te varen koers en ook geen gebrek aan eenheid naar buiten. Volgens [verzoeker] zijn de overgelegde schriftelijke verklaringen niet betrouwbaar omdat deze afkomstig zijn van mensen in een afhankelijke positie of commissarissen met een financieel belang. De enige objectieve verklaring is van [lid RvC 2] . [verzoeker] betwist dat zijn gesprek met [lid RvC 1] medio oktober 2015 over zijn functioneren of gedrag ging en dat het gesprek met [voorzitter RvC] , op

30 december 2015 in een Van der Valk hotel, erover ging dat het niet liep binnen de RvB.

“Sinds medio 2015 (…) viel ondergetekenden op, dat het eensgezinde optreden van de heren [directeur] en [verzoeker] begon na te laten. Steeds vaker werd duidelijk, dat de heren [chief operational officer] en [directeur] over zaken anders dachten dan [verzoeker] . Als voorbeelden noemen wij de wijze van huisvesten van de medewerkers, het aanstellen van een compliance officer, de aanvaardbaarheid van de opgestelde begrotingen 2016 (…) ook de wijze van communiceren onderging een gedaantewisseling. De rustig en overdacht communicerende [verzoeker] werd een kritische, het werk van de medebestuursleden aanvallende en steeds in herhaling vallende CFO. (…)

De commissarissen onderling hebben vanaf medio 2015 bij elke vergadering gesproken over het (in toenemende mate) minder functioneren van [verzoeker] als lid van de Raad van Bestuur. In een vergadering van de Raad van Commissarissen is hem gevraagd of hij nog wel lekker in zijn vel zat en hoe het met hem en ging in het team van Bestuursleden. (…)

Tijdens de begrotingsvergadering van de Raad van Commissarissen van 14 en 15 december 2015 bleek dat [verzoeker] niet achter de begroting stond. Op een vraag van [lid RvC 2] waarom hij op de tribune zat en niet deelnam aan de discussies antwoordde hij uiterst kritisch met: "We zullen wel zien of de begroting uitkomt. Het verleden heeft aangetoond dat dat niet het geval is." Kortom, het ontbrak [verzoeker] aan geloof in de onder zijn verantwoordelijkheid en mede door hem opgestelde begroting. De leden van de RvC waren met stomheid geslagen. (…)”

Het hof ziet niet in dat aan de hiervoor onder 5.5 opgenomen verklaringen van anderen dan [verzoeker] bij voorbaat geen geloof kan worden toegekend omdat zij werknemer of commissaris van [verweerster] zijn, en/of omdat [HR manager] volgens [verzoeker] bevriend is met [directeur] en [operationeel directeur] de ex-partner is van [directeur] .

Het hof ziet ook niet in waarom deze verklaringen moeten wijken voor de door [verzoeker] overgelegde verklaringen van [lid RvC 2] van 13 mei 2016 en 6 juli 2016, die daarin laat blijken zeer tevreden te zijn over de werkzaamheden van [verzoeker] bij [verweerster] en tijdens zijn commissariaat niet heeft vernomen dat [verzoeker] niet naar behoren zou functioneren of een stoorzender zou zijn. [lid RvC 2] betwist niet wat [voorzitter RvC] en [lid RvC 1] hebben geschreven over de houding en uitlatingen van [verzoeker] tijdens de begrotingsvergadering (zie 5.5 onder e.).

Aan hetgeen onder 5.5 is overwogen doet naar het oordeel van het hof evenmin af dat uit schriftelijke stukken blijkt dat [verzoeker] op enig moment heeft ingestemd met diverse plannen en acties. Het gaat er ook om dat die gezamenlijk genomen besluiten voortdurend gesteund en uitgedragen worden en niet tegenover derden in twijfel worden getrokken of, sterker, bekritiseerd worden. Juist daaraan heeft het, blijkens de hiervoor onder 5.5 opgenomen verklaringen onder a. tot en met e., ontbroken.

De geciteerde verklaringen rechtvaardigen, naar voorlopig oordeel van het hof, het vermoeden dat [verzoeker] naar buiten toe gebrek aan eenheid binnen de RvB heeft uitgedragen en zich daarmee zodanig heeft opgesteld, dat van [verweerster] in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] te laten voortduren.

Tijdens de mondelinge behandeling in hoger beroep heeft [verzoeker] in de eerste termijn mede aan de hand van de pleitnota op briefpapier van zijn advocaat zelf het woord gevoerd en daarbij diverse malen het woord 'leugen' of 'onjuiste/valse verklaring' in de mond genomen. Zo ontkent hij dat [lid RvC 1] en [voorzitter RvC] ooit met hem over zijn functioneren, houding en communicatie hebben gesproken, terwijl de verklaringen van anderen veel onwaarheden zouden bevatten en deze personen nooit objectief hebben kunnen verklaren.

Daarmee stelt [verzoeker] in feite dat de verklaringen onder 5.5 onder a. tot en met e. en de onder 5.6 bedoelde verklaringen van [lid RvC 1] en [voorzitter RvC] gefabriceerd zijn om daarmee de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] te kunnen beëindigen. Dat sluit gedeeltelijk aan bij grief XIII, waarin [verzoeker] opkomt tegen de afwijzing door de kantonrechter van zijn stelling dat [verweerster] het verschil van inzicht zou hebben geënsceneerd met de bedoeling de positie van [verzoeker] onhoudbaar te maken, waarmee [verweerster] volgens [verzoeker] ernstig verwijtbaar handelde.

Mocht [verzoeker] er niet in slagen dat vermoeden te ontzenuwen, dan faalt daarmee zijn grief XII voor zover deze blijkens de toelichting opkomt tegen het oordeel van de kantonrechter dat herplaatsing niet in de rede ligt. [verzoeker] heeft daarvoor immers niets anders aangevoerd dan de enkele stelling dat van een verschil van inzicht geen sprake is.

Het hof constateert dat [verzoeker] blijkens zijn petitum in hoger beroep wederom aanspraak maakt op een transitievergoeding waarvan de hoogte mede afhangt van een component (pensioenbijdrage) die door de kantonrechter gemotiveerd buiten beschouwing is gelaten. Daartegen heeft [verzoeker] geen grief gericht, zodat de door de kantonrechter bepaalde hoogte daarmee vaststaat.